आपको जो करना है, करो लेकिन

अमेरिकन वायूसेना का नवादा में एरिया 51 नामक एक हाई सिक्योरिटी और सुपर सीक्रेट एयर बेस है।

एक दोपहर को एक छोटा अपरिचित विमान उस एयर बेस पर उतरा।

अमेरिकन वायुसेना द्वारा तुरंत विमान के पायलट को गिरफ्त में लिया गया और पूछताछ की गयी।

पायलट ने बताया कि उसने लास वेगास से उड़ान भरी थी और खो गया और फ्यूल ख़त्म हो जाने के कारण उसे यहाँ उतरना पडा।

वायुसेना द्वारा उस पायलट के बेकग्राउंड की पूरी तहकीकात की गयी और सारी तहकीकात के ख़त्म होने तक सारी रात उसे वहीं रहना पड़ा।

अगले दिन वायुसेना के अधिकारियों को विश्वास हो गया कि पायलट सही में खो गया था और इसी कारण इस एयर बेस पर उसे उतरना पड़ा। वह कोई दुश्मन का जासूस नहीं है।

उन लोगों ने पायलट के प्लेन में फ्यूल भर दिया और उसे जाने को कहा और साथ ही उसे चेतावनी भी दी कि, अगर उसने फिर कभी इस सीक्रेट और हाई सिक्योरिटी एयर बेस में प्लेन उतारा तो उसे आजीवन कारावास में डाल दिया जाएगा।

अगले दिन फिर वही प्लेन उसी एयर बेस पर उतरा। सैनिकों और अधिकारियों ने तुरंत उसे घेरे में ले लिया।

इस बार उस प्लेन में दो लोग थे।

प्लेन का वही पायलट तुरंत प्लेन से कूदा और बोला-

मेरे साथ आपको जो करना है, करो लेकिन मेरी बीवी प्लेन के अन्दर है,
उसे बता दो कि......कल रात मैं कहाँ था !

😂😂😂😂😂😂😂😂😂

નથી ક્યાંય તોય

નથી ક્યાંય તોય બધે વર્તાય છે તું,
ધ્યાન ધરું  હું તારું ને સર્જાય છે તું

રોકાઇ જાઉં ઘડીક ને ફરી ફરીને જોઉં,
હર એક ચહેરામાં મને દેખાય છે તું

મનની પાંખોને નડે ના કોઇ અંતર,
દૂર હો કે પાસ મને સ્પર્શાય છે તું

મધુરી યાદોં છે ને ગણતરીની તસવીરો,
યાદોંમાં જ હવે તો અનુભવાય છે તું

ઠાંસીને ભરી છે ભીતર જો ને લાગણીઓ,
વરસું હું મુશળધાર,મને ક્યાં છિપાય છે તું ?!

શાને તડપે..

શાને તડપે નદી જ સાગરને મળવાની લઇ આશ ?
સાગરનેય મિલનની થોડી તૃષા હોવી જોઈએ !

કુમકુમ પગલાં પાડે સવાર ને ઉઠીએ ઉઠવા કાજ,
વરસે વ્હાલનો વરસાદ એવી ઉષા હોવી હોઇએ !

જીભ કદીક ના આપે સાથ, શબ્દો ગડથોલા ખાય,
કહ્યા વિનાયે સમજાય એવી ભાષા હોવી જોઇએ !

બિડાઈ જાય નયન, ભલે હંમેશાને કાલ
ફેરવે હેતથી માથે હાથ, એવી નિશા હોવી જોઇએ !

ને મોબાઈલ પડી ગયો

ને મોબાઈલ પડી ગયો ---

ઘરમાં જ કોઈ જગ્યાએ મોબાઈલ મારો પડી ગયો
શોધ્યો પણ જડ્યો નહિ
મોબાઈલ મારો પડી ગયો
એ આખો દિવસ મિત્રોને રૂબરૂ મળ્યો --
મમ્મી પપ્પા પાસે શાંતિથી બેઠો ---
સુખદુઃખ અલકમલકની વાતો કરી --
બાળકો ને પત્ની સાથે ગામ ગપાટા કર્યા --
નજરોથી નજર મેળવી સાથે જમ્યા ---
ઘર થી ઓફિસનો રસ્તો દિલથી નીરખ્યો --
મોહોલ્લાના વડીલોના હાલ હવાલ જાણ્યા --
મસ્ત ઘેરાતા વાદળો જોયા ને વરસાદ માણ્યો --
ખુમારીથી નજરને ગરદન ઊંચી કરી ફર્યો --
વગર મોબાઈલની આઝાદી માણી ઘરે પોહોંચ્યો --ને

મોબાઈલ મળી ગયો --
બે સોફાની વચ્ચે આરામથી સંતાયો હતો --
ફરીથી વોટ્સ એપ ને એફબી માં ઘુસી ગયો --
ઘરના સભ્યોની હાજરી ભૂલી ગયો --
રાત્રે શું ખાધું એ પણ ભૂલી ગયો --
ડીનર ટેબલ પર કોણ કોણ સાથે હતું એ વિસરી ગયો --
આખા ગામની પંચાત સ્ક્રીન પર દેખતો થઇ ગયો --
એકના એક પોસ્ટિંગ ફરી વાંચતો થઇ ગયો --
પરદેશ ફરતા મિત્રોના ફોટા લાઈક કરતો રહી ગયો --

મોબાઈલ હતો -ના --હતો નો ફરક સમજતો થઇ ગયો !!

