કહેવતો
૧. બોલે તેના બોર વહેચાય
૨. ના બોલવામાં નવ ગુણ
૩. ઉજ્જડ ગામમાં ઍરંડો પ્રધાન
૪. ડાહ્યી સાસરે ન જાય અને ગાંડીને શીખામણ આપે
૫. સંપ ત્યાં જંપ
૬. બકરું કઢતા ઉંટ પેઠું
૭.રાજા, વાજા અને વાંદરાં ત્રણેય સરખાં
૮. સિધ્ધિ તેને જઈ વરે જે પરસેવે ન્હાય
૯. બગલમાં છરી અને ગામમાં ઢંઢેરો
૧૦. લૂલી વાસીદુ વાળે અને સાત જણને કામે લગાડે
૧૧. અધૂરો ઘડો છલકાય ઘણો
૧૨. ખાલી ચણો વાગે ઘણો
૧૩. પારકી મા જ કાન વિંધે
૧૪. જ્યાં ન પહોચે રવિ, ત્યાં પહોંચે કવિ અને જ્યાં ન પહોંચે કવિ ત્યાં પહોંચે અનુભવી
૧૫. ટીંપે ટીંપે સરોવર ભરાય
૧૬. દૂરથી ડુંગર રળિયામણાં
૧૭. લોભી હોય ત્યાં ધૂતારા ભૂખે ન મરે
૧૮. શેરને માથે સવાશેર
૧૯. શેઠની શીખામણ જાંપા સુધી
૨૦. હિરો ગોગે જઈને આવ્યો અને ડેલીએ હાથ દઈને પાછો આવ્યો
૨૧. વડ જેવા ટેટા ને બાપ જેવા બેટાં
૨૨. પાડાનાં વાંકે પખાલીને ડામ
૨૩. રામ રાખે તેને કોણ ચાખે
૨૪. ઊંટના અઢાર વાંકા
૨૫. ઝાઝા હાથ રળીયામણાં
૨૬. કીડીને કણ ને હાથીને મણ
૨૭. સંગર્યો સાપ પણ કામનો
૨૮. ખોદ્યો ડુંગર, નીકળ્યો ઉંદર
૨૯. નાચ ન જાને આંગન ટેઢા
૩૦. ઝાઝી કીડીઓ સાપને તાણે
૩૧. ચેતતા નર સદા સુખી
૩૨. સો દાહ્ડાં સાસુના એક દા‘હ્ડો વહુનો
૩૩. વાડ થઈને ચીભડાં ગળે
૩૪. ઉતાવળે આંબા ન પાકે
૩૫. સાપ ગયા અને લીસોટા રહી ગયા
૩૬. મોરનાં ઈંડા ચીતરવા ન પડે
૩૭. પાકા ઘડે કાંઠા ન ચડે
૩૮. કાશીમાં પણ કાગડા તો કાળા જ
૩૯. કૂતરાની પૂંછડી જમીનમાં દટો તો પણ વાંકી ને વાંકી જ
૪૦. પુત્રનાં લક્ષણ પારણાં માં અને વહુનાં લક્ષણ બારણાં માં
૪૧. દુકાળમાં અધિક માસ
૪૨. એક સાંધતા તેર તૂટે
૪૩. કામ કરે તે કાલા, વાત કરે તે વ્હાલાં
૪૪. મા તે મા, બીજા વગડાનાં વા
૪૫. ધીરજનાં ફળ મીઠાં
૪૬. માણ્યુ તેનું સ્મરણ પણ લહાણું
૪૭. કૂવામાં હોય તો હવાડામાં આવે
૪૮. સો સોનાર કી એક લૂહાર કી
૪૯. રાજા ને ગમે તે રાણી
૫૦. કાગનું બેસવુ અને ડાળનું પડવું
૫૧. આમદની અટ્ટની ખર્ચા રૂપૈયા
૫૨. ગાંડાના ગામ ન હોય
૫૩. સુકા ભેગુ લીલુ બળે
૫૪. બાવાનાં બેવુ બગડે
૫૫. લક્ષ્મી ચાંદલો કરવા આવે ત્યારે કપાળ ધોવા ન જવાય
૫૬. વાવો તેવું લણો
૫૭. શેતાનું નામ લીધુ શેતાન હાજર
૫૮. વખાણેલી ખીચડી દાઢે વળગી
૫૯. દશેરાનાં દિવસે ઘોડા ન દોડે
૬૦. સંગ તેવો રંગ
૬૧. બાંધી મુઠી લાખની
૬૨. લાખ મળ્યાં નહિ અને લખેશ્રી થયા નહિ
