દીકરી એટલે...

એક પિતાએ

એની *લાડક્વાયી દીકરીની*

સગાઇ કરી.

છોકરો ખુબ સારો

અને

સઁસ્કારી હતો

એટલે

છોકરીનાં પિતા

ખૂબ

ખુશ હતા.

*વેવાઈ* પણ

*માણસાઈવાળા* હતા

એટલે

છોકરીના પિતા હળવાશ અનુભવતા હતા.

એકદિવસ છોકરીના

સાસરિયાં વાળાએ

વેવાઈને જમવા માટે તેડાવ્યા.

તબિયત સારી ના હોવા છતાં છોકરીના પિતા

એમના નવા વેવાઈના

મહેમાન બન્યા.

દીકરીના સાસરિયામાં

એમને આદર સાથે

આવકાર આપવામાં આવ્યો.

વેવાઈ માટે ચા આવી.

ડાયાબિટીસ હોવાથી

ડોક્ટરે

ખુબ સાવચેતી રાખવાનું કહેલું

અને

ખાંડવાલી ચા પીવાથી

મનાઈ કરેલી

પણ

નવા સંબંધીને ખોટું ના લાગે

એટલે

ચા લઈ લીધી.

ચાની પહેલી ચૂસકી મારી તો

બિલકુલ ઘર જેવી જ ચા હતી.

ખાંડ વગરની

અને ઈલાયચી નાંખેલી.

છોકરીના પિતાને થયું

મારા ટેસ્ટની આ લોકોને કેમ

ખબર હશે ?

બપોરે જમવા બેઠા ત્યારે પણ

બધી જ રસોઈ

ડોકટરે જેવી સલાહ આપી હતી

તે મુજબની જ હતી.

બપોરની આરામની વ્યવસ્થા,

ઉઠીને તુરંત વરિયાળીનું પાણી

બધી જ વ્યવસ્થા ઘર જેવી જ હતી.

છોકરીના પિતાને

સમજાતું નહોતું કે

નવા વેવાઈને આ બધી

ખબર કેમ પડી?

જયારે એમણે દીકરીના સાસરિયામાંથી વિદાય લીધી

ત્યારે પૂછ્યા વગર

ના રહી

શક્યા કે મારે શું ખાવાનું છે ?

શું પીવાનું છે ?

મને કેવો ટેસ્ટ પસંદ છે ?

આ બધી ખબર તમને

કેમ પડી ?

દીકરીના સાસુએ કહ્યું ,

" કાલે સાંજે જ

તમારી દીકરીનો

મારા પર ફોન આવી

ગયો હતો.

એણે મને કહ્યું કે મારા પપ્પા

એમના સ્વભાવ પ્રમાણે

કંઈ બોલશે નહી પણ

એની તબિયતને ધ્યાને લેતા

કેટલીક બાબતોનું

ખાસ ધ્યાન રાખવાનું છે.

તમે મારા પપ્પાને સાચવજો.

*"બાપની આંખ ભીની થઇ ગઈ".*

છોકરીના પિતા ઘરે આવ્યો એટલે

ડ્રોઈંગરૂમમાં રાખેલા સ્વર્ગવાસી

માતાના ફોટા પરથી હાર ઉતારીને

નીચે મૂકી દીધો.

એના પત્નીએ પૂછ્યું,

"કેમ બાના ફોટા પરથી

હાર ઉતારી લીધો."

આંખમાં આંસુ સાથે

પતિએ એની પત્નીને

કહ્યું,

"મને આજે ખબર પડી કે

મારુ ધ્યાન

રાખનારી મારી માં ગઈ જ નથી.

આ જ

ઘરમાં હવે એ દીકરીના રુપે રહે છે."

*જેના ઘરમાં દીકરી હોય* એને *બે માનો પ્રેમ મળે છે*

*એક જન્મદાત્રી મા* અને

*બીજી દીકરીમાં રહીને*

*બાપને જીવની જેમ સાચવતી મા."*

*દીકરી એ માત્ર દીકરી જ નહી બાપની માં પણ હોય છ ✌🏼✌🏼✌🏼

👧🏻દીકરી એટલે...આત્મજા.

👧🏻દીકરી એટલે...વ્હાલનો દરિયો.

👧🏻દીકરી એટલે...કાળજાનો કટકો

👧🏻દીકરી એટલે...સમજણનું સરોવર

👧🏻દીકરી એટલે...ઘરનો ઉજાસ.

👧🏻દીકરી એટલે...ઘરનો આનંદ.

👧🏻દીકરી એટલે...સ્નેહની પ્રતિમા.

👧🏻દીકરી એટલે...ઘરની "જાન"

👧🏻દીકરી એટલે...સવાઈ દીકરો.

👧🏻દીકરી એટલે...પારકી થાપણ.

👧🏻દીકરી એટલે...બાપનું હૈયું.

👧🏻દીકરી એટલે...તુલસીનો ક્યારો.

👧🏻દીકરી એટલે...માનો પર્યાય.