શ્રેષ્ઠ ફોટોગ્રાફ

એક ખેડૂત સાંજના સમયે ગાડામાં ઘાસનો ભર ભરીને ઘેર પાછો ફરતો હતો. ભર ઉપર એની નાનકડી લાડકી દીકરીને બેસાડી હતી.એ મોજથી જતો હતો અને રસ્તામાં
અચાનક ખાડો આવ્યો અને છોકરી ઉથલી પડી અને પલકવારમાં ગાડાના પૈડાં નીચે આવી ગઈ અને ખતમ થઈ ગઈ. લોકો ભેગા થઈ ગયા અને પોલીસને બોલાવવામા આવી.
ખેડૂત નિમાણાં શોકગ્રસ્ત ચહેરે પોલીસની રાહ જોતો બેઠો હતો ત્યાં એક પ્રેસ ફોટોગ્રાફર આવ્યો અને આ
શોકમગ્ન બાપનો ફોટો પાડવા જતો હતો પણ એકાએક એનો હાથ થંભી ગયો અને એણે ફોટો પાડયા વગર જ કેમેરા મ્યાન કરી દીધો.
એ પછી ઘણા વરસે એ ઘરડો થયો ત્યારે એ પ્રખ્યાત થઈ ચુકેલા તસ્વીરકારનો એક ચેનલવાળો ઇંટરવ્યુ લેવા
આવ્યો અને એનો એક સવાલ એ હતો કે તમારી કારકિર્દીનો શ્રેષ્ઠ ફોટોગ્રાફ કયો ત્યારે એણે જવાબ આપયો કે એ ફોટોગ્રાફ કે જે મેં ન પાડ્યો અને દુઃખી બાપની લાગણીની આમન્યા સાચવી લીધી.

મિત્રો,આ મારી નહિ વિશ્વની એક પ્રખ્યાત વાર્તા છે.

નહીં કરું

છે લાગણીની વાત તો રકઝક નહીં કરું,
હકદાવો તારી સામે હું નાહક નહીં કરું.

શત્રુ જો હોય સામે તો શંકા થઈ શકે,
મિત્રોનો મામલો છે તો હું શક નહીં કરું.

મોઘમમાં જીવવાની મજા હોય છે છતાં,
જો વ્યક્ત થઈ શકું તો જતી તક નહીં કરું.

છે તારી મુન્સફી જુદી, મારો નિયમ અલગ,
મારા વચનનો ભંગ હું બેશક નહીં કરું.

દીવાની જેમ ધીમે ધીમે હું બુઝાઈ જઈશ,
અણધારી લઈ વિદાય તને છક નહીં કરું.

ખુશ્બુ સ્મરણની એ જ તો છે મારી સંપદા,
છેવટ સુધીય ઓછી આ સિલ્લક નહીં કરું.

એ પુણ્ય હો કે પાપ, હું પોતે બધું કરીશ,
સારું કે ખોટું કોઈના હસ્તક નહીં કરું.

– ભગવતીકુમાર શર્મા

એવું કેમ છે ?

હમણાં કશું લખાતું નથી એવું કેમ છે ?
ખુદને મળી શકાતું નથી એવું કેમ છે ?

ઝાકળની જેમ ક્ષણમાં ઊડી જઈશ હું છતાં
એ ફૂલને અડાતું નથી એવું કેમ છે ?

રાખી શકું છું સૂર્યમુખી જેવી દૂરતા
ને તો ય ત્યાં ટકાતું નથી એવું કેમ છે ?

એની નજીક વર્ષો લગોલગ રહીને પણ
અંતર હજુ મપાતું નથી એવું કેમ છે ?

પાણીની જેમ સરકી જવું છે, ખબર છતાં
એની ગલી વળાતું નથી એવું કેમ છે ?

બસ આંસુ આંખમાંથી વહેતા મૂકી શકું
ના પૂછ કે હસાતું નથી એવું કેમ છે ?

~  *મેગી અસનાની*

નથી કોઈ ખબર..

પંખીઓને જોઈ
            આવ્યા ઘણા વિચાર
નથી બેંકમાં ધન, અનાજ
            કે નથી ઘરબાર
શું ખાવા મળશે ને ક્યાં,
            નથી કોઈ ખબર
તાપને ઠંડી સહન કરે છે,
            બારેમાસ બેસુમાર
છતાંય સવારે ઉઠી,
            આનંદથી કરે છે કલબલાટ
*પ્રભુ પર શ્રધ્ધા રાખી,*
            *જીવે છે* દિવસ અને રાત
અને દેખો વિશ્વમાં
            શક્તિશાળી આ *માનવજાત*
*બધું હોવા છતાય*,
            *કરે છે રોજ પ્રભુને ફરિયાદ*

નડે છે !