૬૩. નાણાં વગરનો નાથીયો ,નાણે નાથા લાલ
૬૪. લાલો લાભ વિના ન લૂટે
૬૫. હિમ્મતે મર્દા તો મદદે ખુદા
૬૬. પૈ ની પેદાશ નહી અને ઘડીની નવરાશ નહી
૬૭. છાશ લેવા જવુ અને દોહણી સંતાડવી
૬૮. ધોબીનો કૂતરો ન ઘર નો , ન ઘાટનો
૬૯. ધરમની ગાયનાં દાંત ન જોવાય
૭૦. હાથી જીવતો લાખનો , મરે તો સવા લાખનો
૭૧. સીધુ જાય અને યજમાન રીસાય
૭૨. વર મરો, કન્યા મરો પણ ગોરનું તરભાણું ભરો
૭૩. હસે તેનું ઘર વસે
૭૪. બેગાની શાદીમેં અબ્દુલ્લા દિવાના
૭૫. ફરે તે ચરે, બાંધ્યા ભૂખ્યા મરે
૭૬. ભેંસ આગળ ભાગવત
૭૭. ઘરનાં છોકરાં ઘંટી ચાટે ને પાડોશીને આંટો
૭૮. રાત થોડી ને વેશ ઝાઝા
૭૯. ના મામા કરતાં કાણો મામો સારો
૮૦. ભેંસ ભાગોળે અને છાશ છાગોળે
૮૧. મન હોય તો માંડવે જવાય
૮૨. અણી ચૂક્યો સો વર્ષ જીવે
૮૩. પારકી આશ સદા નીરાશ
૮૪. ઘરકી મૂર્ઘી દાલ બરાબર
૮૫. બાર વર્ષે બાવો બાલ્યો
૮૬. પહેલુ સુખ તે જાતે નર્યા
૮૭. ભાવતુ હતુ ને વૈદે કીધુ
૮૮. જેને કોઇ ન પહોંચે તેને તેનુ પેટ પહોંચે
૮૯. નામ મોટા દર્શન ખોટા
૯૦. લાતો ના ભૂત વાતોથી ન માને
૯૧. ગા વાળે તે ગોવાળ
૯૨. બાંધે એની તલવાર
૯૩. ઘેર ઘેર માટીનાં ચૂલા
૯૪. ઝાઝા ગુમડે ઝાઝી વ્યથા
૯૫. મારુ મારુ આગવુ ને તારુ મારુ સહીયારુ
૯૬. આગ લાગે ત્યારે કૂવો ખોદવા ન જવાય
૯૭. આંધળામાં કાણો રાજા
૯૮. ઈદ પછી રોજા
૯૯. ખાડો ખોદે તે પડે
૧૦૦. ક્યાં રાજા ભોજ , ક્યાં ગંગુ તૈલી
૧૦૧. નમે તે સૌને ગમે
કહેવતો
*-*-*-*
-લાંબા ભેગો ટૂકો જાય,મરે નહિ તો માંદો થાય.
-વા ફરે વાદર ફરે ન ફરે સુરા નાં બોલ.
-કોણે કહ્યું હતું કે,’ બેટા, બાવળિયે ચડજો?’
-દુકાળમાં અધિક માસ.
-ગાંડી માથે બેડું.
-અબી બોલા અબી ફોક.
– અધૂરો ઘડો છલકાય.
-ભરમ ભારી અને ખિસ્સાં ખાલી.
-સંગ તેવો રંગ-સંગત તેવી રંગત
-વાન ન આવે પણ સાન આવે.
-અડધા પાપડ માટે નાત જમાડવી.
-બે વસ્તુઓ નબળાઇ બતાવે છે : બોલવું ઉચિત હોય તે સમયે ચૂપ રહેવું અને મૌન ઉચિત હોય તે સમયે બોલવું.
-બગાસુ ખાતા પતાસુ પડ્યું
-ટ્યુબલઇટ થવી
-રાજા,વાજા ને વાંદરા તણેય સરખા.
-ડાહી સાસરે ન જાય ગાંડીને શિખામણ આપે
-ચોર નો ભાઇ ઘંટી ચોર
-ધરમ ની ગાય઼ ને દાંત ન હોય઼
-ડોહી ઊંટ પર બેહી
-પટેલ ની ઘોડી પાદર સુઘી
-ખાદી પહેરવાથી ગાંધી ન બનાય..
-માં તે માં બાકી બધા વગડા ના વા…
-ભરમ ભારીને ખિસ્સા ખાલી
-વાંસ ના કજિયામાં વન બળે
-શિકાર વખતે કુતરી મુતરવા જાય.