👧🏻દીકરી એટલે...પ્રેમનું પારણું

👧🏻દીકરી એટલે...હેતનો હિંડોળો

👧🏻દીકરી એટલે...હેત ભર્યો ટહુકાર

👧🏻દીકરી એટલે...ઝાડ નો છાંયડો

👧🏻દીકરી એટલે...ભોળું પારેવડું

👧🏻દીકરી એટલે...પ્રજ્વલિત દીપમાળ

👧🏻દીકરી એટલે...ઊછળતોઉલ્લાસ

👧🏻દીકરી એટલે ...હરખની હેલી

👧🏻દીકરી એટલે...કોયલનો ટહુકાર

👧🏻દીકરી એટલે...આન્દનની કિલકારી.

👧🏻દીકરી એટલે...વહાલપની વર્ષા.

👧🏻દીકરી એટલે...શ્રદ્ધાનો સથવારો.

👧🏻દીકરી એટલે...વિશ્વાસનું વહાણ

👧🏻દીકરી એટલે...ફૂલનો ક્યારો.

👧🏻દીકરી એટલે...ફૂલ્દાનો ફળ.

👧🏻દીકરી એટલે...ફૂલદાની ફોરમ.

👧🏻દીકરી એટલે...શ્રુશ્તીનો શણગાર

👧🏻દીકરી એટલે... ધરતીનો ધબકાર

👧🏻દીકરી એટલે...અવનીનું અલંકાર

👧🏻દીકરી એટલે...પૃથ્વીનું પાનેતર

👧🏻દીકરી એટલે...ઝાલરનો ઝંકાર.

👧🏻દીકરી એટલે...બાપ ના આંસુ.

.

આટલું ભરચક રહે અસ્તિત્વ કેરા પર્સમાં.

શું નવો સંકલ્પ લઉં હું આવનારા વર્ષમાં?

એટલું ચાહું - વીતે એ અન્યના ઉત્કર્ષમાં.

પ્રેમ, શ્રદ્ધા, લાગણી, સંવેદના, સંસ્કારિતા,

આટલું ભરચક રહે અસ્તિત્વ કેરા પર્સમાં.

એકસરખી તો દશા કાયમ નથી રહેવાની, પણ- 

એકસરખું હો વલણ તકલીફમાં ને હર્ષમાં.

છો ખૂટી જાતું બધું જે કાંઈ છે ભેગું કર્યું,

એક બસ હિમ્મત ખૂટે નહીં આકરા સંઘર્ષમાં.

જિંદગી હારી ચૂકેલાને ફરી બેઠો કરું!

એટલી તાકાત પામું શબ્દમાં ને સ્પર્શમાં.

કૈંક તારું, કૈંક મારું, પણ બધું એનું જ છે;

આ ભરોસો, આ સમજ બસ કેળવું નિષ્કર્ષમાં.

ઋણ ઉતારવા માટે..

વનવાસ દરમિયાંન માતા સીતા ને પાણી ની તરસ લાગે છે, ત્યારે ભગવાન રામ કુદરત ને કહે છે, કે
આસપાસ માં ક્યાંય પાણી હોય તો ત્યાં સુધી જવાનો રસ્તો સુઝાડો ત્યારે એક મોર રામજી પાસે આવે છે અને કહે છે કે અહીં થી થોડેક દૂર એક જળાશય છે હું તમને ત્યાં સુધી લઈ જાઉં પણ ભુલા પડી જવાનો સંભવ રહે ખરો રામજી કહે છે કે કેમ?

 ત્યારે મોર કહે છે કે હું ઊંડી ને જાવ છું ને તમે મારી પાછળ ચાલતા આવો હું ઉડતા ઉડતા મારુ એક એક પીછું વેરતો જઈશ તમે એ પીંછા ના સથવારે તમે જળાશય સુધી પહોંચી જશો.

     આ વાત આપણે સહુ જાણીએ છીએ કે મોર તેના પીચ્છા ખરવા ની પણ એક ઋતુ હોય છે મોર જો તેની ઋતુ સિવાય પીચ્છા ખેરવે તો તેનું મૃત્યુ થાય છે  મૃત્યુ નીપજે છે અને મોર તેમના અંતિમ શ્વાસ લેતા લેતા રામજી ને એટલુંજ કહે છે કે જે આખા જગત ની તરસ છીપાવે  છે તેની તરસ છીપાવવા નું સદભાગ્ય ( સૌભાગ્ય ) મને આજે મળ્યું એના થી વિશેષ તો મારે શું જોઈએ ?

  ત્યારે ભગવાન શ્રી રામ  મોર ને કહે છે કે તે જે પીચ્છા વેરેલા તે પીચ્છા નું ઋણ હું આવતા જન્મ માં ચકવી ને મારા માથા ઉપર ચડાવીસ બાદ  ત્યાર પછીના બીજા જન્મ માં ભગવાન ક્રિષ્ન  અવતાર માં ભગવાને  મોર પિચ્છ માથા ઉપર ધારણ કરી મોર નું ઋણ ઉતાર્યું છે,

    જો ભગવાન ને ઋણ ઉતારવા માટે બીજો જન્મ લેવો પડતો હોય તો આપણે તો કેટલા જન્મ શુધી કોઈ ના ઋણી હસું ને ક્યારે કોના કોના ઋણ પુરા કરશું તેની ખબર નથી. 🙏🏻

ચાલ ને યાર, એક જૂની નોટબુક ખોલીએ.