તબક્કે-તબક્કે તફાવત નડે છે
મને,
માત્ર મારી શરાફત નડે છે !

નથી જઈ શકાતું ઉપરવટ, સ્વયંથી
અને આખરે,
એ જ બાબત નડે છે !

બધાં ફળ મુકદ્દરને આધિન નથી કઈં
ઘણીવાર,
ખુદની ય દાનત નડે છે !

ઉલેચાય ઈતિહાસ,
તો ખ્યાલ આવે
કે સરવાળે,
એકાદ અંગત નડે છે !..

******જય શ્રીકૃષ્ણ********

मै यादों का किस्सा खोलूँ तो,..

*Harivansh Rai Bachhan's poem on FRIENDSHIP :*
_________________________________
....मै यादों का
    किस्सा खोलूँ तो,
    कुछ दोस्त बहुत
    याद आते हैं....

...मै गुजरे पल को सोचूँ
   तो, कुछ दोस्त
   बहुत याद आते हैं....

_...अब जाने कौन सी नगरी में,_
_...आबाद हैं जाकर मुद्दत से....😔_

....मै देर रात तक जागूँ तो ,
    कुछ दोस्त
    बहुत याद आते हैं....

....कुछ बातें थीं फूलों जैसी,
....कुछ लहजे खुशबू जैसे थे,
....मै शहर-ए-चमन में टहलूँ तो,
....कुछ दोस्त बहुत याद आते हैं.

_...सबकी जिंदगी बदल गयी,_
_...एक नए सिरे में ढल गयी,_😔

_...किसी को नौकरी से फुरसत नही..._
_...किसी को दोस्तों की जरुरत नही...._😔

_...सारे यार गुम हो गये हैं..._
...."तू" से "तुम" और "आप" हो गये है....

....मै गुजरे पल को सोचूँ
    तो, कुछ दोस्त बहुत याद आते हैं....

_...धीरे धीरे उम्र कट जाती है..._
_...जीवन यादों की पुस्तक बन जाती है,_😔
_...कभी किसी की याद बहुत तड़पाती है..._
  _और कभी यादों के सहारे ज़िन्दगी कट जाती है ..._😔

....किनारो पे सागर के खजाने नहीं आते,
....फिर जीवन में दोस्त पुराने नहीं आते...

_....जी लो इन पलों को हस के दोस्त,_😁
    _फिर लौट के दोस्ती के जमाने नहीं आते ...._

*....हरिवंशराय बच्चन*

_Dedicated to all freinds._
_Share it with your freinds too._

Brakes..

The Answer will blow your mind...

Someone asked...
Why do we have *Brakes* in a car ?

Varied answers received, like,
"To stop",
"To reduce speed",
"To avoid collision" etc.,

But the best answer was,
*To enable you to drive faster*....

Give it a thought.
It's true but seldom such smart out of box thinking is done,  much less appreciated.

For a moment assume you have *No brakes* in your car then how fast will you drive your car..?

It's because of *brakes* that we can dare to accelerate, dare to go fast and reach destinations we desire

At various points in life, we find our *Parents, Teachers, Mentors, Friends and Spouse* etc. questioning our progress, direction or decision.
Many a times We consider them as irritants or consider such inquiries as *Brakes* to our ongoing work.

But, remember, it's because of such questions (read as  periodical brakes) that you have managed to reach where you are today.
*Without brakes*, you could have skid, lost direction or gone a stray or even met with an unfortunate accident..!!!

Learn to appreciate the *brakes* in our life.
Use them wisely...
...
Have a great time.
.& LOVELY  &  PROMISING DAY  AHEAD

એક વાર પાછી આવ ને..

*' બા એકવાર પાછી આવને'*

સાંતા ક્લોઝ તો....
મોટી ક્લબમાં આવે,પાર્ટીઓમાં આવે,
હોટેલમાં આવે.
બા, તું જ એકાદ રોટલી ચૂલા ઊપર ચડાવ ને !
*બા, એકવાર પાછી આવ ને ! *

બા, સફેદ મોજામાં તારા જેવો સ્પર્શ
નથી વરતાતો,
રસોડામાં રોજ સવારે
ધીમું ધીમું,.એ પણ કેમ નથી ગાતો ?
બા, એને તો ગુજરાતી પણ નથી આવડતું.
શું કરવી મારે એની સાથે વાતો ?