-દશેરા ના દિવસે ઘોડો ના દોડે.
-સાપ મારવો તો પુરો મારવો.
-ઉજ્જડ ગામ માં એરડો પ્રધાન
-પ્યાર ઝુકતા નહી ઓર બનીયા રુકતા નહી.
-વખાણેલી ખીચ્ચડી દાઢે વળગે.
-બોલે તેના બોર વેચાય
-ના બોલવા માં નવ ગુણ
-કર્યા પર પાણી ફેરવવું
-બાર વરસે બાવો બોલ્યો ઘુ ઘુ ઘુ
-ઝાઝા હાથ રડીયામણા
-કુતરા ની પૂછડી વાંકી ને વાંકી.
-શેઠ ની શિખામણ જાપા સુધી.
-નામ લિયા ઓર શેતાન હાજીર.
-વાવો તેવું લણો
-સંપ ત્યાં જંપ
-અભાગિયેકે ઉઠ તે કુતો ડાડે” (અભાગિયાને ઊંટ પર કુતરૂં કરડે.)
-હાથ ના કર્યા હેયે વાગ્યા
-ભાગતા ભૂત ની લંગોટ ભલી
-બાપ એવા બેટા ને વડ એવા તેટા
-છોરા ના લક્ષણ પારણે થી અને વહુ ના લક્ષણ બારણે થી
-મોર ના ઈંડા ને ચીતરવા ન પડે
-મફત નું ચંદન ને ઘસ બેતા લાલિયા
-બગલ માં છોરું ને ગામ માં ઢંઢેરો
-ખાડો ખોદે તે પડે
-પાદવા ની પહોંચ નહિ ને તોપખાના માં નામ લખાવે
-ધરમ ની ગાય નાં દાંત ના જોવાય
-રામ રાખે તેને કોણ ચાખે
-મીઠા જાડ ના મૂળ ન ખવાય
-પાકા ઘડે કાઠા ન ચડે
-તમાશાને તેડું નહીં (ને બાવળિયાને ખેડું નહીં).
-પારકે પૈસે પરમાનંદ (ને ખાઈપીને કરો આનંદ).
-આવ બલા પકડ ગલા ( એ બલાસે ભાગના ભલા).
-અશક્તિમાન ભવેત્ સાધુ (અને કુબ્જા નારી પતિવ્રતા).
-ઈન મીન ને સાડા તીન (આધા રહ્યા સો લિયા છીન, ફિર તીન કે તીન).
-એક નૂર આદમી ને દસ નૂર કપડાં (હજાર નૂર ઘરેણાં ને લાખ નૂર નખરાં)
-(કસાઈને ઘેર કુશળ) ને ધર્મીને ઘેર ધાડ.
-કાશીનું કરવત (આડુંએ વહેરે ને ઊભુંએ વહેરે).
-(ખરી બપોરે બણગું ને) પોપાંબાઈનું રાજ.
-ખાટલે મોટી ખોડ (એ કે પરથમ ખોયો જ નહીં).
-ખાધું પીધું તે આપણું (હાકળને ભર્યા ફોક, જીવ લઈ ગયો જમડો ત્યારે ખાઈ ગયા લોક).
-નામ તેનો નાશ
-દુકાળ ને વળી અધિક માસ (ભૂખ્યો ને વળી ટાઢી છાશ).
-દિલ લગા ગધ્ધી સે તો પરી કયા ચીજ હૈ.
-ઢમ ઢોલ માંહે પોલ (ઉપર વાઘા ને માંહે નાગા).
– ડુંગરા દૂરથી રળિયામણા
-ટકાના તેર
-ઝાઝા હાથ રળિયામણા
-જંગલમાં મંગલ
-ઠંડા પહોરના ગપાટા
-મિયા બીબી રાજી તો કયા કરે કાજી?
-દીકરી ને ગાય, જ્યાં દોરે ત્યાં જાય.
-ક્યાં રાજા ભોજ ને ક્યાં ગાંગો તેલી.
-ચોરનો ભાઈ ઘંટી ચોર નહીં
-ન કરે નારાયણ કરે સ્વામીનારાયણ
-છોરું કછોરું થાય
-ગામ ત્યાં ઢેઢ વાડો
-ગોળાને મોઢે ગળણું બંધાય
-નદી નાવ સંજોગ છે
-આગે સે લાત, પીછે સે બાત
-નાક લીટી તાણી
-જે જાય જાવે તે કદી નહીં પાછો આવે.
-સાથે બેસે ચાર ચોટલા તો ભાંગે ઘર ને રોટલા
-મા મૂળી ને બાપ ગાજર.