મારી સાથે બોલે છે ને..? 
એમ પૂછીને પણ એકબીજા 
સાથે બોલતા,🤫

રીસેસમાં ફક્ત લંચ 
બોક્સના નહિ, 
આપણે લાગણીઓના 
ઢાંકણાં પણ ખોલતા.😉

કિટ્ટા કર્યા પછી ફરી પાછા 
બોલી જતા, :🤫

એમ ફરી એક વાર 
બોલીએ, 
ચાલ ને યાર, 
એક જૂની નોટબુક ખોલીએ.😉

ચાલુ ક્લાસે 
એકબીજાની સામે જોઈને 
હસતા’તા,😊

કોઈપણ જાતના 
એગ્રીમેન્ટ વગર, 
આપણે એકબીજામાં 
વસતા’તા...🤫

એક વાર મારું હોમવર્ક 
તેં કરી આપ્યું’તું, 🥰

નોટબુકના એ પાનાને મેં 
વાળીને રાખ્યું’તું.🥰

હાંસિયામાં જે દોરેલા, 
એવા સપનાઓના ઘર હશે,

દોસ્ત, 
મારી નોટબુકમાં આજે પણ 
તારા અક્ષર હશે ..🥰

એક પણ પ્રશ્ન પૂછ્યા વગર 
જ્યાં આપણા આંસુઓ 
કોઈ લૂછતું’તું, 🥰

એકલા ઉભા રહીને 
શું વાત કરો છો..? 
એવું ત્યારે ક્યાં કોઈ 
પૂછતું’તું..? 🥰

ખાનગી વાત કરવા માટે 
સાવ નજીક આવી, 
એક બીજાના કાનમાં 
કશુંક કહેતા’તા ..🥰

ત્યારે ખાનગી કશું જ નહોતું 
અને છતાં ખાનગીમાં 
કહેતા’તા.🥰

હવે, બધું જ ખાનગી છે 
પણ કોની સાથે શેર કરું..? 
નજીકમાં કોઈ કાન નથી ..🥰

દોસ્ત, તું કયા દેશમાં છે..? 
કયા શહેરમાં છે..? 
મને તો એનું પણ ભાન નથી ..🥰

બાકસના ખોખાને 
દોરી બાંધીને 
ટેલીફોનમાં બોલતા, 
એમ ફરી એક વાર 
બોલીએ ..🥰

ચાલ ને યાર, 
એક જૂની નોટબુક ખોલીએ..!!🥰

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?

એક સાયકલમાં
ત્રણ સવારી જતાં,
એક ધક્કો મારે
ને બે બેસતાં,
આજે બધા પાસે
બે બે કાર છે,
પણ
સાથે બેસનાર એ દોસ્ત
કોને ખબર ક્યાં છે ?

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?
☹☹☹☹☹☹☹☹

એકનાં ઘરેથી બીજાનાં ઘરે
બોલાવા જતાં,
સાથે મળીને રખડતાં
ભટકતાં નિશાળે જતાં,
આજે
ફેસબુક વોટ્સએપ પર
મિત્રો હજાર છે,
પણ
કોને કોના ઘરનાં
સરનામાં યાદ છે ?

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?
🤥🤥🤥🤥🤥🤥🤥🤥

રમતાં, લડતાં, ઝઘડતાં,
ને સાથે ઘરે જતાં,
કોનો નાસ્તો કોણ કરે
ઈ ક્યાં ધ્યાન છે,
આજે ફાઈવ સ્ટારમાં
જમવાનાં પ્રોગ્રામમાં પણ,
બહાનાં કાઢી કહે છે કે
મને તારીખ ક્યાં યાદ છે ?

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?
😦😦😦😦😦😦😦😦

રોજ સાથે રમતાં વાતો કરતાં,
સમય પ્રત્યે સૌ અજાણ હતાં,
આજે રસ્તામાં,
હાથ ઉંચો કરીને કહે છે કે,
સમય કાઢીને મળીએ
તારૂં એક કામ છે,

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?
🤫🤫🤫🤫🤫🤫🤫🤫

ત્રણ દિવસ
પતંગને કાના બાંધતાં,
દિવાળી જનમાષ્ટમીની
રાહ જોતાં,
આજે રજાઓમાં
ફોરેન ફરવા નિકળી જવું છે,
મિત્રો સાથે
તહેવારો માણવાનો
ક્યાં ટાઈમ છે ?

