🌹🌹 कहानी तीन बेस्ट दोस्तों की
😌😌😌
ज्ञान , धन
और
विश्वास
तीनों बहुत अच्छे दोस्त
भी थे
तीनों में बहुत प्यार
भी था
एक वक़्त आया
जब
तीनों को
जुदा होना पड़ा
तीनों ने एक दुसरे से
सवाल किया
कि
हम कहाँ मिलेंगे
ज्ञान ने कहा
मैं
मंदिर , विद्यालय
मैं
मिलूँगा
धन ने कहा
मैं
अमीरों के पास मिलूँगा
विश्वास
चुप था
दोनों ने चुप होने की
वजह पुछी
तो
विश्वास ने
रोते हुवे कहा
मैं
एक बार चला ग़या
तो
फिर कभी नही
मिलूँगा
Very nice msg..forward to all friends.
अगर एक बार चला ग़या...
જો સમજાય તો ઘણું..
👌👌 બદલો લેવા મા શું મજા આવે,
મજા તો ત્યારે આવે જ્યારે તમે સામે વાળા ને બદલી નાખો...!!
👌સંબંધ તો એવા જ સારા,
જેમાં હક પણ ન હોય, અને,
કોઈ શક પણ ન હોય.
👌 ખુદને ખરાબ કહેવાની હિંમત નથી રહી
તેથી બધા કહે છે જમાનો ખરાબ છે..
👌ઘણી મેં શોધ કરી
શ્લોક ને સ્તુતી માં....
પણ
ઇશ્વર આખરે મળ્યો
સ્નેહ અને સહાનુભુતિમાં.
👌આંસુ ત્યારે નથી આવતા
જયારે તમે કોઈને ખોઈ બેસો છો.
પણ આંસુ ત્યારે આવે છે,
જયારે તમે ખુદ ને ખોઈ ને પણ બીજાને પામી નથી શકતા
👌જ્યારે નાના હતા
ત્યારે મોટી મોટી
વાતોમા તણાઇ ગયા
......... અને ........
જયારે મોટા થયા
ત્યાં તો નાની નાની
વાતોમાં વિખેરાઇ ગયા
👌જો "નિભાવવાની" ચાહ
બંને તરફ હોય તો
દુનિયાનો કોઈ "સંબંધ"
ક્યારેય તૂટતો નથી.
👌ડર એ નથી કે.....!!
કોઈ રિસાઈ ને ચાલ્યુ જાય છે....!!
ડર તો એનો છે કે.....!!
લોકો હસ્તાં હસ્તાં.... બોલવાનું બંધ કરી નાંખે છે.....!!
*****
જો "નિભાવવાની" ચાહ
બંને તરફ હોય તો
દુનિયાનો કોઈ "સંબંધ"
ક્યારેય તૂટતો નથી.
*****
તમારા ચહેરા પરનું સ્મિત એ
કુદરતે તમને આપેલી બક્ષિસ છે.
પણ એ જ સ્મિત જો તમે
કોઈના ચહેરા પર લાવી શકો
તો એ તમે કુદરતને આપેલી Return Gift છે.
*****
દોડી
ગયા છે જે
એમને શું ખબર કે...
સાથે
ચાલવાની
મજા કેવી હોય છે...!
*****
પાંચ પગથીયા પ્રેમ ના, ૧,જોવુ... ૨,ગમવું...૩,ચાહવુ... ૪,પામવુ... આ ચાર સહેલા પગથીયા છે, સૌથી અઘરુ પગથીયુ છે પાંચમુ... ૫, નીભાવવુ....
*****
ખૂબ સહેલું છે કોક ને ગમી જવું,
અઘરૂ તો છે, સતત ગમતા રેહવું.......
*****
આકાશમાં ઉડતા એક ફુગા ઉપર બહુ સરસ લખ્યું હતું કે,
જે બહાર છે તે નહી
પણ જે અંદર છ
તે માણસને ઉપર લઇ જાય છે
*****
👌👌
'' જીવન નો જુગાર જલસા થી રમો. . સાહેબ, કારણકે જિંદગી પાસે હુકમ નો એકો છે (મોત) અને એક દિવસ Show જરૂર કરશે.. '' 👌👌
Gramophone was invented by Thomas Alva Edison in the 19th century
His Masters Voice' (HMV) had once published a pamphlet giving the history of gramophone record.