-બાંધી મુઠ્ઠી લાખની (ને ઉઘડતાં વા ખાય).
-બોડી બામણીનું ખેતર ને બાવો રખોલીયો
-રાઈના પાડ રાતે ગયા
-સસ્તી સુખડી ને સિદ્ધપુરની જાત્રા
-ખાલી ચણો વાગે ઘણો
-ઘઉં ખેત મેં, બેટા પેટ મેં
-ઘરમાં હાંલ્લેહાલ્લાં લડે
-ખોટો રૃપિયો ચમકે ઘણો
-ઘરડી ઘોડી ને લાલ લગામ
-ધરમના કામમાં ઢીલ નહીં
-ધૂળધાણી ને વા પાણી
-ધોબીનો કૂતરો નહીં ઘરનો કે નહીં ઘાટનો.
-નવી વહુ નવ દહાડા
-ધૂળ પર લીંપણ
-નહીં લેવા નહીં દેવા
-વાતનું વતેસર કરવું
-ખરી વાતમાં શાનો ખાર
-તેરી બી ચૂપ ઔર મેરી બી ચૂપ.
-જૈસી કરની વૈસી ભરની
-કમજોર ઔર ગુસ્સા બહોત
-અંધેર નગરી ગંડુ રાજા
-ટકે શેર ભાજી ને ટકે શેર ખાજા).
-અંધારી રાતે મગ કાળા
-એક મ્યાનમાં બે તલવાર નહીં માય
-આંધળા સામે આરસી
-જાનમાં કોઈ જાણે નહીં ને લાડા ની ફૂઈ
-ગમે તેટલું ઊંચું વૃક્ષ હોય, નાનામાં નાની કુહાડી ઉપર સુધી પહોંચી શકે છે (ચાઈનીઝ કહેવત).
-જે ગુસ્સે થઈ શકતો નથી એ મૂર્ખ છે, જે થતો નથી એ ડાહ્યો છે (ઇંગ્લિશ).
-મૃત્યુ પીંછા કરતાં હલકું છે, જીવન પહાડ કરતાં વજનદાર છે (જાપાનીઝ).
– જરાક બૃદ્ધિવાળા મૂર્ખ સૌથી વધારે તકલીફ આપે છે (ફ્રેન્ચ).
-લડાઈ કરવાની કે પરણવાની કોઈને સલાહ આપવી નહીં (સ્પેનિશ).
-ધોળા વાળ ઉંમરની નિશાની છે, ડહાપણની નહીં (ગ્રીક).
-એક વાર પરણવું ફર્જ છે, બીજી વાર ભૂલ છે, ત્રીજી વાર પાગલપણું છે (ડચ).
-સ્ત્રી લગ્ન પહેલાં રડે છે, પુરુષ પછી (પોલેન્ડની પોલીશ).
-કિસ્મતવાળાને દરિયામાં ફેંકી દો તો મોઢામાં માછલી પકડીને એ ઉપર આવશે (આરબ).
-ખીલેલું ફુલ દસ દિવસથી વધારે રહેતું નથી, જીવતો માણસ દસ વર્ષથી વધારે સત્તા પર રહેતો નથી (કોરિયન)
-આંધળીને પાથરતાં વ્હાણું વાય.
-એવું કેવું રળવું કે, દીવો મુકીને દળવું. ( ખર્ચ બચાવવા અંધારામાં દળવું.)
-ડાહી બાઈને તેડાવો, ને ખીરમાં મીઠું નખાવો.
-ડાહી સાસરે નો જાય, ને ગાંડીને શીખામણ દે.
-વગર જણ્યે સુવાવડ શેં વેઠવી? ( કોઈ જાતના લાભ વગર બીજા માટે કેમ દુખ વેઠવું ? )
-સાત સુવાવડ સારી પણ એક કસુવાવડ ભુંડી.
-જણનારીનાં દખ જણનાર જાણે.
-મા કરતાંય વધારે હેત દેખાડે ઈ ડાકણ હોય.
-‘જુ’ ના પેટમાં લીખ જ પાકે.
-એક તોલડી તેર વાનાં માંગે.
-પરણ્યાને પાળે ને જણ્યાને જીવાડે ઈમાં શું નવાઈ?
-માવતર ગઈઢાં થાય; માવતરનાં હેત ગઈઢા નો થાય.
-હું પહોળી ને શેરી સાંકડી.
-દીકરાના પાડની દીકરી છે.