બા, સાંતા ક્લોઝ તો ફક્ત ગીફ્ટ આપે છે.
જો શક્ય હોય તો થોડા આશીર્વાદ પણ
એની સાથે મોકલાવ ને !
*બા, એક વાર પાછી આવ ને ! *

બા, સફેદ દાઢીમાં
તારા જેવું સ્મિત કેમ નથી દેખાતું ?
એના ખોળામાં માથું મુકવાનું મન નથી થાતું.
બા, આ બાજુ
તલ શીંગની ચીકી ને મમરાના લાડુ,
ને પેલી બાજુ
ચોકલેટની રેલમ છેલ.

બા, આ બાજુ
તારા અવાજમાં હજુ પણ ગુંજતા હાલરડા,
ને પેલી બાજુ જિંગલ બેલ.
બા, જિંગલ બેલની ટયુનમાં એકાદ હાલરડું મોકલાવ ને !
*બા, એક વાર પાછી આવ ને !*

બા,
સાંતા તારા જેટલો ક્લોઝ તો ન જ આવી શકે.
એના થેલામાં એક વાર તારી જાતને મોકલાવ ને !
*બા.......*
          *એક વાર પાછી આવ ને !*

  🌺🍀🌸     🌹🌻🌷    🌳🕊🌳

बिज़नेस एक कला..

ज्ञान में व्यापारिक कथा.

*आज मैं आपको एक कहानी बताने जा रहा हूँ, जिसमें एक बिज़नेसमैंन अपनी सूझबूझ, चतुराई और व्यवहारिक समझ से मुनाफा कमाता है। आइये बताता हूँ आपको ये कहानी।*

*कहानी कुछ यूं है कि केरल में एक बड़ी फैक्ट्री का निर्माण हो रहा था। उस प्लांट को बनाने के दौरान एक बड़ी समस्या थी। वो समस्या ये थी कि एक भारी भरकम मशीन को प्लांट में बने एक गहरे गढ्ढे के तल में बैठाना था लेकिन मशीन का भारी वजन एक चुनौती बन कर उभरा।*

*मशीन साईट पर आ तो गयी पर उसे 30 फीट गहरे गढ्ढे में कैसे उतारा जाये ये एक बड़ी समस्या थी! अगर ठीक से नहीं बैठाया गया तो फाउंडेशन और मशीन दोनों को बहुत नुकसान उठाना पड़ता!*

*आपको बता दे कि ये वो समय था जब बहुत भारी वजन उठाने वाली क्रेनें हर जगह उपलब्ध नहीं थीं। जो थीं वो अगर उठा भी लेतीं तो गहरे गढ्ढे में उतारना उनके बस की बात नहीं थी।*

*आखिरकार हार मानकर इस समस्या का समाधान ढूढ़ने के लिए प्लांट बनाने वाली कम्पनी ने टेंडर निकाला और इस टेंडर का नतीज़ा ये हुआ कि बहुत से लोगो ने इस मशीन को गड्ढे में फिट करने के लिए अपने ऑफर भेजे उन्होंने सोचा कि कहीं से बड़ी क्रेन मंगवा कर मशीन फिट करवा देंगे। इस हिसाब से उन्होंने 10 से 15 लाख रुपये काम पूरा करने के मांगे। लेकिन उन लोगों के बीच एक व्यक्ति और भी था जिसने कंपनी से पूछा, कि अगर मशीन पानी से भीग जाये तो कोई समस्या होगी क्या? इस पर कंपनी ने जबाव दिया कि मशीन को पानी में भीग जाने पर कोई फर्क नहीं पड़ता। उसके बाद उसने भी टेंडर भर दिया।*

*जब सारे ऑफर्स देखे गये तो उस व्यक्ति ने काम करने के सिर्फ 5 लाख मांगे थे, जाहिर है मशीन बैठाने का काम उसे मिल गया। लेकिन अजीब बात ये थी कि उस आदमी ने ये बताने से मना कर दिया कि वो ये काम कैसे करेगा, बस इतना बोला कि ये काम करने का हुनर और सही टीम उसके पास है।*

*उसने कहा – कम्पनी बस उसे तारीख और समय बताये कि किस दिन ये काम करना है।*

*आखिर वो दिन आ ही गया! हर कोई उत्सुक था ये जानने के लिए कि वो आदमी ये काम कैसे करेगा? उसने तो साईट पर कोई तैयारी भी नहीं की थी। तय समय पर कई ट्रक उस साईट पर पहुँचने लगे। उन सभी ट्रकों पर बर्फ लदी थी, जो उन्होंने गढ्ढे में भरना शुरू कर दिया।*

*जब बर्फ से पूरा गढ्ढा भर गया तो उन्होंने मशीन को खिसकाकर बर्फ की सिल्लियों के ऊपर लगा दिया। इसके बाद एक पोर्टेबल वाटर पंप चालू किया गया और गढ्ढे में पाइप डाल दिया जिससे कि पानी बाहर निकाला जा सके। बर्फ पिघलती गयी, पानी बाहर निकाला जाता रहा, मशीन नीचे जाने लगी। 14-15 घंटे में ही काम पूरा हो गया और कुल खर्चा 1 लाख रुपये से भी कम आया। मशीन एकदम अच्छे से फिट हो गयी और उस ठेकेदार ने 4 लाख रुपये से अधिक मुनाफा भी कमा लिया।*