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?
😇😇😇😇😇😇😇😇

આઠ આનાની પેપ્સીકોલામાં
અડધો ભાગ કરતાં,
પાવલીનાં કરમદામાં
પાંચ જણા દાંત ખાટાં કરતાં,
આજે સુપ સલાડ ને
છપ્પન ભોગ છે,
પણ
ભાગ પડાવનાર
ભાઈબંધની ખોટ છે,

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા, ધ્યાન છે ?
🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣

ભેરૂનાં જન્મદિવસનાં
જલસા કરતાં,
મોટાનાં લગન પંદર દી માણતાં,
આજે મિત્રનાં મરણનાં
સમાચારે પણ,
વોટ્સએપમાં
આર.આઈ.પી.
લખીને પતાવીએ છીએ,

આપણે ક્યાં પહોંચી ગયા...

ભારતીય ભાષાઓની વર્ણમાળા ..ક ખ ગ ઘ

આજકાલના વિદ્યાર્થીઓને કદાચ ખબર પણ નથી કે ભારતીય ભાષાઓની વર્ણમાળામાં વિજ્ઞાન ભરેલું છે. વર્ણમાળાના પ્રત્યેક અક્ષર તર્કશુદ્ધ છે અને ચોક્કસ ગણતરી સાથે ક્રમશઃ મુકવામાં આવ્યાં છે. અન્ય વિદેશી ભાષાની વર્ણમાળામાં આવો વિજ્ઞાનિક દ્રષ્ટિકોણ જડતો નથી. ઉદા. જુઓ :

ક ખ ગ ઘ ઙ - આ પાંચના સમુહને કંઠવ્ય કહેવાય છે કારણકે આનો ઉચ્ચાર કરતી વખતે કંઠમાંથી ધ્વનિ નીકળે છે. ઉચ્ચાર કરી જુઓ.

ચ છ જ ઝ ઞ - આ પાંચેય તાલવ્ય કહેવાય છે કારણકે આનો ઉચ્ચાર કરતી વખતે જીભ તાળવે લાગશે. ઉચ્ચાર કરી જુઓ.

ટ ઠ ડ ઢ ણ - આ પાંચેય મૂર્ધન્ય કહેવાય છે કારણકે આનો ઉચ્ચાર કરતી વખતે જીભ મૂર્ધાને લાગશે. ઉચ્ચાર કરી જુઓ.

ત થ દ ધ ન - આ પાંચના સમુહને દંતવ્ય કહેવાય છે કારણકે આનો ઉચ્ચાર કરતી વખતે જીભ દાંતને અડે છે. પ્રયત્ન કરી જુઓ.

પ ફ બ ભ મ - આ પાંચના સમુહને ઔષ્ઠવ્ય કહેવાય છે કારણકે આનો ઉચ્ચાર કરવા માટે બન્ને હોઠનું મિલન થાય છે. પ્રયત્ન કરી જુઓ.

આટલો વૈજ્ઞાનિક એપ્રોચ છે દુનિયાની અન્ય કોઈપણ ભાષામાં? આપણે આપણી ભારતીય ભાષા માટે ગૌરવ જરૂર કરીએ પણ સાથોસાથ શા કારણસર એ પણ જાણકારી રાખીએ તથા દુનિયાને જણાવીએ

ઘર વાપસી..

જાગ્યાં અમે ચારેય.. આખી રાત...
ઘડિયાળ, છત, પંખો અને હું...

Facebook ના વળગણમાં..!
Whats App ની પળોજણમાં...!!

Internet ની માયાજાળમાં
ને hardware/software ની ઝંઝાળમાં.

ખોવાઇ છે માણસ જાત તમને મારે શું કરવી એની વાત?

એ Whats App ના ‘Last seen…’માં જોવા મળે છે...
Twitter પર પણ ટોળે વળે છે.
ને Facebook પર on-line મળે છે.
એ જે ખાય, પીયે એ બધું જ સ્ટેટસમાં લખે છે,
ને થોડીક likes, થોડીક comments માટે વલખે છે.
Facebook પર feeling share કરે છે,

એકલો એકલો લીલા-લહેર કરે છે.
એ શ્વાસ પણ Chat box માં લે છે.
ને કપડાં બદલે એમ DP બદલે છે.
પતિ-પત્ની એકબીજાના ચહેરા જોયા કરે છે,
ને એક બીજાના mobile માં કશુંક ફંફોસ્યા કરે છે.

મિત્રોને શેરી નાકે મળવાનું ભુલી ગયો છે.
કોઇક કહે છે કે એને ફેસબુક-વા થયો છે!
એ બસ દર કલાકે selfie પાડી લે છે
એ ઘરમાં નહીં virtual world માં રહે છે.
ક્યાંય અસલ સ્વરૂપે એ જોવા મળે તો કહેજો
એના જ હિતની થોડીક વાતો એને કહેજો

એને કહેજો

સાંજ પડે સમયસર ધરે આવે
થોડોક સમય બાળકો સાથે પણ વિતાવે
Chat box માં ગપ્પાં મારવાનું ટાળે,

થોડોક સમય મા-બાપ સાથે પણ ગાળે.
Facebook ની બધી પોસ્ટ ભલે like કરે,
પત્નીના પણ કોઇક્વાર વખાણ કરે.