-“જ્ઞાનનો ફેલાવો થઇ શકે ડહાપણનો નહી
-ઘરડાં ગાડાં વાળે
-ધીરજનાં ફળ મીઠાં
-જરા વાર જો ડુખ આખે ડી જો સુખ
૧. બોલે તેના બોર વહેચાય
૨. ના બોલવામાં નવ ગુણ
૩. ઉજ્જડ ગામમાં ઍરંડો પ્રધાન
૪. ડાહ્યી સાસરે ન જાય અને ગાંડીને શીખામણ આપે
૫. સંપ ત્યાં જંપ
૬. બકરું કઢતા ઉંટ પેઠું
૭.રાજા, વાજા અને વાંદરાં ત્રણેય સરખાં
૮. સિધ્ધિ તેને જઈ વરે જે પરસેવે ન્હાય
૯. બગલમાં છરી અને ગામમાં ઢંઢેરો
૧૦. લૂલી વાસીદુ વાળે અને સાત જણને કામે લગાડે
૧૧. અધૂરો ઘડો છલકાય ઘણો
૧૨. ખાલી ચણો વાગે ઘણો
૧૩. પારકી મા જ કાન વિંધે
૧૪. જ્યાં ન પહોચે રવિ, ત્યાં પહોંચે કવિ અને જ્યાં ન પહોંચે કવિ ત્યાં પહોંચે અનુભવી
૧૫. ટીંપે ટીંપે સરોવર ભરાય
૧૬. દૂરથી ડુંગર રળિયામણાં
૧૭. લોભી હોય ત્યાં ધૂતારા ભૂખે ન મરે
૧૮. શેરને માથે સવાશેર
૧૯. શેઠની શીખામણ જાંપા સુધી
૨૦. હિરો ગોગે જઈને આવ્યો અને ડેલીએ હાથ દઈને પાછો આવ્યો
૨૧. વડ જેવા ટેટા ને બાપ જેવા બેટાં
૨૨. પાડાનાં વાંકે પખાલીને ડામ
૨૩. રામ રાખે તેને કોણ ચાખે
૨૪. ઊંટના અઢાર વાંકા
૨૫. ઝાઝા હાથ રળીયામણાં
૨૬. કીડીને કણ ને હાથીને મણ
૨૭. સંગર્યો સાપ પણ કામનો
૨૮. ખોદ્યો ડુંગર, નીકળ્યો ઉંદર
૨૯. નાચ ન જાને આંગન ટેઢા
૩૦. ઝાઝી કીડીઓ સાપને તાણે
૩૧. ચેતતા નર સદા સુખી
૩૨. સો દાહ્ડાં સાસુના એક દા‘હ્ડો વહુનો
૩૩. વાડ થઈને ચીભડાં ગળે
૩૪. ઉતાવળે આંબા ન પાકે
૩૫. સાપ ગયા અને લીસોટા રહી ગયા
૩૬. મોરનાં ઈંડા ચીતરવા ન પડે
૩૭. પાકા ઘડે કાંઠા ન ચડે
૩૮. કાશીમાં પણ કાગડા તો કાળા જ
૩૯. કૂતરાની પૂંછડી જમીનમાં દટો તો પણ વાંકી ને વાંકી જ
૪૦. પુત્રનાં લક્ષણ પારણાં માં અને વહુનાં લક્ષણ બારણાં માં
૪૧. દુકાળમાં અધિક માસ
૪૨. એક સાંધતા તેર તૂટે
૪૩. કામ કરે તે કાલા, વાત કરે તે વ્હાલાં
૪૪. મા તે મા, બીજા વગડાનાં વા
૪૫. ધીરજનાં ફળ મીઠાં
૪૬. માણ્યુ તેનું સ્મરણ પણ લહાણું
૪૭. કૂવામાં હોય તો હવાડામાં આવે
૪૮. સો સોનાર કી એક લૂહાર કી
૪૯. રાજા ને ગમે તે રાણી
૫૦. કાગનું બેસવુ અને ડાળનું પડવું
૫૧. આમદની અટ્ટની ખર્ચા રૂપૈયા
૫૨. ગાંડાના ગામ ન હોય
૫૩. સુકા ભેગુ લીલુ બળે
૫૪. બાવાનાં બેવુ બગડે
૫૫. લક્ષ્મી ચાંદલો કરવા આવે ત્યારે કપાળ ધોવા ન જવાય
૫૬. વાવો તેવું લણો
૫૭. શેતાનું નામ લીધુ શેતાન હાજર
૫૮. વખાણેલી ખીચડી દાઢે વળગી
૫૯. દશેરાનાં દિવસે ઘોડા ન દોડે
૬૦. સંગ તેવો રંગ
૬૧. બાંધી મુઠી લાખની
