દુનિયાની સાત અજાયબીઓ ..

દુનિયાની સાત અજાયબીઓ

હાઈસ્કુલ ના વિદ્યાર્થીઓ દુનિયાની સાત અજાયબીઓ વિષે ભણી રહ્યા હતા. લેશન પૂરું થયા બાદ વિદ્યાર્થીઓને કહેવામાં આવ્યું કે તેઓ જેને સૌથી વધારે અજાયબી માનતા હોય તેમનું લીસ્ટ તૈયાર કરે. જો કે ક્લાસ માં ઘણા બધા મતભેદો હતા છતાં નીચે પ્રમાણે નું લીસ્ટ તૈયાર થયું.

Egypt’s Great Pyramids
The Taj Mahal in India
The Grand Canyon in Arizona.
The Panama Canal.
The Empire State Building.
St. Peter’s Basilica.
China’s Great Wall.

બધાનું લીસ્ટ લઈને વોટ થતા હતા ત્યારે શીક્ષકે જોયું કે એક છોકરી તેના લીસ્ટ બનાવવામાં કઈક મૂંઝવણ અનુભવે છે. અને તેણીએ તેનું લીસ્ટ હજુ આપ્યું નથી. આથી શીક્ષકે તેમને પૂછ્યું કે તેને કોઈ મદદની જરૂર હોય તો જણાવે. જવાબમાં તેણીએ કહ્યું મને ખરેખર સમજાતું નથી, કારણકે આ લીસ્ટ તો ઘણું લાંબુ બની શકે તેમ છે. શિક્ષકે કહ્યું: તારું લીસ્ટ વાંચ જેથી અમે કઈક તને મદદ કરી શકીએ.
તેણીએ ખટકાચ સાથે તેનું લીસ્ટ વાંચવાનું શરુ કર્યું: “મને લાગે છે કે દુનિયાની અજાયબીઓ આ પ્રમાણે છે:

સ્પર્શ…
ટેસ્ટ…
દ્રષ્ટી…
સાંભળવું…
અનુભવવું…
હસવું…
પ્રેમ…

આ સાંભળીને આખો રૂમ શાંત થઇ ગયો, ટાંચણી પડે તો પણ તેનો અવાજ સંભળાય તેટલો શાંત…

કદાચ, આ વાર્તા આપણને એ યાદ અપાવે છે કે આપણે જે વસ્તુને રોજ જોઈએ છીએ અને જે તદન નાની લાગે છે અથવા આપણે તેના તરફ ધ્યાન નથી આપતા તે દુનિયાની સૌથી અદભુત વસ્તુ હોઈ શકે છે. અને અપને તેનો અનુભવ કરવા માટે ક્યાય લાંબા પ્રવાસ કરવાની જરૂર નથી.

બસ કુદરતે આપલી આ મહાન ભેટ નો અનુભવ કરો અને તેનો આભાર માનો.

हम तो पहले से ही जानते थे..

बड़े सपनो को पाने वाले हर व्यक्ति को सफलता और असफलता के कई पड़ावों से गुजरना पड़ता है
     
  ☄ पहले लोग मजाक उड़ाएंगे,
  ☄  फिर लोग साथ छोड़ेंगे,
  ☄  फिर विरोध करेंगे,

फिर वही लोग कहेंगे हम तो पहले से ही जानते थे की
एक न एक दिन तुम कुछ बड़ा करोगे......

"रख हौंसला वो मंज़र भी आयेगा;
प्यासे के पास चलकर समंदर भी आयेगा..!
.
थक कर ना बैठ, ऐ मंजिल के मुसाफ़िर;
.
मंजिल भी मिलेगी और
जीने का मजा भी आयेगा...

જેને સફળતાના આકાશમાં ઉડવુ જ છે ...

સુહાસ ગોપીનાથ..........

 

બેંગ્લોરમાં આવેલ ઇન્ડીયન ઇન્સ્ટીટ્યુટ ઓફ સાયન્સમાં દેશભરના સીઇઓ માટે
" Education System in India" વિષય પરનો સેમિનાર હતો.

એક સામાન્ય કપડા પહેરેલો કોલેજીયન યુવાન આ સેમિનારમાં ભાગ લેવા માટે આવ્યો. ફરજ પરના સીક્યુરીટી ગાર્ડે એમને અટકાવ્યો અને કહ્યુ,
 " બેટા, આ સેમિનાર સીઇઓ માટેનો છે, કોલેજના વિદ્યાર્થીઓ માટેનો નહી."

યુવાને બીજી દલીલ કરવાને બદલે ખીસામાંથી મોબાઇલ કાઢીને કોઇને કોલ કર્યો
અને થોડી જ ક્ષણોમાં સેમિનારના આયોજકો ખુદ દરવાજા પર આ યુવાનને સત્કારવા માટે દોડી આવ્યા.

આ છોકરાને આદર સાથે સેમિનાર હોલમાં લઇ જતા હતા ત્યારે સીક્યુરીટી ગાર્ડને આશ્વર્ય થયુ. આયોજકોએ આ છોકરાનો પરિચય કરાવતા કહ્યુ,
" તમે જેને અંદર આવતા અટકાવતા હતા એ આજના સેમિનારના વક્તા છે
અને દેશભરની કંપનીના સીઇઓ એમને સાંભળવા માટે આવ્યા છે."

આ યુવાનનું નામ છે 'સુહાસ ગોપીનાથ' અને એ દુનિયાનો સૌથી નાની ઉંમરનો સીઇઓ છે.
મધ્યમવર્ગના પરિવારમાં જન્મેલો બેંગ્લોરનો જ રહેવાશી છે.
શાળાના અભ્યાસ દરમ્યાન જ એને કમ્પ્યુટરનો ચસકો લાગ્યો.
સામાન્ય આર્થિક સ્થિતીને કારણે ઘરમાં કમ્પ્યુટર લેવુ શક્ય નહોતું
એટલે એ એક સાયબરકાફેમાં જઇને બેસતો.

પહેલા જ દિવસે ઇન્ટરનેટના ઉપયોગથી પોતાનું ઇમેઇલ બનાવવાનું શીખ્યુ અને
બીજા દિવસે શાળાએ આવીને બ્લેકબોર્ડમાં પોતાના ઇમેઇલ આઇડીની સાથે સાથે પાસવર્ડ પણ લખી નાખ્યો.
કોઇ મિત્રએ કહ્યુ કે તે પાસવર્ડ લખી નાંખ્યો તો હવે કોઇપણ તારુ ઇમેઇલ ચેક કરી શકે.
 આ વાત સાંભળીને એ ભોંઠો પડી ગયો અને કેવો મોટો મૂરખ છે એ એને ખબર પડી.
પછી ધીમે ધીમે કમ્પ્યુટર પરની બુક્સ વાંચીને બધુ શીખતો ગયો.

ઘરેથી જેટલા પોકેટમની મળે તે બધા જ સાઇબર કાફેમાં જ વાપરતો એણે તો હજુ વધુ સમય સાયબરકાફેમાં વિતાવવાની ઇચ્છા હતી પણ એ માટેના પૈસા નહોતા. એણે એક રસ્તો શોધી કાઢયો એ જે સાઇબર કાફેમાં જતો એ બપોરે 1 થી 4 બંધ રહેતુ, સુહાસે કાફેના માલીકને મળીને આ 3 કલાક પોતે કોઇપણ જાતના પગાર વગર આ સાઇબરકાફેનું ધ્યાન રાખશે અને બદલામાં એને મફતમાં એ સમય દરમ્યાન ઇન્ટરનેટનો ઉપયોગ કરવા દેવાનો એવી દરખાસ્ત મુકી જે માલીક દ્વારા સ્વિકારી લેવામાં આવી.

સુહાસ આ 3 કલાક દરમ્યાન કંઇકને કંઇક નવીન શીખતો રહેતો અને 14 વર્ષની ઉંમરે એણે વેબસાઇટ બનાવી. માત્ર ત્રણ વર્ષ બાદ એટલે કે 17 વર્ષની ઉંમરે સુહાસ એમણે સ્થાપેલી
 'ગ્લોબલ ઇન્સ' નામની કંપનીનો સીઇઓ બની ગયો.

આ કંપની ઇન્ફર્મેશન ટેકનોલોજીને લગતી વિવિધ સેવાઓ પુરી પાડવાનું કામ કરે છે.
વિશ્વના જુદા જુદા દેશોમાં 12 થી વધુ ઓફીસોમાં 400થી વધુ કર્મચારીઓ કામ કરે છે.

જેને સફળતાના આકાશમાં ઉડવુ જ છે એને કોઇ મર્યાદાઓ ક્યારેય રોકી શકતી નથી.
સપના જોવાની અને એને સાર્થક કરવાની કોઇ ઉંમર નથી હોતી !

મને તું શીખવાડજે પ્રભુ ....