*वास्तव में बिज़नेस बड़ा ही रोचक विषय है। ये एक कला है, जो व्यक्ति की सूझबूझ, चतुराई और व्यवहारिक समझ पर निर्भर करता है। मुश्किल से मुश्किल समस्याओं का भी सरल समाधान खोजना ही एक अच्छे बिजनेसमैन की पहचान है; और ये उस व्यक्ति ने साबित कर दिया।*
🌹🌸🌹🌸🌹🌸🌹🌸🌹

*_अपने व्यापार में किसी भी और व्यक्ति_*
*_से ज्यादा खुद में यकीन होना चाहिए...._*

*_यदि इंसान में अपने काम के_*
*_प्रति लग्न है तो वो अपने अन्दर_*
*_की सारी खामियों से पार पा लेगा..._*

‘બે જણને જોઈએ કેટલું?’*

*: ‘બે જણને જોઈએ કેટલું?’*

એક છાપું,
એક દૂધની થેલી ને
રોજ એક માટલું પાણી, બઉ થ્યું.

ચા-ખાંડના ડબ્બા,
કોફીની ડબ્બી પણ
માંડ ખાલી થાય.
‘કોલગેટ’ દોઢ મહિનો ચાલે ને
મહિનો ચાલે એંશી ગ્રામ
લક્સની એક ગોટી.
સો ગ્રામ શેમ્પુ તો કાઢ્યું ન ખૂટે.

જમવામાં શાક હોય તો
દાળ વિના ચાલે
ને ફક્ત દાળ હોય તોય ભયોભયો!
ખીચડી એટલે બત્રીસ પકવાન ને
છાશ હોય પછી જોઈએ શું!

‘સો ફ્લાવર, ત્રણસો દૂધી, અઢીસો બટાકા, ચાર પણી ભાજી,
આદુ-લીંબુ-ધાણા’
થ્યું અઠવાડિયાનું શાક.

ત્રણ મણ ઘઉં વરસ દિ’ ચાલે ને
પાચ કિલો ચોખા નાખ-નાખ થાય!
ન કોઈ ખાસ મળવા આવે
પછી મુખવાસનું શું કામ!

નાની તપેલી, નાની વાડકી, નાની બે થાળી,
આમ આઠ-દસ વાસણો માંડ વપરાય
તે એક ‘વિમ’ બે દોઢ મહિને માંડ ઘાસાય.
વળી રોજ ધોવામાં હોય ચાર કપડાં
તે કિલો ‘નિરમા’ મહિને કાઢ્યો ન ખૂટે!

કોપરેલની એક શીશી એક મહિનો ચાલે ને
પફ-પાવડર તો ગ્યાં ક્યારના ભૂલાયાં.
પણ
પ્રેમ, સ્નેહ, વાત્સલ્ય,
આપો એટલાં ઓછા.
ઠસોઠસ હસાહસી ને ‘હોહા’ તો લાવ લાવ થાય.
એટલે જ પ્રેમ અને સ્નેહ લઈને
બધાં બે-ત્રણ વરસે ઊડીને આવે.
‘ઝટ્ટ આવશું, જરૂર આવશું’ કહી જાય.
તે પલકારામાં બે જણ પાછાં હતાં એવાં થઇ જાય.
પછી પાછી ઈ જ રટણ પડઘાય,
*‘બે જણને જોઈએ કેટલું?’*

દિકરી ને જમાઇ લઈ ગયા
અને દિકરાને વહુ લઈ ગઈ.
અંતે તો આપણે બે જ રહ્યા.

👌👌👌

*આજનુ સનાતન સત્ય. ...*
*ઘર ઘર ની કહાણી. ..*

हिसाब क्या रखें .. !!*

*सुंदर पंक्तियां -*

*समय की .. इस अनवरत बहती धारा में ..*
*अपने चंद सालों का .. हिसाब क्या रखें .. !!*

*जिंदगी ने .. दिया है जब इतना .. बेशुमार यहाँ ..*
*तो फिर .. जो नहीं मिला उसका हिसाब क्या रखें .. !!*

*दोस्तों ने .. दिया है .. इतना प्यार यहाँ ..*
*तो दुश्मनी .. की बातों का .. हिसाब क्या रखें .. !!*

*दिन हैं .. उजालों से .. इतने भरपूर यहाँ ..*
*तो रात के अँधेरों का .. हिसाब क्या रखे .. !!*

*खुशी के दो पल .. काफी हैं .. खिलने के लिये ..*
*तो फिर .. उदासियों का .. हिसाब क्या रखें .. !!*

*हसीन यादों के मंजर  .. इतने हैं जिंदगानी में ..*
*तो चंद दुख की बातों का .. हिसाब क्या रखें .. !!*

*मिले हैं फूल यहाँ .. इतने किन्हीं अपनों से ..*
*फिर काँटों की .. चुभन का हिसाब क्या रखें .. !!*

*चाँद की चाँदनी .. जब इतनी दिलकश है ..*
*तो उसमें भी दाग है .. ये हिसाब क्या रखें .. !!*

*जब खयालों से .. ही पुलक ..* *भर जाती हो दिल में ..*
*तो फिर मिलने .. ना मिलने का .. हिसाब क्या रखें .. !!*

*कुछ तो जरूर .. बहुत* *अच्छा है .. सभी में यारों ..*
*फिर जरा सी .. बुराइयों का .. हिसाब क्या रखें .. !!!*

भजन सेवा सिमरन क्यों करे..