એના વિષે કોઇને કશુંજ કહ્યું નથી,
‘ઘર વાપસી’ કરો, હજું મોડું થયું નથી.

આવો ગયું, પધારો ગયું ને નમસ્તે ગયું,

આવો ગયું, પધારો ગયું ને નમસ્તે ગયું,
"હાય" અને "હેલ્લો"ના હાહાકારમા સ્નેહ ભીના શબ્દો ગયા.

મહેમાન ગયા, પરોણા ગયા ને અશ્રુભીના આવકાર ગયા,
"વેલ કમ" અને "બાય બાય"મા લાગણીઓ તણાઈ ગઈ.

કાકા ગયા, મામા ગયા, માસા અને ફુવા ગયા,
એક અંકલના પેટમાં એ બધા ગરકાવ થયા.

કાકી, મામી, માસી, ફોઈ ને સ્વજનો વિસ્તાર ગયા,
આંટીમા બધાં સમાઈ ગયા.

કુટુંબ નામનો માળો તૂટ્યો, પંખી વેરવિખેર થયા,
હું ને મારામા બધા જકડાઈ ગયા.

હાલરડાંના હલ્લા ગયા, લગ્નના ફટાણા ગયા,
ડીજે ને ડિસ્કોના તાનમાં બધા ગરકાઈ ગયા.

આઈસ્ક્રીમના આડંબરમાં મીઠા ગોળ ને ધાણા ગયા.



લાપસી ગયા, કંસાર ગયા, ખીર અને ખાજા ગયા,
કેકના ચક્કરમાં બધા ફસાઈ ગયા.

 માણસ માંથી માણસાઇ ને સંબંધ ગયા ને કામપૂરતા માત્ર મોબાઈલ નંબર રહી ગયા......🙏

પરિશ્રમ અને સંઘર્ષ...

એકવાર ઘરનાં મુખ્ય વ્યકિતએ બધાને બોલાવી ખખડાવ્યા કે

"અહી અભરાઇ પર ચકલીનું બચ્ચુ કાલ સાંજ સુધી મે જીવતુ જોયુ અને આજે મરેલુ છે. કેમ ? "

બધા વિચારમાં પડી ગયા. કોઇએ એવુ કાંઇ કર્યું નહોતું .

છેવટે રહસ્ય બહાર આવ્યું.

દીદીએ કહયું કે બચ્ચુ ઇંડામાંથી બહાર નીકળવા પાંખો હલાવી કોશિશ કરતું હતું. મે ઇંડુ તોડી બહાર કાઢયું.

તો આ જ તેનાં મોતનું કારણ ....!

બચ્ચાને પાંખો ફફડાવવા દેવુ પડે, જેથી તેના શરીરમાંથી પ્રવાહી ઝરે અને તે હલકુ થાય અને પાંખો મજબુતાઇ પકડશે અને કોચલામાંથી બહાર નીકળી તે ઊડી શકશે. તમે મદદ કરી એટલે પાંખો ફફડાવ્યા વગરનું અપરીપકવ બચ્ચુ બહાર આવ્યુ ને મરી ગયું.

ઊડી શકવા પાંખો મજબૂત અને શરીર હલકુ અનિવાયઁ છે. 

કઇંક આવુ જ આપણા સૌનુ છે.

મોટે ભાગે માબાપ સંતાનોને સંઘર્ષથી દૂર રાખતા હોય છે.

સંતાનોને દરેક માબાપ બે વસ્તુ ભેટ આપે.

પરિશ્રમ અને સંઘર્ષ.

પાંખો ફફડાવવાની તક આપો.

આજે આપણે એવુ વિચારીએ કે આપણાં સંતાનને સહેજ પણ તકલીફ ન પડવી જોઇએ. યાદ રાખજો, આ વિચાર સંતાન માટે નુકશાનકારક છે .

સંતાન પછી કયાંથી શેકેલો પાપડ પણ ભાંગે !

 સુવિધાથી જ જો શિક્ષણ પ્રાપ્ત થતું હોત તો ઋષિમુની ઓ ના આશ્રમ જંગલમાં નહિ પરંતુ રાજાઓના મહેલમાં હોત...!!!!!

આ વિદ્યાર્થીનું લખાણ એના ...

..શહેરની એક શાળામાં શિક્ષિકાની જોબ કરતી

 હીરલ સાંજનું ડીનર પતાવી એના ઘરમાં ફેમીલી રૂમના એક ટેબલ પર એના વર્ગના વિદ્યાર્થીઓના હોમ વર્કની નોટો તપાસવા બેસી ગઈ...
 હીરલનો પતિ વિમલ સોફામાં બેસી એના સ્માર્ટ ફોનમાં ધ્યાન કેન્દ્રિત કરીને એની ગમતી ગેમ રમવામાં પરોવાઈ ગયો.

છેલ્લી નોટ બુક વાંચ્યા પછી એકાએક હીરલની આંખો આંસુઓથી ભરાઈ ગઈ.
એક પણ શબ્દ બોલ્યા સિવાય એ મુંગા મુંગા રડવા લાગી.