મને તું શીખવાડજે  પ્રભુ    🌺

          હે પ્રભુ .....

          સફળતા નહિ આપે
          તો ચાલશે ,
          નિષ્ફળતાને
          ધીરજથી પચાવતા
          શીખવાડજે ...

          ધનદોલત નહિ
          આપે તો ચાલશે ,
          કોઇ ગરીબને
          પ્રેમથી ગળે મળતા
          શીખવાડજે ...
       
          બહુ પ્રસિધ્ધિ નહિ
          આપે તો ચાલશે ,
          કોઇ અજાણ્યાને
          પોતાનો ગણતા
          શીખવાડજે ...
       
          વધુ આયુષ્ય નહિ
          આપે તો ચાલશે ,
          સુંદર રીતે જીવીને ,
          સુંદર રીતે મરતા
          શીખવાડજે ...
       
          સારી વાક્છટા નહિ
          આપે તો ચાલશે ,
          ખરાબ બોલતા
          પહેલા ડરતા
          શીખવાડજે ...
       
          સારૂ શરીર સૌષ્ઠવ
          નહિ આપે તો ચાલશે ,
          ભારોભાર અન્યાય
          સામે લડતા
          શીખવાડજે ...
       
          બહુ બુધ્ધિ નહિ
          આપે તો ચાલશે ,
          જેટલી છે એ સારી
          રીતે વાપરતા
          શીખવાડે ...
       
           ઉડવા માટે પાંખો
           નહિ આપે તો ચાલશે ,
           કોઇના દિલમાં ખૂબ
           ઊંડા ઉતરતા
           શીખવાડજે ...

मैं आपकी इतनी भक्ति करता हूँ पर..

एक भक्त था वह परमात्मा को बहुत मानता था, 
बड़े प्रेम और भाव से उनकी सेवा
किया करता था ।

एक दिन भगवान से 
कहने लगा – 

मैं आपकी इतनी भक्ति करता हूँ पर आज तक मुझे आपकी अनुभूति नहीं हुई ।

मैं चाहता हूँ कि आप भले ही मुझे दर्शन ना दे पर ऐसा कुछ कीजिये की मुझे ये अनुभव हो की आप हो।

भगवान ने कहा ठीक है, 
तुम रोज सुबह समुद्र के किनारे सैर पर जाते हो, 
जब तुम रेत पर
चलोगे तो तुम्हे दो पैरो की जगह चार पैर दिखाई देंगे ।
दो तुम्हारे पैर होंगे और दो पैरो के निशान मेरे होंगे ।

इस तरह तुम्हे मेरी 
अनुभूति होगी ।

अगले दिन वह सैर पर गया,
जब वह रेत पर चलने लगा तो उसे अपने पैरों के साथ-साथ दो पैर और भी दिखाई दिये वह बड़ा खुश हुआ ।

अब रोज ऐसा होने लगा ।

एक बार उसे व्यापार में घाटा हुआ सब कुछ चला गया,
वह रोड़ पर आ गया उसके अपनो ने उसका साथ छोड दिया ।

देखो यही इस दुनिया की प्रॉब्लम है, मुसीबत में सब साथ छोड़ देते है ।

अब वह सैर पर गया तो उसे चार पैरों की जगह दो पैर दिखाई दिये ।

उसे बड़ा आश्चर्य हुआ कि बुरे वक्त में भगवान ने भी साथ छोड दिया।

આપણા ઘરની વન મેન સરકાર એટલે પપ્પા;..

આત્મવિશ્વાસનો અડીખમ ગિરનાર એટલે પપ્પા;

હિંમતનો દરિયો અને ક્રોધનું ઝાડ એટલે પપ્પા;

સંતાનોના રક્ષણની સલામત વાડ એટલે પપ્પા;

પપ્પાના મજબૂત હાથે જ્યારથી મારૂ બાવડું પકડ્યુ છે.. ત્યારથી મારી રગે રગમાં એક નિર્ભયતા દોડી રહી છે .

મમ્મીએ મને ડરતા શીખવ્યું; પપ્પાએ મને લડતા શીખવ્યું.

મમ્મીએ મારી ઠેંસ પર મલમપટ્ટી કરી છે; પપ્પાએ ઈ ઠેંસ જોઈને મારી ધૂળ કાઢી છે.

મમ્મીએ મને સંવેદનશીલ બનાવ્યો; જ્યારે પપ્પાએ મને સૈનિક બનાવ્યો છે.

પપ્પા એક પ્રકૃતિ છે જેમાં સતત બદલાવ આવ્યે રાખે છે.
મમ્મીને સમજી શકાય પણ પપ્પાને સમજવા સંતાનોની ફુટપટ્ટી હંમેશા ટુંકી પડે છે.

આ પપ્પા જે સવારે થપ્પડ મારે અને સાંજે બગીચે ફરવા લઈ જાય છે.

આ પપ્પા જે પહેલા ખૂબ રોવડાવે અને પછી દિવાળીના ફટાકડા લઈ આવે.

આ પપ્પા જે પોતે સાઈકલ સ્વીકારીને છોકરાવને બાઈક અપાવે.

આ પપ્પા જે સંતાનોની બધી ઈચ્છા પુરી કરવા પોતાની તમામ ઈચ્છા દફનાવે.

આ પપ્પા જે સીઝનનું પહેલું ફ્રુટ ઘરમાં લાવે અને કોઈના થેંક્યુંની પણ અપેક્ષા ન રાખે.

આ પપ્પા જે કદી કોઈનું ધાર્યું કરે નહીં અને પોતાનું ધાર્યું બઘું કરાવે.

આ પપ્પાને સમજવા આપણે કદાચ ફરી જન્મ લેવો પડશે.

આ પપ્પા રીટાયર્ડ થઈ શકે, ટાયર્ડ નહીં...!

તમે સ્વીકારો કે ન સ્વીકારો હું તો સ્વીકારૂ છું કે આપણા પપ્પા પાસે આપણે કંઈ જ નથી. પપ્પાની સાયકલની સીટ પર બેસીને જે દુનિયા મે જોઈ છે એ દુનિયા તો મને આજે મારી ફોર વ્હીલર કારમાંથી પણ નથી દેખાતી.   ક્યાંક એ દુનિયા પપ્પા સાથે રીટાયર્ડ તો નથી થઈ ગઈ ને ?

પપ્પાએ માંડ માંડ લોન લઈને લીધેલું એ પેલુ મકાન જેના વ્હાઈટ વોશ કરવા માટે પપ્પા પાસે પૈસા નહોતા.
છતા'ય ઈંટે ઈંટે પપ્પાના પરસેવાનો કલર અમે અનુભવેલો.

પપ્પાને મારી કિંમત છે, ને પપ્પા મારી હિંમત છે.
એક શ્રીફળ સમુ વ્યક્તિત્વ એટલે મારા પપ્પા-
બહારથી કડક અને અંદરથી ભીના ભીના..!

પપ્પાનો સ્વભાવ કદી સુધારી ન શકાય કારણ કે ઈ પપ્પા છે;

પપ્પાને એની તમામ મર્યાદા સાથે સ્વીકારાય કારણ કે ઈ પપ્પા છે;

યાદ રાખજો... પપ્પા નોકરીમાંથી રીટાયર્ડ થાય છે , મગજથી નહીં....

મારો અહમ, મારી બુદ્ધી, મારૂ સ્વમાન, મારૂ જ્ઞાન , મારી આવડત અને મારૂ આવું ઘણુ બધું જ....
મારા પપ્પાના પરસેવાના ચાર ટીપા સામે ક્ષુલ્લક છે.

પપ્પા હંમેશા મહાન જ હોય છે.  તોય એના મહાન સંતાનો એની ક્રેડીટ મમ્મીને આપે છે.
છતા પપ્પા મૌન સેવે છે. બસ એટલે જ પપ્પા મહાન છે.

પપ્પાની મહાનતા કોઈ કવિઓ,
 લેખકો કે વિવેચકોની મોહતાજ નથી

બસ એટલે પપ્પા મહાન છે....

વોટ્સ-એપ ના કંટાળાજનક મેસેજ .. થાકી જવાય છે .. Funny Message

મિત્રો, જે અનુભવ મારો છે એવો કદાચ તમારો પણ આવો જ હશે , 
અને કેવા ની ઈચ્છા પણ થતી હશે કે ...

ભાઈ છેલ્લા પાંચ વરસથી એકના એક મેસેજો મોકલવા બદલ આભાર. 
એમના કારણે આજે મારા જીવનમાં ધરખમ ફેરફારો થઈ ચૂક્યા છે. ....

જેમકે...

- મેં કુરકુરે ખાવાનું બંધ કર્યું છે કારણકે એમાં પ્લાસ્ટિક હોય છે.