૬૨. લાખ મળ્યાં નહિ અને લખેશ્રી થયા નહિ
૬૩. નાણાં વગરનો નાથીયો ,નાણે નાથા લાલ
૬૪. લાલો લાભ વિના ન લૂટે
૬૫. હિમ્મતે મર્દા તો મદદે ખુદા
૬૬. પૈ ની પેદાશ નહી અને ઘડીની નવરાશ નહી
૬૭. છાશ લેવા જવુ અને દોહણી સંતાડવી
૬૮. ધોબીનો કૂતરો ન ઘર નો , ન ઘાટનો
૬૯. ધરમની ગાયનાં દાંત ન જોવાય
૭૦. હાથી જીવતો લાખનો , મરે તો સવા લાખનો
૭૧. સીધુ જાય અને યજમાન રીસાય
૭૨. વર મરો, કન્યા મરો પણ ગોરનું તરભાણું ભરો
૭૩. હસે તેનું ઘર વસે
૭૪. બેગાની શાદીમેં અબ્દુલ્લા દિવાના
૭૫. ફરે તે ચરે, બાંધ્યા ભૂખ્યા મરે
૭૬. ભેંસ આગળ ભાગવત
૭૭. ઘરનાં છોકરાં ઘંટી ચાટે ને પાડોશીને આંટો
૭૮. રાત થોડી ને વેશ ઝાઝા
૭૯. ના મામા કરતાં કાણો મામો સારો
૮૦. ભેંસ ભાગોળે અને છાશ છાગોળે
૮૧. મન હોય તો માંડવે જવાય
૮૨. અણી ચૂક્યો સો વર્ષ જીવે
૮૩. પારકી આશ સદા નીરાશ
૮૪. ઘરકી મૂર્ઘી દાલ બરાબર
૮૫. બાર વર્ષે બાવો બાલ્યો
૮૬. પહેલુ સુખ તે જાતે નર્યા
૮૭. ભાવતુ હતુ ને વૈદે કીધુ
૮૮. જેને કોઇ ન પહોંચે તેને તેનુ પેટ પહોંચે
૮૯. નામ મોટા દર્શન ખોટા
૯૦. લાતો ના ભૂત વાતોથી ન માને
૯૧. ગા વાળે તે ગોવાળ
૯૨. બાંધે એની તલવાર
૯૩. ઘેર ઘેર માટીનાં ચૂલા
૯૪. ઝાઝા ગુમડે ઝાઝી વ્યથા
૯૫. મારુ મારુ આગવુ ને તારુ મારુ સહીયારુ
૯૬. આગ લાગે ત્યારે કૂવો ખોદવા ન જવાય
૯૭. આંધળામાં કાણો રાજા
૯૮. ઈદ પછી રોજા
૯૯. ખાડો ખોદે તે પડે
૧૦૦. ક્યાં રાજા ભોજ , ક્યાં ગંગુ તૈલી
૧૦૧. નમે તે સૌને ગમે
કહેવતો
*-*-*-*
-લાંબા ભેગો ટૂકો જાય,મરે નહિ તો માંદો થાય.
-વા ફરે વાદર ફરે ન ફરે સુરા નાં બોલ.
-કોણે કહ્યું હતું કે,’ બેટા, બાવળિયે ચડજો?’
-દુકાળમાં અધિક માસ.
-ગાંડી માથે બેડું.
-અબી બોલા અબી ફોક.
– અધૂરો ઘડો છલકાય.
-ભરમ ભારી અને ખિસ્સાં ખાલી.
-સંગ તેવો રંગ-સંગત તેવી રંગત
-વાન ન આવે પણ સાન આવે.
-અડધા પાપડ માટે નાત જમાડવી.
-બે વસ્તુઓ નબળાઇ બતાવે છે : બોલવું ઉચિત હોય તે સમયે ચૂપ રહેવું અને મૌન ઉચિત હોય તે સમયે બોલવું.
-બગાસુ ખાતા પતાસુ પડ્યું
-ટ્યુબલઇટ થવી
-રાજા,વાજા ને વાંદરા તણેય સરખા.
-ડાહી સાસરે ન જાય ગાંડીને શિખામણ આપે
-ચોર નો ભાઇ ઘંટી ચોર
-ધરમ ની ગાય઼ ને દાંત ન હોય઼
-ડોહી ઊંટ પર બેહી
-પટેલ ની ઘોડી પાદર સુઘી
-ખાદી પહેરવાથી ગાંધી ન બનાય..
-માં તે માં બાકી બધા વગડા ના વા…
-ભરમ ભારીને ખિસ્સા ખાલી
-વાંસ ના કજિયામાં વન બળે
-શિકાર વખતે કુતરી મુતરવા જાય.
-દશેરા ના દિવસે ઘોડો ના દોડે.