 વિમલએ પત્નીને રડતી જોઈ પૂછ્યું :”હીરલ શું થયું? કેમ રડે છે ?”

હીરલ:”ગઈ કાલે મેં મારા પહેલા ધોરણના વિદ્યાર્થીઓને “તમારે શું બનવાની ઇચ્છા છે?
“એ વિષય પર નોટમાં થોડાં વાક્યો લખવાનું    ગૃહકામ આપ્યું હતું.

વિમલએ ફરી પૂછ્યું :”ઓ.કે.પણ એ તો કહે કે તું રડે છે કેમ ?”

હીરલ:”આજે મેં જે છેલ્લી નોટ બુક તપાસી એમાંનું લખાણ મારા હૃદયને સ્પર્શી ગયું .
એ વાંચીને મારાથી રડી પડાયું.”

વિમલએ આશ્ચર્ય સાથે હીરલને પૂછ્યું :
”એ વિદ્યાર્થીએ એની નોટમાં એવું તો શું લખ્યું છે કે તું આમ રડવા બેસી ગઈ છે ?”

જવાબમાં હીરલએ કહ્યું:

"તો સાંભળો ,આ વિદ્યાર્થીએ 'મારી ઇચ્છા'
 એ શીર્ષક નીચે નોટમાં આમ લખ્યું છે.

“મારી ઇચ્છા એક સ્માર્ટ ફોન બનવાની છે.

મારી મમ્મી અને મારા ડેડીને સ્માર્ટ ફોન બહુ જ ગમે છે.એને હંમેશા હાથમાં ને હાથમાં જ રાખે છે.તેઓ એમના સ્માર્ટ ફોનની એટલી બધી કેર રાખે છે કે ઘણીવાર તેઓ મારી કેર રાખવાનું ભૂલી જાય છે.

જ્યારે મારા ડેડી આખો દિવસ ઓફિસમાં કામ કર્યા પછી સાંજે થાકીને ઘેર આવે છે ત્યારે એમના સ્માર્ટ ફોન માટે એમને સમય હોય છે પણ મારા મારા માટે કે મારા અભ્યાસ વિષે પૂછવાનો એમને સમય નથી મળતો.

મારા ડેડી અને મમ્મી ઘરમાં કોઈ અગત્યનું કામ કરતા હોય અને એમના સ્માર્ટ ફોન ઉપર કોઈના ફોનની રીંગ વાગે કે તરત જ બધું કામ એક બાજુ મૂકીને પહેલી રિંગે જ દોડીને સ્માર્ટ ફોન ઉપાડી વાતો કરવા માંડે છે.
 કોઈ દિવસ હું રડતો હોઉં તો પણ મારા તરફ ધ્યાન આપતા નથી કે મારી દરકાર કરતા નથી.

તેઓને એમના સ્માર્ટ ફોનમાં ગેમ રમવા માટે સમય છે પણ મારી સાથે રમવાનો સમય નથી.
 તેઓ જ્યારે કોઈ વખત એમના સ્માર્ટ ફોનમાં કોઈની સાથે વાત કરતા હોય ત્યારે હું કોઈ બહુ જ અગત્યની વાત એમને કહેતો હોઉં તો એના પર ધ્યાન આપતા નથી અને કોઈ વાર મારા પર ગુસ્સે પણ થઇ જાય છે.

એટલા માટે જ મારી મહેચ્છા એક સેલ ફોન બનવાની છે.
 ..."ભગવાન મને સેલફોન બનાવે તો કેવું સારું કે જેથી હું મારાં મમ્મી અને ડેડીની પાસેને પાસે જ રહું !”

હીરલ નોટમાંથી આ વાંચતી હતી એને વિમલ એક ધ્યાનથી સાંભળી રહ્યો હતો.
આ વિદ્યાર્થીનું લખાણ એના હૃદયને સ્પર્શી ગયું.

ભાવાવેશમાં આવીને એણે હીરલને પૂછ્યું:
“હીરલ,આ છેલ્લી નોટબુકમાં લખનાર વિદ્યાર્થી કોણ છે?
એનું નામ શું ?”

આંખમાં આંસુ સાથે હીરલએ જવાબ આપ્યો :

“આપણો પુત્ર કર્તવ્ય... !”

મીરેકલ ઓફ થોટ્સ-નો સારાંશ ..

@ નિરાશાની વાતો કરતી વ્યક્તિ 
     પાસે વધુ વખત ઉભા રહેવું નહિ.