- મેં ફ્રુટી પીવાનું પણ બંધ કર્યું છે કારણ કે દર છ મહિને ફ્રુડીની ફેક્ટરીમાં કામ કરતો એઈડઝનો 
દરદી મરી જાય છે અને તેનું લોહી ફ્રુટીમાં મિક્સ થઈ જાય છે.

- મેં પેપ્સી પીવાની પણ બંધ કરી છે કારણકે દર ચાર મહિને એમાંથી એકનો એક કોક્રોચ નીકળે છે.

- મારા શરીરમાંથી પરસેવા ની વાસ આવે છે કારણકે મેં ડિઓ વાપરવાના બંધ કર્યા છે 
  કેમકે તેનાથી કેન્સર થાય છે.

- મેં સાત વરસની એક છોકરીની જિંદગી બચાવવા માટે ૭૦ વાર મારી બચતમાંથી દાન કર્યું છે 
  પણ બિચારી હજી બચતી નથી. હજી દાન માટે અપીલો આવતી રહે છે.

- ગઈકાલે જ આપણા રાષ્ટ્રગીતને દુનિયાનું શ્રેષ્ઠ રાષ્ટ્રગીત જાહેર કરવામાં આવ્યું છે. 
આપણને એનો હંમેશા ગર્વ હોવો જોઈએ. અને હા હોય જ , 
 પણ તે બે વરસથી એ 'ગઈકાલે' જ જાહેર થાય છે.

- અમુક મેસેજો ૧૦ જણાને ફોરવર્ડ કરવાથી ફ્રી બેલેન્સ મળે છે,
   એમ માનીને લોકો એ હજારો મેસેજ ફોરવર્ડ કર્યા છે, 
   પણ હજી ફ્રી બેલેન્સ આવ્યું નથી. ( કે છે ,કદાચ માલ્યા લઈને ભાગી ગયો હશે. )

- હું હજી ફોન ચાર્જિંગમાં હોય ત્યારે કોલ પર વાત નથી કરતો,  કારણ કે દર બે મહિને 
એમ કરવા જતાં ફોન ની બેટરી ફાટી જાય છે અને કોઈને કોઈ મરી જાય છે.

- છેલ્લા પાંચ વરસથી પહેલગાંવનો એક પાંચ વરસનો બાબો ખોવાઈ ગયો છે 
   તે હજી પાછો નથી પહોંચ્યો. એ તો ઠીક, પાંચ વરસથી બિચારો પાંચ વરસનો જ રહી ગયો છે.

- જો તમે આ મેસેજ તમારા ૧૦ મિત્રોને ફોરવર્ડ નહિ કરો તો તમારા માથે નાળિયેર પડશે, ભલે તમે કચ્છના રણમાં કેમ ના હો !

- અને હા, વોટ્સ-એપ તમને પાંચ કિલો ચોખા અને બે લિટર દૂધ આપી રહ્યું છે.
આ મેસેજ પાંચ ગ્રુપમાં મોકલ્યા પછી દસ મિનીટ રહીને તમારા કીચનમાં ચેક કરો !
 હા .. હા ..
માન્યામાં નથી આવતું ને ?

બટ ઈટ ઈઝ ટ્રુ !

Take care before submitting KYC documents

*Really 1 interesting Advice :*

Wanted to highlight one very important aspect. In ordinary course we keep issuing and submitting our KYC documents (identity and residential proofs..such as PAN card, electricity bill etc.) to various people. For housing or car or other loans, bank accounts,or even for buying new sim card we submit these documents.
At almost all these places they ask for self certification on these documents. We immediately sign those documents and hand over. Just imagine your self certified copies are freely available in the hands of such persons & those documents can be used by him for EVERYTHING!

Its really serious and its been seen that in most of the terrorist activities, KYC documents are sourced from the SIM card sellers.

Hence, please inculcate a 'HABIT' of writing the date and purpose for which you are submitting the self certified KYC Documents so that those documents cannot be used again.
Please share this as much as possible Forwarded as I felt it's very important to write the date and purpose, which we never do while submitting KYC documents.

Here after sign as
1..........signature
2..........Date
3.........Purpose
4.........and not to be used for other purpose.

મિત્ર બની ને..

ફૂલ નહિ..

પાંખડી બનીને રહેવું છે,
પાણી નહિ..
ટીપું બનીને રહેવું છે,
નથી વહેવું કોઈની આંખો માંથી આંસુ બની,
બની શકે તો આમ જ
હોંઠો પર સ્મિત બનીને રહેવું છે...
નથી જોઈતા મતલબ થી ભરેલા સંબંધો...
મને તો બસ નીસ્વાથૅ મિત્રો ની સંગાથે રહેવુ છે.
મારે ક્યાં સાગર ની લહેરો બની વહેવુ છે...
મારે તો મિત્રો થી ભરેલા આસમાનમાં ઉડવું છે.
મને તો બસ આમ જ
મિત્ર બની ને મિત્રો સાથે રહેવું છે

યાત્રા..........

યાત્રા..........

ગામડામાં રહેતા એકભાઇએ પોતાના દિકરાને ભણાવી ગણાવીને મોટો સાહેબ બનાવ્યો. દિકરો આર્થીક રીતે ખુબ સુખી હતો. દિકરાએ વિચાર કર્યો કે મારા માતા-પિતાએ મારા માટે ખુબ કષ્ટો સહન કર્યા છે અને ગામડામાં જ રહ્યા છે માટે મારે એમને અમેરીકા અને યુરોપ બતાવવું છે.

દિકરાએ માતા-પિતાના પાસપોર્ટ તૈયાર કરાવ્યા અને પરિવાર સાથે એક મહીનાની વિદેશ યાત્રાનું આયોજન કર્યુ. ગામડામાં રહેતા માતા-પિતા આધુનિક જગત જોઇને ખુબ રાજી થયા. એમા પણ દરેક જગ્યાએ રહેવા અને જમવાની સગવડ ગામડાના આ સામાન્ય દંપતિનેખુબ ગમી.

પ્રવાસ પુરો કરીને જ્યારે બધા ભારત આવ્યા ત્યારે એકદિવસ વૃધ્ધ માતા-પિતા બેસીને દિકરાના ખુબ વખાણ કરતા હતા. ભાઇએ એમના પત્નિને કહ્યુ, " તે જોયુ આખી દુનિયામાં આપણા દિકરાનું કેવુ માન છે ! આપણે જ્યાં જ્યાં ગયા ત્યાં બધે મોટરગાડી આપણને લેવા આવી જતી હતી. આપણા રહેવા અને જમવાની વ્યવસ્થા પણ કેવી સુંદર હતી. તમે જે માંગો તે બધુ તુરંત જ હાજર થઇ જતુ હતું. " વાત સાંભળી રહેલી પત્નિએ પણ પોરસાતા કહ્યુ , " મારો દિકરો બહુ મોટો માણસ બની ગયો. તમને ગામમાં પણ નથી ઓળખતા અને મારા દિકરાને આખી દુનિયા ઓળખે છે એમના ભાઇબંધ દોસ્તાર આખી દુનિયામાં છે એટલે આપણી બધી જ વ્યવસ્થા ખુબ સારી રીતે થઇ ગઇ."

દિકરો એમના ભોળા માતા-પિતાની આ વાત સાંભળી રહ્યો હતો. એમણે હસતા હસતા કહ્યુ , " મમ્મી-પપ્પા મને દુનિયામાં કોઇ ઓળખતું નથી." પિતાએ કહ્યુ, " અરે બેટા તને કોઇ ઓળખતું ન હોય તો પછી આપણી બધી જ સેવા એ લોકોએ મફતમાં કેમ કરી ? આપણને જે વ્યવસ્થા પુરી પાડી એનો આપણી પાસેથી કોઇ ચાર્જ કેમ ન લીધો ? "

દિકરાએ સ્પષ્ટતા કરતા કહ્યુ, " પપ્પા, મેં ટ્રાવેલ કંપનીને પહેલેથી જ બધી રકમ ચુકવી આપી હતી એટલે જ્યાં જઇએ ત્યાં આપણી વ્યવસ્થા થઇ જતી હતી "

મિત્રો, યાદ રાખજો આપણે પણ એક બહુ મોટી યાત્રા કરવાની છે. નાના-નાના સદકાર્યોરૂપી બચત કરીને જો એડવાન્સ બુકીંગ કરાવી લઇએ તો યાત્રા વખતે કોઇ મુશ્કેલી નહી પડે આપણી તમામ પ્રકારની વ્યવસ્થાઓ થઇ જશે આપણે માત્ર યાત્રાનો આનંદ જ માણવાનો રહેશે.

खजाने की खोज..........

खजाने की खोज..........