कमाल  का  मैसेज

अर्जुन  श्री कृष्णजी से बोले :-

केशव ,जब मृत्यु सभी की होनी है
तो हम सत्संग भजन सेवा सिमरन क्यों करे?
जो इंसान मौज मस्ती करता है
मृत्यु तो उसकी भी होगी  ।

श्री कृष्णजी ने अर्जुन से कहा :-

हे  पार्थ

बिल्ली जब चूहे को पकड़ती है तो दांतो से पकड़कर उसे मार कर खा जाती है । लेकिन उन्ही दांतो से जब अपने बच्चे को पकड़ती है तो उसे मारती नहीं बहुत ही नाजुक तरीके से एक जगह से दूसरी जगह पंहुचा देती है । दांत भी वही है मुह भी वही है
पर परिणाम अलग अलग ।

ठीक उसी प्रकार मृत्यु भी सभी की होगी
पर एक प्रभु के धाम में और दूसरा 84 के चक्कर में!! 🙏👏👌👏👌👏👌

બસ માત્ર ઇચ્છા શક્તિ..

તા.15મી જુન 1998ના રોજ રાજકોટમાં રહેતા જયેશભાઇ ઠક્કર અને હિનાબેન ઠક્કરને ત્યાં અધુરા મહિને એક બાળકનો જન્મ થયો. લગભગ સવા સાત મહિને અવતરેલો આ બાળક જન્મ સમયે રડી શક્યો નહિ આથી ઓક્સિજનના અભાવના કારણે છોકરો સેરેબલ પાલ્સીનો ભોગ બન્યો. આ બાળકના હાડકા વિકાસ પામે પણ માંસ પેશી ના બને આથી શારીરીક અસક્ષમતનો ભોગ બન્યો. કોઇપણ પરીવાર આવી પરિસ્થિતીમાં પડી ભાંગે એ સ્વાભાવિક છે પણ જયેશભાઇ અને હિનાબેને ‘ભગવાની જેવી ઇચ્છા’ એમ માનીને દિકરા જીગરને જેવો હતો એવા સ્વરુપે સ્વિકાર્યો.

જીગરને એ 10 મહિનાનો હતો ત્યારથી નિયમિત રીતે કસરત માટે લઇ જવામાં આવતો. દોશી હોસ્પીટલમાં ફીઝીયોથેરાપીસ્ટ તરીકે સેવા આપતા ડો.હર્ષલ પુરોહિતે ઠક્કર દંપતિને જીગરના સર્વાંગી વિકાસ માટે કેટલીક ટીપ્સ આપી. આ દંપતિએ લાડલા જીગર માટે એક સંકલ્પ લીધો કે હવે આપણે બીજા સંતાનને આ દુનિયામાં નથી લાવવું. જો બીજુ સંતાન આવશે તો સંપતિ અને પ્રેમ બંનેમાં જીગર પાસેથી ભાગ પડાવશે. આ ઉપરાંત બીજુ સંતાન નોર્મલ હોય તો શક્ય છે કે જીગર એને જોઇને લઘુતાગ્રંથી અનુભવે. જયેશભાઇ અને હિનાબેને એમનું સંપૂર્ણ ધ્યાન જીગરના ઉજ્જવળ ભવિષ્ય પર કેન્દ્રીત કર્યુ.

જીગરના શરીરમાં 80% માંસપેશીઓ નહોતી આથી એમણે કાયમ માટે ફીઝીયોથેરાપી કરવાની હતી. ડો.પુરોહિતે એક સુચન કર્યુ કે જીગરને જેમા સવિશેષ રસ પડે એવી કોઇ રમતગમત પસંદ કરો જેથી એની કસરત પણ થઇ જાય અને એ પોતાની કસરતથી કંટાળો અભુભવવાને બદલે એનો આનંદ લઇ શકે. જીગરને સ્વીમીંગમાં વધુ રસ પડ્યો. જીગરને સારો સ્વીમર બનાવવા માટે એના મમ્મી-પપ્પાએ પોતાની જાત હોમી દીધી. સૌથી પહેલુ અને અગત્યનું કામ તો એ કર્યુ કે જીગરને આત્મવિશ્વાસ અપાવ્યો. નકારાત્મકતાને જીગરની આસપાસ આવવા જ ના દીધી. કેટલાક વાલીઓ એમના દિવ્યાંગ બાળકોને બહાર લઇ જવામાં ક્ષોભ અનુભવતા હોય છે આથી બાળકોને કોઇ પ્રસંગો લઇ જવાને બદલે ઘરમાં જ રાખે. જયેશભાઇ જીગરને બધા જ સામાજીક પ્રસંગોમાં લઇ જાય, પોતાની બીઝનેશ મીટીંગમાં પણ લઇ જાય જેથી જીગર દુનિયાને જોઇ શકે અને સમજી શકે.