@ તબિયત  ગમે તેટલી ખરાબ  હોય પણ કોઇ પૂછે તો-
પહેલાં કરતાં  ઘણું સારું  છે - તેમ જ કહેવું

@ પાણી પણ લિજ્જતથી પીવું
     જાણે શરબત પીતા હોઇએ

@ ભૂતકાળ ની ભવ્યતાની વાતો
     કોઇને સંભળાવવી  નહિ

@ કોઇ ગપ્પા  મારતો હોય તો તેને ઉતારી પાડવો કે ટોકવો નહિ.
પણ - મારી સમજણ કંઇક જુદી છે
- તેમ કહેવું

@ શરીરની અંદર પ્રચંડ માનસિક શક્તિઓ રહેલી છે જે રોગો
ઉપર ઝડપથી કાબૂ મેળવી લે છે તેને વિકસવાની  તક આપવી

@ મોડી રાત સુધી કારણ વગર
     ગપ્પાં મારવાથી માનસિક તથા
     આથિઁક દરીદ્રતા આવેછે.

@ મારું નસીબ હવે જોરદાર
    થવાનું છે- તે આશા હંમેશાં
    જીવંત રાખવી

@ હા કે ના થી પતી શકે તેના
     લાંબા  જવાબ ટાળવા

@ સંબંધો કામમાં આવશે
    તેવો ભરોસો રાખવો નહિ

@ દરેક વ્યક્તિના વખાણ કરવાની
     કોઇપણ તક જતી કરવી નહિં

@ કોઇનું પાણી પીવાનું થાય તો-
     તમારા ઘરનું પાણી  બહુ મીઠું છે-
     તેમ આભારવશ  બોલવું

@  દરેકને અંગત સમજીને
     વ્યવહાર  કરવા નહી

@ નુકશાન સહન કરવાની તથા
    પોતાનાને ખોવાની હંમેશા
   માનસિક  તૈયારી સાથે જીવો

(મીરેકલ ઓફ થોટ્સ-નો સારાંશ)

આત્મકલ્યાણને માટે સમય..

સંસારના કામોમાંથી સમય કાઢીને આત્મકલ્યાણ કરી લેવું.

 એક આરબ.ઉંટો સાચવવા એક માણસ રાખ્યો. રાત્રે બધા ઉંટ સુઇ જાય પછી તેને સુવાનું.
 પહેલી જ રાત્રીની નોકરી .ઉભેલા ઉંટને બેસાડવા લાગ્યો.થોડા ઉંટ બેસાડ્યા ત્યાં એક ખુણામાં બેઠેલા બે ઉંટ ઉભા થયા.તેમને બેસાડવા ગયો ત્યાં બીજા ખુણામાં ઉંટ ઉભા થયાં.!
આમ, ઉંટને બેસાડતો ગયો ને સાથે સાથે, બીજા છેડે બીજા ઉંટ ઉભા થતાં ગયાં.આખી રાત પસાર થઇ પણ બધા જ ઉંટ ન જ બેઠાં. સુઇ ન શક્યો.   ઉજાગરો થયો.

      બે- ત્રણ રાત્રીઓ આમ જ,ઉટોને બેસાડવામાં જ અને ઉજાગરો કરવામાં ચાલી ગઇ. કંટાળ્યો.
       પછી એની પહેલાં જે ભાઇ અહીં ઉંટ સાચવતો હતો તેને મળ્યો.ને પૂછ્યું કે તમે આખી રાત ઉંટ કેવી રીતે સાચવતા હતા?  બધા ઉંટ બેસતા જ નથી.!!
પેલો જુનો નોકર કહે-ભાઇ બધા ઉંટ બેસી જાય ને પછી તું નિરાંતે સુઇ જાય તે શક્ય જ નથી બનવાનું.ઉંટ ઉભા થયા જ કરશે.

 તો શું કરવું?

પેલો ભાઇ કહે-આરબ શેઠ સુઇ જાય એટલે ઉંટનો વાડો બંધ કરી દેવો અને શેઠની રુમમાં જ, શેઠની પાસે જઇ  સુઇ જવાનું.    જેથી ઉંટોના ગળે બાંધેલી ઘંટડીઓનો અવાજ સંભળાશે નહીં તેથી ઉંઘ પણ સરસ આવશે અને ઉંટ બંધ વાડામાં હોવાથી ભાગી જશે નહીં!!
જીવનમાં પણ વિવિધ કામો- જવાબદારીઓ રહેવાના જ છે. બધાં જ કામોમાંથી નિવૃત્ત થઇ શાંતિથી ભગવાનનું નામ લઇશું- એ શક્ય નથી.ઉંટ ઉભા થયા જ કરશે!!
  આત્મકલ્યાણ માટે જીવનભર સમય-શાંતિ વ. મળવાની જ નથી.
    સંસારના કામો કરવામાં જીવનનો અમુલ્ય સમય ક્યાં પસાર થઇ જશે તે ખબર જ નહીં પડે!!
    અમુલ્ય માનવજીવન પણ પેલા ભાઇની જેમ સંસારમાં ઉભા થતાં વિવિધ પ્રકારનાં ઉંટોને બેસાડવામાં જ ચાલી જશે!!!
  ત્યારે, પેલા જુના નોકરની જેમ,બધું છોડીને,સમય કાઢીને,પ્રભુની પાસે-સાન્નિધ્યમાં જઇને સુઇ જવાની કળા કેળવી લેવાની.
     આત્મકલ્યાણને માટે સમય કાઢવો જ રહ્યો.