एक भिखारी ने सम्राट होने के लिए कमर कसी, एक चौराहे पर अपनी फटी-पुरानी चादर बिछा दी, अपनी हाँडी रख दी और सुबह-दोपहर-शाम भीख माँगना शुरू कर दिया क्योंकि उसे सम्राट होना था पर भीख माँगकर भी भला कोई सम्राट हो सकता है ? किंतु उसे इस बात का जरा भी पता नहीं था ।

इसी तरह भीख माँगते-माँगते वह बूढ़ा हो गया और मौत ने दस्तक दी। वैसे भी मौत तो किसी को नहीं छोड़ती, तो वह बूढ़ा भिखारी भी मर गया। लोगों ने उसकी हाँडी फेंक दी, सड़े-गले बिस्तर नदी में बहा दिये, वहाँ की जमीन गंदी हो गयी थी तो सफाई करने के लिए ज़मीन की थोड़ी खुदाई की। खुदाई करने पर लोगों को वहाँ बहुत बड़ा खजाना गड़ा हुआ मिला।

तब लोगों ने कहा : कितना अभागा था! जीवनभर भीख ही माँगता रहा पर जहाँ बैठा था अगर वहीं जरा सी खुदाई कर लेता तो आज सम्राट हो जाता !

ऐसे ही हम सब भी जीवनभर बाहर की चीजों की भीख माँगते रहते हैं किन्तु जरा सा अपने भीतर की खुदाई नहीं करते। अगर हम सब भी ईश्वर को पाने के लिए ध्यान का जरा सा अभ्यास करें तो हम सब भी उस आत्मखजाने को भी पा सकते हैं, जो हमारे अंदर ही छुपा हुआ है।

મુદ્રા વિજ્ઞાન વિશે પરિચય.....

મુદ્રા..........

શરીર પાંચ તત્વો આગ, વાયુ, આકાશ, પૃથ્વી અને જળનું બનેલું હોય છે. એટલે આપણા શરીરમા આ પંચતત્વોનું બેલેન્સ હોય ત્યાં સુધી આપણું શરીર સ્વસ્થ રહે છે. પરંતુ આ બધા તત્વોમાંથી કોઈપણ તત્વમાં ખામી સર્જાય ત્યારે રોગો થતા હોય છે પરંતુ મુદ્રાશાસ્ત્રના આધારે આ તત્વોને બેલેન્સ કરી શકાય છે અને રોગોને આસાનીઓથી દૂર કરી શકાય છે.

આ પંચતત્વોમાં ખામી સર્જાવાને લીધે શરીરમાં કેમિકલ્સ બેલેન્સ બગડી જાય છે ત્યારે વ્યક્તિને કોઈને કોઈ બીમારી થતી હોય છે. આ બીમારી માટે આપણે આધુનિક સારવાર કરવાને બદલે આપણે તેને કુદરતી રીતે દૂર કરી શકીએ છીએ. આયુર્વેદ અને યોગમાં તો અનેક રીત બતાવી છે પરંતુ મુદ્રાશાસ્ત્રની મદદથી હાથની કેટલીક ખાસ મુદ્રાઓના આધારે જ પ્રેશર આપીને કોઈપણ રોગોને દૂર કરી શકાય છે.

પાંચ વાયુ અને શરીર ઉર્જાને સંતુલિત કરવામાં અગત્યનો ભાગ ભજવતી મુદ્રાનો અભ્યાસ જરૂરી છે તેથી તેની સંક્ષિપ્ત માહિતી જોઈએ તો....મુદ્રાઓ બ્રહ્માંડીય ઊર્જા જાગાડીને આત્માનું પરમાત્મા સાથે એકીકૃત થવામાં મદદ કરે છે. મુદ્રા એક એવું સર્વોચ્ચ વિજ્ઞાન જે માણસના મન અને મગજનો બહારથી અને અંદરથી તેનો અભ્યાસ કરે છે.

મુદ્રા વિજ્ઞાન વિશે પરિચય.....

મુદ્રા વિજ્ઞાન: આંગળીઓની સ્થિતિનું વિજ્ઞાન
કાયાકલ્પ વિજ્ઞાન એટલે પુન:શક્તિ સંચાર વિજ્ઞાન
બ્રહ્મ વિજ્ઞાન એટલે દિવ્ય જ્ઞાનનું વિજ્ઞાન
પ્રાણવિનિમય વિજ્ઞાન એટલે બિમાર અને ખામીયુક્તને સાજા કરવાનું વિજ્ઞાન
સૂર્ય વિજ્ઞાન એટલે સૂર્ય શક્તિનું વિજ્ઞાન
પુન:જન્મ વિજ્ઞાન
દિર્ઘાયુ વિજ્ઞાન
સ્વર વિજ્ઞાન
રસાયન વિજ્ઞાન
મંત્ર વિજ્ઞાન
સમ્યાદ પ્રેશણ વિજ્ઞાન એટલે માત્ર મનથી વિચારોની આપ-લે ટેલીપથીનું વિજ્ઞાન

જ્ઞાન મુદ્રા..........

જ્ઞાન મુદ્રા..........

સફળતા મળવાનો ગુરૂ મંત્ર છે સ્મૃતિ શક્તિ અને જ્ઞાન મુદ્રા સ્મૃતિ શક્તિનો ગુણ વિકસાવે છે.

વિધિ.....
પદ્માસનમાં કે વ્રજાસન કે સુખાસનમાં બેસો.
બન્ને હાથ ઘુંટણ પર ગોઠવો.
અંગુઠા પાસેની તર્જની આંગળીનો છેડો અંગુઠાના છેડા સાથે જોડો.
હળવું દબાણ આપો.
બાકીની ત્રણેય આંગળીઓ સીધી અને જોડાયેલી રાખો.

સમય.....
સામાન્ય રીતે જ્ઞાન મુદ્રાનો સમય ૪૮ મિનિટનો છે.
જો સાથે સમય ના હોય તો ૧૬-૧૬ મિનિટ ત્રણ વખત કરી શકાય.
સવારે અભ્યાસ કરવાથી વધુ ફાયદો થાય છે

ફાયદા.....
સ્મૃતિ-સ્મરણ શક્તિ અને એકાગ્રતા વધારે છે.
જીદ્દીપણું, ક્રોધ, રઘવાટ, વ્યાકુળતા દુર થાય છે.
મન શાંત ,પ્રફુલિત બને છે.
મસ્તિષ્કના સ્નાયુઓ શક્તિશાળી બને છે.

સૂર્ય મુદ્રા..........

સૂર્ય મુદ્રા..........

સૂર્ય મુદ્રાના અભ્યાસથી ઉર્જાનો સંચાર થાય છે અને ધીમે ધીમે સ્થૂળતા ઘટવા લાગે છે.

વિધિ.....
પદ્માસનમાં બેસો અથવા સિદ્ધાસનમાં બેસો.
અનામિકાને અંગુઠાના મૂળ ઉપર ગોઠવી અંગુઠા વડે દબાવવાથી સૂર્ય મુદ્રા બને છે.
અનામિકા અને અંગુઠાના સંયોગથી શરીરમાં વિશેષ વિદ્યુતનું વહન થવા લાગે છે.

સમય.....
સુર્ય મુદ્રાનો પ્રયોગ સવારે ઉનાળામાં ૮ મિનિટ કરી શકાય
શિયાળાની ઋતુમાં ૨૪ મિનિટ સુધી કરવામાં વાંધો નથી.
દુબળા શરીરવાળાએ આ પ્રયોગ કરવો નહી.

લાભ.....
શરીરનું વજન અને જાડાપણું ઘટે છે
શક્તિનો વિકાસ થાય છે
શરીરનું સંતુલન જળવાય છે
તનાવ ઘટે છે
શિયાળામાં આ પ્રયોગથી ઠંડીથી બચી શકાય છે.

વરુણ મુદ્રા..........

વરુણ મુદ્રા..........

કનિષ્કા અથવા ટચલી આંગળી જળતત્વોનું પ્રતિક છે.
જળ તત્વોના અભાવથી શરીરમાં રૂક્ષતા આવે છે.

વિધિ.....

ટચલી આંગળીના અગ્ર ભાગને અંગુઠાના અગ્રભાગ સાથે જોડવાથી વરુણ મુદ્રા બને છે.
અન્ય આંગળીઓ સીધી રહેવી જોઈએ.
સુખાસન અથવા સ્વસ્તિકાસનમાં આ મુદ્રાનો અભ્યાસ કરી શકાય છે.

સમય.....
આ મુદ્રા સવારે સામાન્ય રીતે એક સાથે ૨૪ મિનિટ કરી શકાય શિયાળામાં આ મુદ્રાનો અભ્યાસ બહુ જ મર્યાદિત કરવો.

લાભ.....
ચામડી ચમકદાર બને છે
શરીરની કાંતિવાન બને છે, સ્નિગ્ધતા વધે છે
રક્તવિકાર દુર થાય છે
યૌવન લાંબા સમય સુધી ટકે છે.

સાવધાની.....
શરદી અથવા કફ પ્રકૃતિવાળા લોકોએ વરુણ મુદ્રાનો અભ્યાસ વધુ પ્રમાણમાં કરવો નહી.