-સાપ મારવો તો પુરો મારવો.
-ઉજ્જડ ગામ માં એરડો પ્રધાન
-પ્યાર ઝુકતા નહી ઓર બનીયા રુકતા નહી.
-વખાણેલી ખીચ્ચડી દાઢે વળગે.
-બોલે તેના બોર વેચાય
-ના બોલવા માં નવ ગુણ
-કર્યા પર પાણી ફેરવવું
-બાર વરસે બાવો બોલ્યો ઘુ ઘુ ઘુ
-ઝાઝા હાથ રડીયામણા
-કુતરા ની પૂછડી વાંકી ને વાંકી.
-શેઠ ની શિખામણ જાપા સુધી.
-નામ લિયા ઓર શેતાન હાજીર.
-વાવો તેવું લણો
-સંપ ત્યાં જંપ
-અભાગિયેકે ઉઠ તે કુતો ડાડે” (અભાગિયાને ઊંટ પર કુતરૂં કરડે.)
-હાથ ના કર્યા હેયે વાગ્યા
-ભાગતા ભૂત ની લંગોટ ભલી
-બાપ એવા બેટા ને વડ એવા તેટા
-છોરા ના લક્ષણ પારણે થી અને વહુ ના લક્ષણ બારણે થી
-મોર ના ઈંડા ને ચીતરવા ન પડે
-મફત નું ચંદન ને ઘસ બેતા લાલિયા
-બગલ માં છોરું ને ગામ માં ઢંઢેરો
-ખાડો ખોદે તે પડે
-પાદવા ની પહોંચ નહિ ને તોપખાના માં નામ લખાવે
-ધરમ ની ગાય નાં દાંત ના જોવાય
-રામ રાખે તેને કોણ ચાખે
-મીઠા જાડ ના મૂળ ન ખવાય
-પાકા ઘડે કાઠા ન ચડે
-તમાશાને તેડું નહીં (ને બાવળિયાને ખેડું નહીં).
-પારકે પૈસે પરમાનંદ (ને ખાઈપીને કરો આનંદ).
-આવ બલા પકડ ગલા ( એ બલાસે ભાગના ભલા).
-અશક્તિમાન ભવેત્ સાધુ (અને કુબ્જા નારી પતિવ્રતા).
-ઈન મીન ને સાડા તીન (આધા રહ્યા સો લિયા છીન, ફિર તીન કે તીન).
-એક નૂર આદમી ને દસ નૂર કપડાં (હજાર નૂર ઘરેણાં ને લાખ નૂર નખરાં)
-(કસાઈને ઘેર કુશળ) ને ધર્મીને ઘેર ધાડ.
-કાશીનું કરવત (આડુંએ વહેરે ને ઊભુંએ વહેરે).
-(ખરી બપોરે બણગું ને) પોપાંબાઈનું રાજ.
-ખાટલે મોટી ખોડ (એ કે પરથમ ખોયો જ નહીં).
-ખાધું પીધું તે આપણું (હાકળને ભર્યા ફોક, જીવ લઈ ગયો જમડો ત્યારે ખાઈ ગયા લોક).
-નામ તેનો નાશ
-દુકાળ ને વળી અધિક માસ (ભૂખ્યો ને વળી ટાઢી છાશ).
-દિલ લગા ગધ્ધી સે તો પરી કયા ચીજ હૈ.
-ઢમ ઢોલ માંહે પોલ (ઉપર વાઘા ને માંહે નાગા).
– ડુંગરા દૂરથી રળિયામણા
-ટકાના તેર
-ઝાઝા હાથ રળિયામણા
-જંગલમાં મંગલ
-ઠંડા પહોરના ગપાટા
-મિયા બીબી રાજી તો કયા કરે કાજી?
-દીકરી ને ગાય, જ્યાં દોરે ત્યાં જાય.
-ક્યાં રાજા ભોજ ને ક્યાં ગાંગો તેલી.
-ચોરનો ભાઈ ઘંટી ચોર નહીં
-ન કરે નારાયણ કરે સ્વામીનારાયણ
-છોરું કછોરું થાય
-ગામ ત્યાં ઢેઢ વાડો
-ગોળાને મોઢે ગળણું બંધાય
-નદી નાવ સંજોગ છે
-આગે સે લાત, પીછે સે બાત
-નાક લીટી તાણી
-જે જાય જાવે તે કદી નહીં પાછો આવે.
-સાથે બેસે ચાર ચોટલા તો ભાંગે ઘર ને રોટલા
-મા મૂળી ને બાપ ગાજર.
-બાંધી મુઠ્ઠી લાખની (ને ઉઘડતાં વા ખાય).