Gramophone was invented by Thomas Alva Edison in the 19th century.
Edison, who had invented many other gadgets like electric light and the motion picture camera, had become a legend even in his own time.
When he invented the gramophone record, which could record human voice for posterity, he wanted to record the voice of an eminent scholar on his first piece.
For that he chose Prof. Max Muller of England (a German by ethnicity), another great personality of the 19th century.
He wrote to Max Muller saying,
“I want to meet you and record your voice. When should I come?”
Max Muller who had great respect for Edison asked him to come on a suitable time when most of the scholars of the Europe would be gathering in England.
Accordingly, Edison took a ship and went to England. He was introduced to the audience. All cheered Edison’s presence.
Later at the request of Edison, Max Muller came on the stage and spoke in front of the instrument.
Then Edison went back to his laboratory and by afternoon came back with a disc & played it on the gramophone.
The audience was thrilled to hear the voice of Max Muller from the instrument.
They were glad that voices of great persons like Max Muller could be stored for the benefit of posterity.
After several rounds of applause and congratulations to Thomas Edison, Max Muller came to the stage and addressed the scholars and asked them,
“You heard my original voice in the morning. Then you heard the same voice coming out from this instrument in the afternoon. Do you understand what I said in the morning or what you heard in the afternoon?”
The audience fell silent because they could not understand the language in which Max Muller had spoken.
It was ‘Greek and Latin’ to them as they say.
But had it been Greek or Latin, they would have definitely understood because they were from various parts of Europe.
It was in a language which the European scholars had never heard.
Max Muller then explained what he had spoken.
He said that the language he spoke was Sanskrit and it was the first sloka of Rig Veda, which says "Agni Meele Purohitam”
This was the first recorded public version on the gramophone plate.
अग्निमीळे पुरोहितं यज्ञस्य देवं रत्वीजम।
होतारं रत्नधातमम।
(Rig Veda 1.001.01)
Why did Max Muller choose this?
Addressing the audience he said,
“Vedas are the oldest text of the human race. And “Agni Meele Purohitam” is the first verse of Rig Veda.
In the most primordial time, when the people did not know how even to cover their bodies and lived by hunting and housed in caves, Indians had attained high civilization and they gave the world universal philosophies in the form of the Vedas.”
When “Agni Meele Purohitam” was replayed, the entire audience stood up in silence as a mark of respect.
The verse means :
“Oh Agni, You who gleam in the darkness, to You we come day by day, with devotion and bearing homage. So be of easy access to us, Agni, as a father to his son, abide with us for our well being."
Proud to be part of a truly glorious ancient civilization ...🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳
आधी रोटी का कर्ज
पत्नी बार बार मां पर इल्जाम लगाए जा रही थी......
और
पति बार बार उसको अपनी हद में
रहने की कह रहा था
लेकिन पत्नी चुप होने का नाम ही नही ले रही थी
व् जोर जोर से चीख चीखकर कह रही थी कि
"उसने अंगूठी टेबल पर ही रखी थी
और तुम्हारेऔर मेरे अलावा इस कमरें मे कोई नही आया
अंगूठी हो ना हो मां जी ने ही उठाई है।
।बात जब पति की बर्दाश्त के बाहर हो गई तो
उसने पत्नी के गाल पर एक जोरदार तमाचा देमारा अभी
तीन महीने पहले ही तो शादी हुई थी ।
पत्नी से तमाचा सहन नही हुआ वह घर छोड़कर जाने लगा
और जाते जाते पति से एक सवाल पूछा
कि तुमको अपनी मां पर इतना विश्वास क्यूं है..??
तब पति ने जो जवाब दिया
उस जवाब को सुनकर
दरवाजे के पीछे खड़ी मां ने सुना
तो
उसका मन भर आया
पति ने पत्नी को बताया कि
"जब वह छोटा था तब उसके पिताजी गुजर गया
.