શુકન-અપશુકન..........

શુકન-અપશુકન..........

જરૂર વાંચજો , તમારો શુકન-અપશુકનનો ખ્યાલ બદલાઈ જશે...

1-સંધ્યાકાળે કચરો ઘરની બહાર ન કઢાય.....

જુના કાળમાં ઈલેક્ટ્રિસિટિ ન હતી. સૂર્યાસ્ત બાદ દીવો કે ફાનસના અપૂરતા પ્રકાશમાં કામ ચલાવવાનું રહેતું. આથી બનતું એવું કે દિવસ દરમિયાન કામ કરતા-કરતા અજાણતા કોઈ અમૂલ્ય ચીજ-વસ્તુ હાથમાંથી જમીન પર પડી ગઈ હોય ને સંધ્યા ટાણે મંદ અંધકારની સ્થિતિમાં એ વસ્તુ કચરા સાથે ઘરની બહાર જતી રહે તો કોઈને એની જાણ ન થાય. આથી એ સમયના વડીલો કહેતા કે સંધ્યાકાળે કચરો કાઢવાથી લક્ષ્મી ઘરમાંથી ચાલી જાય છે. આજે તો ઘર-ઘરમાં રાત્રે પૂરતો પ્રકાશ મળી રહે છે તેથી કોઈ વસ્તુ કચરા સાથે ઘર બહાર નિકળી જાય એવો ડર રહેતો નથી. છતાં દિવસ જેવો ઉજાસ તો ઉપલબ્ધ નથી જ. માટે રાત્રે કચરો વાળી શકાય પરંતુ ચોકસાઈ તો રાખવી જ પડે.

2-શનિવારે માથામાં તેલ ન નખાય.....

અંગ્રેજોના શાસનકાળ દરમિયાન રવિવાર રજાનો દિવસ જાહેર થયો હતો. આથી માથુ ધોવા માટે રવિવારે જ સમય મળતો. હવે રવિવારે માથુ ધોવાનું હોય તો માથામાં બહુ ચિકાશ ન હોય તો સરળતાથી માથાના વાળમાં રહેલો મેલ કાઢી શકાય. કારણ કે એ સમયે ચિકાશ કાઢવા માટે અદ્યતન સાબુ-શેમ્પૂ ઉપલબ્ધ ન હતા. માટે લોકો સમજીને શનિવારથી જ માથુ કોરું રાખતા. આ વાત ન માને તો ‘ધરમ ’નો ડર બતાવી કોઈને કાબુમાં લેવાનું સરળ હતું. આથી કહી દેવાતું કે શનિવાર હનુમાનજીનો વાર હોવાથી માત્ર હનુમાનજીને તેલ ચઢે, આપણે માથામાંતેલ નાંખવાનું નહિ.

એ જ રીતે નખ કાપવા માટે, બુટ ખરીદવા માટે, દાઢી સાફ કરવા માટે, વાળ કપાવવા માટે રવિવારની રજા બહુ કામમાં આવતી. શનિવારે આ બધું ન થાય એની પાછળ કોઈ વિજ્ઞાન નથી. રવિવારની રજાના દિવસે મોટા ભાગના લોકો વાળ કપાવવાનું તેમજ દાઢી સાફ કરાવવાનું રાખતા હોવાથી એ દિવસે વાળંદ રજા તો ન જ રાખી શકે ઉલ્ટાનું એને રવિવારે ઓવરટાઈમ કરવો પડે. આથી આગલા દિવસે શનિવારે એ રજા ભોગવી લે તો રવિવારે પુરી સ્ફૂર્તિથી કામ કરી શકે એ માટે વાળંદ માટે શનિવારે રજા નક્કી થઈ હશે.

3-એના પગલા ખરાબ છે.....

દિકરાને પરણાવીને વહુને ઘરે લાવ્યા બાદ ઘરમાં કોઈ અમંગળ ઘટના બને તો વહુના પગલાને ખરાબ ગણીને એને દોષ આપવામાં આવે છે. નવા પરણેલા દિકરાની નોકરી છુટી જાય, કોઈ ઘરમાં માંદુ પડે, કોઈનું અવસાન થાય વગેરે પૈકી કોઈ ઘટના બને તો એમાં વહુનો શું દોષ? પરંતુ આવા મનઘડંત કારણ-પરિણામના સંબંધો જોડી દેવાની માનસિક નબળાઈ મોટા ભાગના પરિવારોમાં જોવા મળે છે. એ જ રીતે દિકરીનો જન્મ થયા બાદ ઘર પર કોઈ આપત્તિ આવે તો એના પગલાને ખરાબ ગણવામાં આવે છે. રામના સીતા સાથે લગ્ન થયા બાદ રામની રાજગાદી છીનવાઈ ગઈ, તેઓને ચૌદ વર્ષનો વનવાસ થયો એટલું જ નહિ, બધું જ વ્યવસ્થિત ચાલતું હતું, રામ પુન: રાજ્યસિંહાસન આરૂઢ થયા હતા , સીતા સાથે પ્રણયમગ્ન હતા તેવામાં સીતાનો પ્રસુતિકાળ નજીક આવ્યો, રામના બે પુત્રો લવ-કુશના જન્મનો સમય થયો ત્યાં તો સીતાનો સર્વદા ત્યાગ કરવાનો કપરો નિર્ણય રામને કરવાનો થયો. ચૌદ વર્ષનો ઘોર કષ્ટદાયક સમય પુરો થયા બાદ પણ રામ સુખપૂર્વક દામ્પત્યજીવન માણી શક્યા નહિ તો શું રામ સીતાને, લવ-કુશના આગમનને દુર્ભાગ્યપૂર્ણ ગણશે ?

4-કોઈ બહાર જતું હોય તો ‘ક્યાં જાઓ છો’ એમ નહિ પૂછવાનું.....

ઘણાં પરિવારોમાં તો આ રિવાજ એટલો બધો જડ બેસલાક હોય છે કે ભુલમાં કોઈ બાળક , ‘ક્યાં જાઓ છો?’ એવું પૂછી લે તો બહાર જનાર તથા ઘરના સભ્યો ખુબ નારાજ થઈ જાય છે. આની પાછળની સમજણ એવી છે કે કોઈના અંગત મામલામાં વધુ પડતી જિજ્ઞાસા રાખવી અસભ્ય ગણાય. બાકી શુકન –અપશુકન જેવું કંઈ હોતું નથી.

5-ઉલ્ટા પડેલા ચંપલ.....

કોઈ કોઈ ઘરના કમ્પાઉંડમાં પ્રવેશતા જ ચંપલ કે બુટ ઉંધુ પડેલું જોવા મળે તો એને અપશુકન ગણવામાં આવે છે. વાસ્તવમાં ઘરના સભ્યો બિનજવાબદાર ગણાય કારણ કે જુએ છે બધાં જ પરંતુ કોઈ એને સીધું કરવાનું સમજતા નથી. આ ઘટનાને અપશુકન સાથે શું લેવાદેવા ? એ જ રીતે કોઈ જમીન પર પગ ઘસડીને ચાલતુ હોય કે પછી પલંગમાં બેસીને લબડતા પગ હલાવ્યા કરે તો એને કહેવાય છે કે આ રીતે કરવાથી ઘરમાંથી લક્ષ્મી ચાલી જાય છે. વાસ્તવમાં આ બધી અસભ્યતાની નિશાનીઓ છે જે વ્યક્તિને પ્રેમથી સમજાવવાથી દૂર થઈ શકે છે. પરંતુ બધાએ માની લીધું છે કે આર્થિક નુક્શાનના ડરથી જ બધા સીધા ચાલે છે આથી કોઈ પણ ખોટી આદત છોડાવવા માટે લાગલું જ ‘ લક્ષ્મી ચાલી જશે’ એમ કહેવાય છે.

6-બિલાડી આડી ઉતરે છે.....

આવા અપશુકનમાં વિશ્વાસ રાખનારા વાહિયાત છે. બીજું શું ?માણસ બિલાડીને આડો ઉતરે ને એનો દિવસ ખરાબ જાય તો એ કોને ફરિયાદ કરશે ? ઘણા કહે છે: ‘આજે સવારે મેં કોનો ચહેરો જોયો હતો ? મારો આખો દિવસ ખરાબ ગયો.’અરીસામાં જ જોયું હોય ને ભાઈ તેં ! ચાલતા હાથે-પગે વાગે તો કહેશે ‘ કોઈ મને ગાળ દઈ રહ્યું છે.’ હેડકી આવે અથવા ખાતા-ખાતા અંતરસ આવે તો કહે, ‘મને કોઈ બહુ યાદ કરે છે.’ ભ’ઈ તારા લેણિયાતો સિવાય તને કોઈ યાદ કરે એમ નથી !