-બોડી બામણીનું ખેતર ને બાવો રખોલીયો
-રાઈના પાડ રાતે ગયા
-સસ્તી સુખડી ને સિદ્ધપુરની જાત્રા
-ખાલી ચણો વાગે ઘણો
-ઘઉં ખેત મેં, બેટા પેટ મેં
-ઘરમાં હાંલ્લેહાલ્લાં લડે
-ખોટો રૃપિયો ચમકે ઘણો
-ઘરડી ઘોડી ને લાલ લગામ
-ધરમના કામમાં ઢીલ નહીં
-ધૂળધાણી ને વા પાણી
-ધોબીનો કૂતરો નહીં ઘરનો કે નહીં ઘાટનો.
-નવી વહુ નવ દહાડા
-ધૂળ પર લીંપણ
-નહીં લેવા નહીં દેવા
-વાતનું વતેસર કરવું
-ખરી વાતમાં શાનો ખાર
-તેરી બી ચૂપ ઔર મેરી બી ચૂપ.
-જૈસી કરની વૈસી ભરની
-કમજોર ઔર ગુસ્સા બહોત
-અંધેર નગરી ગંડુ રાજા
-ટકે શેર ભાજી ને ટકે શેર ખાજા).
-અંધારી રાતે મગ કાળા
-એક મ્યાનમાં બે તલવાર નહીં માય
-આંધળા સામે આરસી
-જાનમાં કોઈ જાણે નહીં ને લાડા ની ફૂઈ
-ગમે તેટલું ઊંચું વૃક્ષ હોય, નાનામાં નાની કુહાડી ઉપર સુધી પહોંચી શકે છે (ચાઈનીઝ કહેવત).
-જે ગુસ્સે થઈ શકતો નથી એ મૂર્ખ છે, જે થતો નથી એ ડાહ્યો છે (ઇંગ્લિશ).
-મૃત્યુ પીંછા કરતાં હલકું છે, જીવન પહાડ કરતાં વજનદાર છે (જાપાનીઝ).
– જરાક બૃદ્ધિવાળા મૂર્ખ સૌથી વધારે તકલીફ આપે છે (ફ્રેન્ચ).
-લડાઈ કરવાની કે પરણવાની કોઈને સલાહ આપવી નહીં (સ્પેનિશ).
-ધોળા વાળ ઉંમરની નિશાની છે, ડહાપણની નહીં (ગ્રીક).
-એક વાર પરણવું ફર્જ છે, બીજી વાર ભૂલ છે, ત્રીજી વાર પાગલપણું છે (ડચ).
-સ્ત્રી લગ્ન પહેલાં રડે છે, પુરુષ પછી (પોલેન્ડની પોલીશ).
-કિસ્મતવાળાને દરિયામાં ફેંકી દો તો મોઢામાં માછલી પકડીને એ ઉપર આવશે (આરબ).
-ખીલેલું ફુલ દસ દિવસથી વધારે રહેતું નથી, જીવતો માણસ દસ વર્ષથી વધારે સત્તા પર રહેતો નથી (કોરિયન)
-આંધળીને પાથરતાં વ્હાણું વાય.
-એવું કેવું રળવું કે, દીવો મુકીને દળવું. ( ખર્ચ બચાવવા અંધારામાં દળવું.)
-ડાહી બાઈને તેડાવો, ને ખીરમાં મીઠું નખાવો.
-ડાહી સાસરે નો જાય, ને ગાંડીને શીખામણ દે.
-વગર જણ્યે સુવાવડ શેં વેઠવી? ( કોઈ જાતના લાભ વગર બીજા માટે કેમ દુખ વેઠવું ? )
-સાત સુવાવડ સારી પણ એક કસુવાવડ ભુંડી.
-જણનારીનાં દખ જણનાર જાણે.
-મા કરતાંય વધારે હેત દેખાડે ઈ ડાકણ હોય.
-‘જુ’ ના પેટમાં લીખ જ પાકે.
-એક તોલડી તેર વાનાં માંગે.
-પરણ્યાને પાળે ને જણ્યાને જીવાડે ઈમાં શું નવાઈ?
-માવતર ગઈઢાં થાય; માવતરનાં હેત ગઈઢા નો થાય.
-હું પહોળી ને શેરી સાંકડી.
-દીકરાના પાડની દીકરી છે.
-“જ્ઞાનનો ફેલાવો થઇ શકે ડહાપણનો નહી
-ઘરડાં ગાડાં વાળે
-ધીરજનાં ફળ મીઠાં
-જરા વાર જો ડુખ આખે ડી જો સુખ
