કોઇ ના આવ્યું ઘરે ,
ના કોઇને મળવા ગયા
ટેબલે કાજૂ -બદામો
જેમના તેમ જ રહ્યા.
આમ પણ પહેલાંની માફક
ક્યાં કશું યે થાય છે ?
એ જ ટેબલક્લોથ છે,
ના ચાદરો બદલાય છે .
ઘૂઘરા, મઠિયા ને મોહનથાળ
ના કોઇ ખાય છે .
થોડી સુગર ફ્રી મીઠાઇ
ડીશમાં પીરસાય છે.
બારણે પ્લાસ્ટિકના તોરણ
ને સ્ટીકરમાં લાભશુભ .
લક્ષ્મી પગલાં ઉંબરે
ક્યાં કંકુથી દોરાય છે !
એ નવા કપડાની જોડી ,
ન બૂટ પર પાલીશ કરી,
બોણીની આશા લઇ
ઘર ઘર નહીં ગણાય છે.
તારામંડળ, ભોંય ચકરી,
કોઠી ને રોકેટ એ,
લૂમ ટેટાની ક્યાં રસ્તે
ઠાઠથી ફોડાય છે.
સાપની ટીકડીનો એ
કાળો ધૂમાડો શ્વાસમાં,
આજ એ સ્મરણોની શેરીમાં
બધે પથરાય છે.
હા, સમય બદલાય સાથે
કેટલું બદલાય છે.
તો ય એવું લાગતું
કૈં ભીતરે ગૂંગળાય છે.
-તુષાર શુક્લ