7-એક છીંક આવે તો ‘ ના’ અને બે છીંક આવે તો ‘હા’.....

કોઈ કામ કરવાનું શરૂ કરો, ક્યાંય બહાર જવા નિકળો ને એક છીંક આવે તો રોકાઈ જવાનું અને થોડી વાર રહીને કામ કરવાનું. બે છીંક આવે તો તમારા કાર્યને કુદરતનું સમર્થન છે એમ માનીને એ કામ દૃઢતાથી કરવાનું. મારો એક મિત્ર તો પોતાનું વાહન ડાબી બાજુ વાળતો હોય ને એક છીંક આવે તો જમણી બાજુ વાળી લે. આ છીંકને શુકન-અપશુકન સાથે કોઈ સંબંધ ખરો ?

8-મુહૂર્ત જોવડાવવામાં આવે છે.....

કૃષ્ણ મુહૂર્ત જોઈને દુર્યોધન સાથે વિષ્ટી (સંધિ) કરવા હસ્તિનાપુર ગયા હતા. છતાં એમણે કહ્યું હતું કે ‘હું જાઉં છું માટે જ વિષ્ટિ સફળ નહિ થાય. અલબત્ત મારા સઘન પ્રયાસો હશે જ વિષ્ટિને સફળ બનાવવા માટેના !’ ગૃહપ્રવેશ, રાજ્યાભિષેક ,લગ્ન વગેરે મુહૂર્ત જોવડાવીને થાય છે. એની પાછળનું રહસ્ય પ્રકૃતિનો સાથ લેવાનો આશય છે. આપણે ત્યાં વર્ષાઋતુમાં એક પણ લગ્નનું મુહૂર્ત હોતું નથી. કારણ શું ? વરસાદમાં બધાને અગવડ પડે છે. અરે, તીર્થયાત્રીઓ ચાર માસ સુધી પોતાની તીર્થયાત્રા અટકાવી દે છે.

વસંતપંચમી તેમજ અખાત્રીજનું વણજોયું મુહૂર્ત ગણાય છે કારણ કે એ સમયે પ્રકૃતિ સદાય સોળ કળાએ ખીલેલી હોય છે.

કોઈ પણ વ્યક્તિ ધન અને કીર્તિ કમાય એટલે એ માનસિક રીતે એટલો બધો નબળો થઈ જાય છે કે શુકન-અપશુકનના રવાડે ચઢી જ જાય છે.

રાજકારણીઓ, રમતવીરો, ફિલ્મસર્જકો , હીરો-હીરોઈનો બધાને આ વાત એક સરખી લાગુ પડે છે. અમુક જગ્યાની મુલાકાત લેનાર મુખ્યમંત્રી પોતાનું પદ ગુમાવે છે, ફિલ્મના નામના સ્પેલિંગમાં અમુક અક્ષર બેવડાવવાથી ફિલ્મ સફળ થશે, ચોક્કો કે છક્કો વાગે એટલે તાવીજ ચુમવું, સદી વાગે એટલે જમીન ચુમવી, પોતાનું બેટ ન બદલવું, નંગની વીંટીઓ, ગળામાં પેંડંટ વગેરે મનોરોગની નિશાનીઓ છે. એમાંથી કોણ બચ્યું છે ? જ્યોતિર્વૈદ્યૌ નિરંતરૌ. એટલે કે જ્યોતિષી અને વૈદ્ય સદાય કમાવાના જ ! એમના ધંધામાં ક્યારેય મંદિ આવવાની જ નહિ ! કારણ કે હંમેશા શારીરિક અને માનસિક રીતે નબળા માણસો સમાજમાં હોવાના જ !

આત્મવિશ્વાસથી ભરપૂર માણસ શુકન-અપશુકન પર આધારિત રહેતો નથી. પોતાના બાહુબળના આધારે એ અશક્યને શક્ય કરી શકે છે.

“‘ ન કરતો ભાગ્યની પરવા હું ખુદ એને ઘડી લઉં છું, ગ્રહો વાંકા પડે તો એને સીધા ગોઠવી દઉં છું.” આત્મવિશ્વાસની સાથે-સાથે ઈશવિશ્વાસ આવશ્યક છે.

अपने काम में इमोसनल नहीं प्रोफेसनल बनो..........

अपने काम में इमोसनल नहीं प्रोफेसनल बनो..........

रात में एक चोर घर में घुसl । कमरे का दरवाजा खोला तो बरामदे पर एक बूढ़ी औरत सो रही थी।

खटपट से उसकी आंख खुल गई। चोर ने घबरा कर देखा तो वह लेटे लेटे बोली

'' बेटा, तुम देखने से किसी अच्छे घर के लगते हो, लगता है किसी परेशानी से मजबूर होकर इस रास्ते पर लग गए हो। चलो कोई बात नहीं। अलमारी के तीसरे बक्से में एक तिजोरी है ।

इसमें का सारा माल तुम चुपचाप ले जाना। मगर पहले मेरे पास आकर बैठो, मैंने अभी-अभी एक ख्वाब देखा है । वह सुनकर जरा मुझे इसका मतलब तो बता
दो।"

चोर उस बूढ़ी औरत की रहमदिली से बड़ा अभिभूत हुआ और चुपचाप उसके पास जाकर बैठ गया।

बुढ़िया ने अपना सपना सुनाना शुरु किया

''बेटा, मैंने देखा कि मैं एक रेगिस्तान में खो गइ हूँ। ऐसे में एक चील मेरे पास आई और उसने 3 बार जोर जोर से बोला आशिष ! आशिष ! आशिष !!!

बस फिर ख्वाब खत्म हो गया और मेरी आंख खुल गई। जरा बताओ तो इसका क्या मतलब हुई? ''

चोर सोच में पड़ गया। इतने में बराबर वाले कमरे से बुढ़िया का नौजवान बेटा आशिष अपना नाम ज़ोर ज़ोर से सुनकर उठ गया और अंदर आकर चोर की
जमकर धुनाई कर दी।

बुढ़िया बोली ''बस करो अब यह अपने किए की सजा भुगत चुका।"

चोर बोला, "नहीं- नहीं ! मुझे और कूटो , सालों!....

ताकि मुझे आगे याद रहे कि मैं चोर हूँ , सपनों का सौदागर नहीं। ''

Moral - Don't get emotional, Be Professional in your work..

आदमी को औरत ही घढ़ती है..........

आदमी को औरत ही घढ़ती है..........

एक गांव में एक जमींदार था। उसके कई नौकरों में जग्गू भी था। गांव से लगी बस्ती में, बाकी मजदूरों के साथ जग्गू भी अपने पांच लड़कों के साथ रहता था। जग्गू की पत्नी बहुत पहले गुजर गई थी। एक झोंपड़े में वह बच्चों को पाल रहा था। बच्चे बड़े होते गये और जमींदार के घर नौकरी में लगते गये।

सब मजदूरों को शाम को मजूरी मिलती। जग्गू और उसके लड़के चना और गुड़ लेते थे। चना भून कर गुड़ के साथ खा लेते थे।

बस्ती वालों ने जग्गू को बड़े लड़के की शादी कर देने की सलाह दी। उसकी शादी हो गई और कुछ दिन बाद गौना भी आ गया। उस दिन जग्गू की झोंपड़ी के सामने बड़ी बमचक मची। बहुत लोग इकठ्ठा हुये नई बहू देखने को। फिर धीरे धीरे भीड़ छंटी। आदमी काम पर चले गये। औरतें अपने अपने घर। जाते जाते एक बुढ़िया बहू से कहती गई – पास ही घर है। किसी चीज की जरूरत हो तो संकोच मत करना, आ जाना लेने।

सबके जाने के बाद बहू ने घूंघट उठा कर अपनी ससुराल को देखा तो उसका कलेजा मुंह को आ गया।जर्जर सी झोंपड़ी, खूंटी पर टंगी कुछ पोटलियां और झोंपड़ी के बाहर बने छः चूल्हे (जग्गू और उसके सभी बच्चे अलग अलग चना भूनते थे)। बहू का मन हुआ कि उठे और सरपट अपने गांव भाग चले। पर अचानक उसे सोच कर धचका लगा– वहां कौन से नूर गड़े हैं। मां है नहीं। भाई भौजाई के राज में नौकरानी जैसी जिंदगी ही तो गुजारनी होगी। यह सोचते हुये वह बुक्का फाड़ रोने लगी। रोते-रोते थक कर शान्त हुई। मन में कुछ सोचा।

पड़ोसन के घर जा कर पूछा – अम्मां एक झाड़ू मिलेगा? बुढ़िया अम्मा ने झाड़ू, गोबर और मिट्टी दी।साथ मेंअपनी पोती को भेज दिया।वापस आ कर बहू ने एक चूल्हा छोड़ बाकी फोड़ दिये।सफाई कर गोबर-मिट्टी से झोंपड़ीऔर दुआर लीपा।फिर उसने सभी पोटलियों के चने
एक साथ किये और अम्मा के घर जा कर चना पीसा।अम्मा ने उसे सागऔर चटनी भी दी। वापस आ कर बहू ने चने के आटे की रोटियां बनाई और इन्तजार करने लगी।