मां मोहल्ले के घरों मे झाडू पोछा लगाकर जो कमा पाती थी
उससे एक वक्त का खाना आता था
मां एक थाली में मुझे परोसा देती थी
और
खाली डिब्बे को ढककर रख देती थी
और
कहती थी
मेरी रोटियां इस डिब्बे में है बेटा तू खा ले
मैं भी हमेशा आधी रोटी खाकर कह देता था
कि मां मेरा पेट भर गया है मुझे और नही खाना है
मां ने मुझे मेरी झूठी आधी रोटी खाकर मुझे पाला पोसा और बड़ा किया है
आज मैं दो रोटी कमाने लायक हो हूं
लेकिन यह कैसे भूल सकता हूं कि मां ने उम्र के उस पड़ाव पर अपनी इच्छाओं को मारा है,
वह मां आज उम्र के इस पड़ाव पर किसी अंगूठी की भूखी होगी ...
.यह मैं सोच भी नही सकता
तुम तो तीन महीने से मेरे साथ हो
मैंने तो मां की तपस्या को पिछले पच्चीस वर्षों से देखा है..
.यह सुनकर मां की आंखों से आंसू छलक उठे
वह समझ नही पा रही थी कि बेटा उसकी आधी रोटी का कर्ज चुका रहा है या वह बेटे
की आधी रोटी का फर्ज...
इस मैसज को शेयर करने के लिए कोई कसम नही है।।
I love u mom
પસંદગી ની તક..
એક રાજાએ એમના નગરમાં વસતા નગરજનો માટે એક જાહેરાત કરાવી. આવતીકાલે સવારે રાજમહેલનોદરવાજો નગરના તમામ લોકો ખોલવામાં આવશે.મહેલમાં પ્રવેશીને લોકો જે વસ્તુ પર પોતાનો હાથ મુકશેએ વસ્તુ એને ભેટ તરીકે આપી દેવામાં આવશે.લોકોએ જાહેરાત સાંભળી એટલે સવાર પડે એ પહેલા જ મહેલના દરવાજા સામે આવીને બેસી ગયા. દરેક વ્યક્તિ પોતાને મનગમતી વસ્તુ મેળવવા ઇચ્છતા હતા. પોતાનેગમતી વસ્તુ પર બીજો કોઇ માણસ પહેલા હાથ મુકી દેશે તો પોતે એ વસ્તુથી વંચીત રહી જશે એવો છુપો ડર પણ હતો.સવારે દરવાજો ખોલતાની સાથે જ લોકોએ દોટ મુકી.પોતાની પસંદગીની વસ્તુને પામવા માટે લોકો દોડાદોડી કરવા લાગ્યા. પોતાને મનગમતી વસ્તુ મેળવવા માટે પરિવારના સભ્યો કે મિત્રોને પણ પછાડી દઇને લોકો પોતાની પ્રિય વસ્તુ સુધી પહોંચી રહ્યા હતા. રાજા સિંહાસન પર બેઠા બેઠા આ ખેલ જોઇ રહ્યા હતા અને હસી રહ્યા હતા.એક નાનુ બાળક ધીમે ધીમે ચાલતા ચાલતા રાજા પાસે આવ્યુ. રાજાએ એને પુછ્યુ, “ બેટા તારે કંઇ નથી જોઇતું ?“ બાળક જવાબ આપવાને બદલે છેક રાજા સુધી પહોંચી ગયો અને રાજાના માથા પર પોતાનો હાથ મુકીને કહ્યુ, “ મારે તો તમે જોઇએ છીએ.” રાજાએ આનંદથી બાળકને તેડી લીધો અને કહ્યુ, “ બેટા, શરત પ્રમાણે હું હવે તારો થયો અને એ સાથે આ આખુ રાજ્ય પણ હવેથી તારુ થયુ.
”મિત્રો, જેવી રીતે રાજાએ નગરજનોને એક તક આપી એવી રીતે ભગવાન પણ આપણને તક આપે છે. નગરજનો એ રાજાને પસંદ કરવાને બદલે રાજાની વસ્તુઓને પસંદ કરી એમ આપણે બધા ભગવાનને પસંદ કરવાને બદલે ભગવાનની બનાવેલી વસ્તુને પસંદ કરીએ છીએ પણ એ વિચારતા જ નથી કે એક વખત ભગવાનને આપણા કરી લઇએ તો પછી એની બનાવેલી બધી વસ્તુઓ તો આપણી જ છે.કેમ સાચું કહું છું ને .....કે વાત સાવ ખોટી તો નથી કરી ને કયારેક આપણે આપણા દિલને પણ પૂછી લઈ...