જીગરના મમ્મીએ જીગરના ઘડતર માટે પોતાની જાતને ઓગાળી દીધી. સવારથી સાંજ સુધીનો પોતાનો બધો જ સમય હિનાબેન દિકરા જીગરને આપતા. માતા-પિતાની હૂંફ અને પ્રોત્સાહનને લીધે ધીમે ધીમે જીગર સ્વીમીંગમાં નિપૂણતા મેળવવા લાગ્યો. 2013માં જીગરે પ્રથમ વખત દિવ્યાંગ માટેની રાષ્ટ્રીય કક્ષાની તરણ સ્પર્ધામાં ભાગ લીધો અને એક સીલ્વર મેડલ તથા એક બ્રોન્ઝ મેડલ પ્રાપ્ત કર્યો. જીગરની આજુ બાજુ નકારાત્મક્ વિચારને ફરકવા પણ દેવામાં નહોતા આવતા આથી આ છોકરાએ સંકલ્પ કર્યો કે હવે મારે નેશનલમાં ગોલ્ડમેડલ લેવો છે. પછીના વર્ષની નેશનલ સ્પર્ધામાં એણે ગોલ્ડમેડલ જીતીને મમ્મી-પપ્પાને ભેટમાં આપ્યો. જીગર કહે છે કે મેં ગોલ્ડમેડલ જીત્યા પછી મારો આત્મવિશ્વાસ એવો બુલંદ બન્યો કે મે નક્કી કર્યુ “મારે હવે ગોલ્ડમેડલ સિવાયનો કોઇ મેડલ ખપે જ નહિ” ત્યારથી આજ સુધીમાં જીગર નેશનલ કક્ષાની સ્પર્ધામાં 13 ગોલ્ડમેડલ જીતી ચુક્યો છે. પેરાઓલમ્પિક કમીટી ઓફ ઇન્ડીયા દ્વારા 2017ના વર્ષની ‘બેસ્ટ સ્વીમર ચેમ્પિયન ટ્રોફી’ જીગરને આપવામાં આવી છે.

સમગ્ર વિશ્વના દિવ્યાંગ સ્વિમરોએ જુદી જુદી સ્પર્ધાઓમાં કરેલા દેખાવના આધારે એને રેન્ક આપવામાં આવે છે. જીગર ઠક્કર અત્યારે સમગ્ર દુનિયામાં 12માં સ્થાન પર અને સમગ્ર એશીયામાં પ્રથમ સ્થાન પર છે. 2018ની એશીયન ગેમમાં અને 2020ની પેરા ઓલમ્પિકમાં ગોલ્ડમેડલ મેળવવાનું જીગરનું ધ્યેય છે. આ ગુજરાતી છોકરો કહે છે કે આજદીન સુધી પેરાઓલમ્પિકમાં ભારતને ગોલ્ડમેડલ નથી મળ્યો. 2020માં મારે મારા દેશને ગોલ્ડમેડલ ગીફ્ટમાં આપવો છે.

ભગવાને આપણને તમામ પ્રકારની શારીરીક સ્વસ્થતા આપી છે અને આમ છતા થોડુ કામ કરીને આપણે સંતોષ માની લઇએ છીએ જ્યારે જીગર રોજની આઠ કલાકની પેકટીશ કરે છે. સવારે 4 વાગે જાગે ત્યારથી રાત્રે 9 વાગે સુવે ત્યાં સુધી જીગર સ્વીમીંગ, જીમ, યોગા અને ભણવામાં સતત કાર્યરત રહે છે. રાજકોટની ધોળકીયા સ્કૂલમાંથી 79% ટકા સાથે ધોં 10 અને આ જ શાળામાંથી 69% ટકા સાથે ધો.12 પાસ કર્યા બાદ જીગર અત્યારે હરીવંદના કોલેજમાં બીબીએનો અભ્યાસ કરી રહ્યો છે. ભગવાને આપેલા પડકારને જયેશભાઇ અને હિનાબેને આશીર્વાદ માનીને સ્વીકાર્યો અને જીગરની ખામીઓ જોવાને બદલે ખૂબીઓ જોઇને પ્રોત્સાહિત કર્યો તો આજે જીગર ન કેવળ એના માતા-પિતાનું પણ સમગ્ર ભારતનું ગૌરવ બની ગયો છે.