जग्गू और उसके लड़के जब लौटे तो एक ही चूल्हा देख भड़क गये।चिल्लाने लगे कि इसने तो आते ही सत्यानाश कर दिया। अपने आदमी का छोड़ बाकी सब का चूल्हा फोड़ दिया। झगड़े की आवाज सुन बहू झोंपड़ी से निकली। बोली –आप लोग हाथ मुंह धो कर बैठिये, मैं खाना
निकालती हूं। सब अचकचा गये! हाथ मुंह धो कर बैठे। बहू ने पत्तल पर खाना परोसा – रोटी, साग, चटनी। मुद्दत बाद उन्हें ऐसा खाना मिला था। खा कर अपनी अपनी कथरी ले वे सोने चले गये।

सुबह काम पर जाते समय बहू ने उन्हें एक एक रोटी और गुड़ दिया।चलते समय जग्गू से उसने पूछा – बाबूजी, मालिक आप लोगों को चना और गुड़ ही देता है क्या? जग्गू ने बताया कि मिलता तो सभी अन्न है पर वे चना-गुड़ ही लेते हैं।आसान रहता है खाने में। बहू ने समझाया कि सबअलग अलग प्रकार का अनाज लिया करें।

देवर ने बताया कि उसका काम लकड़ी चीरना है। बहू ने उसे घर के ईंधन के लिये भी कुछ लकड़ी लाने को कहा।बहू सब की मजदूरी के अनाज से एक- एक मुठ्ठी अन्न अलग रखती। उससे बनिये की दुकान से बाकी जरूरत की चीजें लाती। जग्गू की गृहस्थी धड़ल्ले से चल पड़ी। एक दिन सभी भाइयों और बाप ने तालाब की मिट्टी से झोंपड़ी के आगे बाड़ बनाया।

बहू के गुण गांव में चर्चित होने लगे।जमींदार तक यह बात पंहुची। वह कभी कभी बस्ती में आया करता था। आज वह जग्गू के घर उसकी बहू को आशीर्वाद देने आया। बहू ने पैर छू
प्रणाम किया तो जमींदार ने उसे एक हार दिया। हार माथे से लगा बहू ने कहा कि मालिक यह हमारे किस काम आयेगा। इससे अच्छा होता कि मालिक हमें चार लाठी जमीन दिये होते झोंपड़ी के दायें - बायें,तो एक कोठरी बन जाती। बहू की चतुराई पर जमींदार हंस पड़ा। बोला – ठीक, जमीन तो जग्गू को मिलेगी ही। यह हार तो तुम्हारा हुआ।

यह कहानी मैरी नानी मुझे सुनाती थीं। फिर हमें सीख देती थीं –औरत चाहे घर को स्वर्ग बना दे, चाहे नर्क! मुझ े लगता है कि देश, समाज, और आदमी को औरत ही गढ़ती है।

आदमी को औरत ही घढ़ती है..........

आदमी को औरत ही घढ़ती है..........

एक गांव में एक जमींदार था। उसके कई नौकरों में जग्गू भी था। गांव से लगी बस्ती में, बाकी मजदूरों के साथ जग्गू भी अपने पांच लड़कों के साथ रहता था। जग्गू की पत्नी बहुत पहले गुजर गई थी। एक झोंपड़े में वह बच्चों को पाल रहा था। बच्चे बड़े होते गये और जमींदार के घर नौकरी में लगते गये।

सब मजदूरों को शाम को मजूरी मिलती। जग्गू और उसके लड़के चना और गुड़ लेते थे। चना भून कर गुड़ के साथ खा लेते थे।

बस्ती वालों ने जग्गू को बड़े लड़के की शादी कर देने की सलाह दी। उसकी शादी हो गई और कुछ दिन बाद गौना भी आ गया। उस दिन जग्गू की झोंपड़ी के सामने बड़ी बमचक मची। बहुत लोग इकठ्ठा हुये नई बहू देखने को। फिर धीरे धीरे भीड़ छंटी। आदमी काम पर चले गये। औरतें अपने अपने घर। जाते जाते एक बुढ़िया बहू से कहती गई – पास ही घर है। किसी चीज की जरूरत हो तो संकोच मत करना, आ जाना लेने।

सबके जाने के बाद बहू ने घूंघट उठा कर अपनी ससुराल को देखा तो उसका कलेजा मुंह को आ गया।जर्जर सी झोंपड़ी, खूंटी पर टंगी कुछ पोटलियां और झोंपड़ी के बाहर बने छः चूल्हे (जग्गू और उसके सभी बच्चे अलग अलग चना भूनते थे)। बहू का मन हुआ कि उठे और सरपट अपने गांव भाग चले। पर अचानक उसे सोच कर धचका लगा– वहां कौन से नूर गड़े हैं। मां है नहीं। भाई भौजाई के राज में नौकरानी जैसी जिंदगी ही तो गुजारनी होगी। यह सोचते हुये वह बुक्का फाड़ रोने लगी। रोते-रोते थक कर शान्त हुई। मन में कुछ सोचा।

पड़ोसन के घर जा कर पूछा – अम्मां एक झाड़ू मिलेगा? बुढ़िया अम्मा ने झाड़ू, गोबर और मिट्टी दी।साथ मेंअपनी पोती को भेज दिया।वापस आ कर बहू ने एक चूल्हा छोड़ बाकी फोड़ दिये।सफाई कर गोबर-मिट्टी से झोंपड़ीऔर दुआर लीपा।फिर उसने सभी पोटलियों के चने
एक साथ किये और अम्मा के घर जा कर चना पीसा।अम्मा ने उसे सागऔर चटनी भी दी। वापस आ कर बहू ने चने के आटे की रोटियां बनाई और इन्तजार करने लगी।

जग्गू और उसके लड़के जब लौटे तो एक ही चूल्हा देख भड़क गये।चिल्लाने लगे कि इसने तो आते ही सत्यानाश कर दिया। अपने आदमी का छोड़ बाकी सब का चूल्हा फोड़ दिया। झगड़े की आवाज सुन बहू झोंपड़ी से निकली। बोली –आप लोग हाथ मुंह धो कर बैठिये, मैं खाना
निकालती हूं। सब अचकचा गये! हाथ मुंह धो कर बैठे। बहू ने पत्तल पर खाना परोसा – रोटी, साग, चटनी। मुद्दत बाद उन्हें ऐसा खाना मिला था। खा कर अपनी अपनी कथरी ले वे सोने चले गये।

सुबह काम पर जाते समय बहू ने उन्हें एक एक रोटी और गुड़ दिया।चलते समय जग्गू से उसने पूछा – बाबूजी, मालिक आप लोगों को चना और गुड़ ही देता है क्या? जग्गू ने बताया कि मिलता तो सभी अन्न है पर वे चना-गुड़ ही लेते हैं।आसान रहता है खाने में। बहू ने समझाया कि सबअलग अलग प्रकार का अनाज लिया करें।

देवर ने बताया कि उसका काम लकड़ी चीरना है। बहू ने उसे घर के ईंधन के लिये भी कुछ लकड़ी लाने को कहा।बहू सब की मजदूरी के अनाज से एक- एक मुठ्ठी अन्न अलग रखती। उससे बनिये की दुकान से बाकी जरूरत की चीजें लाती। जग्गू की गृहस्थी धड़ल्ले से चल पड़ी। एक दिन सभी भाइयों और बाप ने तालाब की मिट्टी से झोंपड़ी के आगे बाड़ बनाया।

बहू के गुण गांव में चर्चित होने लगे।जमींदार तक यह बात पंहुची। वह कभी कभी बस्ती में आया करता था। आज वह जग्गू के घर उसकी बहू को आशीर्वाद देने आया। बहू ने पैर छू
प्रणाम किया तो जमींदार ने उसे एक हार दिया। हार माथे से लगा बहू ने कहा कि मालिक यह हमारे किस काम आयेगा। इससे अच्छा होता कि मालिक हमें चार लाठी जमीन दिये होते झोंपड़ी के दायें - बायें,तो एक कोठरी बन जाती। बहू की चतुराई पर जमींदार हंस पड़ा। बोला – ठीक, जमीन तो जग्गू को मिलेगी ही। यह हार तो तुम्हारा हुआ।

यह कहानी मैरी नानी मुझे सुनाती थीं। फिर हमें सीख देती थीं –औरत चाहे घर को स्वर्ग बना दे, चाहे नर्क! मुझ े लगता है कि देश, समाज, और आदमी को औरत ही गढ़ती है।

હીરાની વીંટી...........

હીરાની વીંટી...........

"ડાયમંડ રિંગ એટલે હીરાની વીંટી? પણ શુ કામ? તારી પાસે તો ઘણી બધી વીંટી છે અને હીરાની વીંટી કઈ સસ્તી ના આવે..." રાજે કંઈક આ રીતે મીરાંને પ્રતિભાવ આપ્યો.

"મારા અમીર પતિ, હવે આ કંજુસાઈ ના કરો. આપશ્રી ને જરા યાદ અપાવી દઉં કે તમારી કંપની ને મોટો પ્રોજેક્ટ મળ્યો છે અને જવેલર્સ પાસે પણ નવી વેરાયટી આવેલ છે." આટલું કહેતાની સાથે મીરાંએ પ્રેમ ભરી હસી ઉમેરતા કહ્યું કે, "તમે બેખુબ જાણો છો કે - હીરો એ સ્ત્રીનો પ્રથમ પ્રેમ હોય છે. બરાબર?"

"બરાબર!" રાજ તેના ચહેરા સામે જોઈને ફક્ત આટલું જ કહી શક્યો.

આખરે ગમે તેમ કરી ને મીરાં એ રાજ ને તેની સાથે ઝવેરીના ત્યાં સાથે આવવા રાજી કરી લીધા. ગાડી ચલાવતા ચલાવતા તેઓ ઝવેરીના ત્યાં જવા નીકળ્યા. રસ્તામા રાજને વિચાર આવ્યો કે - "સમય કેવો બદલાઈ ગયો છે. દસ વર્ષ પહેલા આજ મીરાં જે મારી મંગેતર હતી, તેને સગાઈના સમયે આપવા સોનાની વીંટી ખરીદવાના પણ પૈસા નહતા અને તેને મેં ચાંદીની વીંટી પહેરાવી હતી. આજે ઝીંદગી ના દરેક સુખ-દુઃખમા સાથ આપનાર એની માટે મેં ઘરેણાંઓ નો ઢગલો કરી દીધો છે."

આવુજ વિચારતા રાજે મીરાંની સામે જોઈને એક સ્મિત આપ્યું. બસ અમુક સમયમા તે બંને ઝવેરીના ત્યાં પહોંચી ગયા. ઝવેરી શહેર ના સૌથી નામચીન ઝવેરીમાના એક હતા. રાજ અને મીરાંને જોઈને તેમને રાજભાઈ ને પ્રેમ-પૂર્વક આવકાર્યા. પરંતુ રાજ ને ઝવેરી નહોતા ગમતા કારણકે દર અઠવાડિયે તે મીરાં ને ફોન કરી ને ઘરેણાં લેવા આમંત્રિત કરતા હતા. ઝવેરીને જોઈને જ રાજ મનમા ગાળોનો વરસાદ કરતા.

તેના પછી મીરાં નવી હીરાની વીંટીઓ જોવામાં વ્યસ્ત થઈ ગયી અને રાજ ત્યાં બેઠા બેઠા કંટાળી રહ્યો હતો. વીંટી ખરીદતી વખતે મીરાં ના ચહેરા પર એક ઉત્સુકતા હતી. એ ઉત્સુકતાને જોઈ ને રાજ ખુશીથી તેનો સમય પસાર કરતો હતો.

બસ રાજની આ પ્રેમભરી ઘડીમા ઝવેરી નડતરરૂપ આવ્યો અને કહ્યું - "મીરાં બહેન આ બધું શુ નાનું નાનું જુવો છો. તમારા જેવા ગ્રાહક માટે મેં આ સાચવેલ છે. જુઓ આ દુકાનની સૌથી મોંઘા મા મોંઘી હીરાની વીંટી."

આટલું સાંભળતાજ રાજે ઝવેરીના સામે જોયુ અને મનમા ફરી અપશબ્દો નો વરસાદ શરૂ કર્યું પરંતુ મીરાં બાજુમા હતી એટલે આખરે ચહેરા પર ફક્ત સ્મિતજ આપ્યુ. મીરાંએ વીંટી હાથમા લીધી. ખરેખર તે વીંટી ચમકદાર અને લાખોમા એક નગીના જડિત હતી.

ઝવેરીએ મીરાં ને નિવેદન કર્યું - "બહેન આમ શુ જુવો છો? પહેરી ને જુવો એટલે ખબર પડશે. એક કામ કરો. આ તમારા આંગળી માથી જૂની વીંટી કાઢો અને આ પહેરો."

મન મા ક્યાંક રાજે કહ્યું - "આ નમૂનો વેચીને જ જીવ લેશે આજે."

બીજી બાજુ મીરાં તેની આંગળીમાંથી જૂની વીંટી નીકળી રહી હતી અને હીરાની વીંટી તેના હાથમા હતી. વીંટી ઉતારીને પહેરવાની આ ગડમથલમા મીરાંના હાથ માંથી બંને વીંટી નીચે પડી ગઈ.

"એક સૌથી મોંઘી હીરાની વીંટી અને બીજી વર્ષો જૂની સગાઈની ચાંદીથી બનેલ વીંટી."

ઝવેરી, તેના કારીગરો અને રાજ પોતે પણ તે વીંટી ને શોધવા લાગ્યો. બધા આમતેમ નીચે જોઈને વીંટી શોધવા લાગ્યા. બીજી બાજુ મીરાં હતી. તે પણ વીંટી શોધતી હતી અને તે ખૂબ જ તણાવમા આવી ગઈ. આખરે તે બોલી - "વીંટી મળી ગઈ." આટલું બોલતાજ તેના ચહેરા પરનું સ્મિત પાછું આવી ગયું અને ખુશી તેના ચહેરા પર સાફ છલકતી હતી. જ્યારે રાજે જોયું તો મીરાંને સગાઈ વાળી ચાંદીની વીંટી મળી હતી. તેનો હરખ સાફ કહેતો હતો કે તેને હીરાની વીંટીની કઈ ચિંતાજ નહોતી. દુકાનમા બધા હીરાની વીંટી શોધતા હતા પણ ફક્ત મીરાંજ તે જૂની વીંટી શોધતી હતી. આખરે ઝવેરી ને તે હીરાની વીંટી મળી ગઈ.

મીરાંએ તરત જ જૂની વીંટી હાથ મા લીધી, તેને સાફ કરી અને પહેરી ને હરખાઈ. આટલું જોઈને રાજ તેની પાસે ગયો અને પ્રેમ-પૂર્વક તાણ મારતા કહ્યું - "હીરો એ સ્ત્રીનો પ્રથમ પ્રેમ હોય છે. બરાબર?"

રાજને તેમના સગાઈની વીંટી બતાવતા મીરાંએ જવાબ આપ્યો - "પ્રેમ અને યાદો ના સાચા હીરાઓ તો આ વીંટી સાથે જોડાયેલા છે. હા દરેક સ્ત્રીનો એક સાચો હીરો હોય છે અને તે હીરો જ સ્ત્રીનો પ્રથમ પ્રેમ હોય છે."

મીરાંની આ વાત રાજના દિલ પર લાગી ગઈ. તે દિવસે ફરી એકવાર તેને મીરાં પર પ્રેમ આવ્યો. આખરે તે દિવસે અને ઝીંદગીમા પણ મીરાંએ સાચા હીરાની પસંદગી કરી હતી.

- ધવલ બારોટ

Humanity is the Best Education.

never thought like ..

જીંદગી ના દાખલા..

भारत की संस्कृति को पहचानें।

अपने भारत की संस्कृति को पहचानें।
ज्यादा से ज्यादा लोगों तक पहुचायें।

खासकर अपने बच्चों को बताए
क्योंकि ये बात उन्हें कोई दुसरा व्यक्ति नहीं बताएगा...

         📜😇  दो पक्ष-

कृष्ण पक्ष ,
शुक्ल पक्ष !

         📜😇  तीन ऋण -

देव ऋण ,
पितृ ऋण ,
ऋषि ऋण !

         📜😇   चार युग -

सतयुग ,
त्रेतायुग ,
द्वापरयुग ,
कलियुग !

         📜😇  चार धाम -

द्वारिका ,
बद्रीनाथ ,
जगन्नाथ पुरी ,
रामेश्वरम धाम !

         📜😇   चारपीठ -

शारदा पीठ ( द्वारिका )
ज्योतिष पीठ ( जोशीमठ बद्रिधाम )
गोवर्धन पीठ ( जगन्नाथपुरी ) ,
शृंगेरीपीठ !

         📜😇 चार वेद-

ऋग्वेद ,
अथर्वेद ,
यजुर्वेद ,
सामवेद !

         📜😇  चार आश्रम -

ब्रह्मचर्य ,
गृहस्थ ,
वानप्रस्थ ,
संन्यास !

         📜😇 चार अंतःकरण -

मन ,
बुद्धि ,
चित्त ,
अहंकार !