ગઇકાલે માનનીય વડાપ્રધાને પણ ‘મનકી બાત’ કાર્યક્રમમાં જીગરની સિધ્ધિનો ઉલ્લેખ કર્યો.ગુજરાતના આ ગૌરવ જીગર ઠક્કરને ખૂબ ખૂબ અભિનંદન અને એના માતા-પિતાને જીગરનું આવુ ઘડતર કરવા બદલ વંદન.

નુકસાન આવે તો..

એક બ્રાહ્મણ થી લક્ષ્મીજી નારાજ થઇ ગયા.
જતા સમયે બોલ્યા હું જઇ રહી છું,
અને મારી જગ્યાએ નુકસાન આવી રહ્યું છે.
તૈયાર થઇ જા.
પરંતુ, હું તને છેલ્લી ભેટ
જરૂર આપવા માંગીશ.
માંગ, તારી જે પણ ઇચ્છા હોય તે.

બ્રાહ્મણ બહુ જ સમજદાર હતો.
તેણે વિનંતિ કરી કે નુકસાન આવે તો ભલે આવે, પણ એને કહેજો કે મારા પરિવારમાં પ્રેમ બન્યો રહે.
બસ, મારી આ જ ઇચ્છા છે.

લક્ષ્મીજી એ તથાસ્તુઃ કહ્યું.

થોડાક દિવસો પછી,

બ્રાહ્મણની દિકરીના લગ્નમાટે તેના ભત્રીજા એ ભુલથી ખોટું સોનું ધરાવતો સેટ ખરીદી કરી લીધો.
બ્રાહ્મણ ને ખબર પડતાં દુઃખ થયું, પરંતુ તે ૫૦,૦૦૦ ના નુક્સાન માટે પોતાના ભાઈના દીકરાને વઢયા નહિ, ફક્ત શિખામણ આપી.
એ સમજી ગયા હતા કે નુકશાન પ્રવેશ કરી ચુક્યો છે.

“ઘરે જતા પહેલા ભગવાનના મંદિરે જતો જાઉં”, એમ વિચારી તે લક્ષ્મી-નારાયણ મંદિરે ગયા.
ત્યાં તેમના મોંઘા ચપ્પલ કોઈ ચોરી ગયું. નુકસાન એનો પરચો બતાવવા લાગ્યો હતો.

આ બાજુ ઘરે,
બ્રાહ્મણ ની સૌથી નાની વહુ ખીચડી બનાવતી હતી. તેણે મીઠું વગેરે નાખ્યું, અને બીજું કામ કરવા લાગી.
ત્યારે બીજા છોકરાની વહુ આવી અને ચાખ્યા વગર મીઠું નાખીને ચાલી ગઈ.
તેની સાસુએ પણ આવું જ કર્યું.

સાંજે સૌથી પહેલા બ્રાહ્મણ આવ્યા.
પહેલો કોળિયો મુખમાં લીધો તો ખ્યાલ આવ્યો કે બહું જ વધારે મીઠું પડી ગયુ છે.
એ સમજી ગયા કે નુકસાન આવી ગયું છે.
પણ કંઇ બોલ્યા વગર ચૂપચાપ ખીચડી જમીને ચાલ્યા ગયા.
એના પછી મોટા દીકરાનો નંબર આવ્યો.
એણે પણ પહેલો કોળિયો મોઢામાં મુકતા તરત પૂછ્યુ કે પપ્પાએ જમવાનું જમી લીધું ? એમણે કંઇ કહ્યું ?
બધાએ જવાબ આપ્યો ‘હા, જમી લીધું ! કઈ જ નથી બોલ્યા’.

હવે દીકરાએ વિચાર્યું કે જ્યારે પિતાજી જ કઈ નથી બોલ્યા તો હું પણ ચૂપચાપ જમી લઉ. આવી રીતે ઘરના બીજા સદસ્યો એક એક આવ્યા. પહેલા વાળાનું પૂછતા, અને ચૂપચાપ જમીને ચાલ્યા જતા.

રાતે નુકસાન હાથ જોડીને બ્રાહ્મણ ને કહેવા લાગ્યો,
’ હું જઈ રહ્યો છું.
બ્રાહ્મણ એ પૂછ્યું, “કેમ ?”

ત્યારે નુકસાન કહે છે,
” તમે લોકો એક કિલો તો મીઠુ ખાઈ ગયા.
તો પણ ઝઘડો જ ના થયો. મને લાગે છે કે મારું તો અહીં કઈ કામ નથી.”

બોધ:-

ઝઘડો, કમજોરી એ નુકસાનની ઓળખાણ છે.

જ્યાં પ્રેમ છે, ત્યાં લક્ષ્મીનો વાસ છે.
સદા પ્રેમ વહેંચતાં રહો.
નાના- મોટાની કદર કરો.
જે મોટા (વડીલ) છે એ મોટા જ રહેવાના,
પછી ભલેને તમારી કમાણી એમની કમાણીથી વધારે હોય.