મદદ કરવાની ભાવના

મદદ...

        અંધારુ થઈ રહ્યું હતું. તાળું મારેલા લોખંડના પ્રવેશદ્વારની બહારથી કોઈક બૂમ પાડી રહ્યું હતું. અત્યારે કોણ આવ્યું હશે એમ વિચારતા મેં પ્રવેશદ્વાર ઉઘાડ્યો. સામે એક વૃદ્ધ ઉભો હતો. તેના ચોળાયેલા કપડાં અને મોં પરના થાકથી જણાઈ આવતું હતું કે તે લાંબી મુસાફરી ખેડી અહીં સુધી પહોંચ્યો હતો.

"આ યોગાનંદ સ્ટ્રીટ નું ૮મું મકાન અને તમે જ આનંદ છો..?" તેણે પૂછ્યું. મેં કહ્યું, "હા, હું જ આનંદ છું. અને તમે...?" 
   
સહેજ ધ્રુજતા અને સૂકા હોઠ પર ભીની જીભ ફેરવતા મારા હાથમાં એક ચિઠ્ઠી મૂકતા તેમણે કહ્યું, "બાબુ, હું તારા પિતાનો મિત્ર છું. હું તારા ગામથી આવું છું. તારા પિતાએ મને આ ચિઠ્ઠી લખી તને આપવા અને તારી મદદ લેવા કહ્યું છે."

તેમની આપેલી એ ચિઠ્ઠી ખોલી વાંચતા મેં નવાઈ પામતા પૂછ્યું, "મારા પિતાએ..? “

મેં ઝડપથી એ ચિઠ્ઠી વાંચી કાઢી. તેમાં લખ્યું હતું," દીકરા આનંદ, આશીર્વાદ. આ ચિઠ્ઠી તને આપનાર મારો મિત્ર છે. તેનું નામ રામૈયા છે અને તે ખૂબ મહેનતુ છે. થોડા દિવસો અગાઉ તેના એકના એક પુત્રનું માર્ગ અકસ્માતમાં મોત થયું છે. તેના વળતરનાં પૈસા માટે તેણે ઘણાં ધક્કા ખાધા છે. આ વળતર જ તેની નજીવી આવક સાથે મળી તેનું અને પત્નીનું ગુજરાન ચલાવવામાં સહાયરૂપ થશે. હું તેની સાથે પોલીસ રિપોર્ટસ, ટ્રાવેલ એજન્ટ દ્વારા અપાયેલા એફીડેવિટ્સ અને અન્ય જરૂરી દસ્તાવેજો મોકલી રહ્યો છું. તેને જણાવવામાં આવ્યું છે કે વળતરની ફાઇનલ ચૂકવણી મુખ્યકચેરીમાં થશે. આ તેની હૈદરાબાદની પ્રથમ મુલાકાત છે અને એ ત્યાં માટે અજાણ્યો છે. હું આશા રાખું છું કે તું એને મદદરૂપ થશે. તારી તબિયતનું ધ્યાન રાખજે. વહેલામાં વહેલી તકે અમને મળવા આવજે. તારા વ્હાલા પિતા. "
    
રામૈયાગુરુ ઉભો ઉભો મને એકીટશે આશાભરી નજરે જોઈ રહ્યો હતો. મેં એકાદ ક્ષણ માટે કઇંક વિચાર્યુ અને પછી હું તરત તેને ઘરમાં અંદર લઈ ગયો. તેને પાણી આપતા મેં પૃચ્છા કરી કે તેણે કંઈ ખાધું છે? તેણે જવાબ આપ્યો, "ના બેટા. મારી યાત્રા લંબાઈ જતાં, બે ફળ સાથે લાવ્યો હતો તે ક્યારના પૂરા થઈ ગયા." અંદરથી હું તેના માટે ચાર ઢોસા અને થોડી ચટણી લઈ આવ્યો અને તેણે એ ધરાઈને ખાધા ત્યાં સુધીમાં મેં જરૂરી બે - ચાર ફોન કર્યાં.
    
મારા ફોન પતી ગયા બાદ મેં જોયું કે તે કેટલાક કાગળીયા તેના ખોળામાં લઈને બેઠો હતો. તેમાં તેના મૃત પુત્રનો ફોટો પણ હતો. એ જુવાન અને સોહામણો લાગતો હતો. વીસ - બાવીસ વર્ષનો  યુવાન. મારી આંખોના ખૂણાં ભીના થઈ ગયાં.
    
તેણે કહ્યું, "આ મારો એકનો એક પુત્ર હતો. તેના પહેલા અમને થયેલા સંતાનોને જુદા જુદા કારણોસર ઈશ્વરે પોતાની પાસે બોલાવી લીધા હતાં. મહેશ એક જ અમારી ઘડપણની મૂડી સમાન હતો. તે ખૂબ સારું ભણ્યો હતો અને તેણે સારી નોકરી પણ મેળવી હતી.અમને એવી આશા બંધાઈ હતી કે હવે તેની નોકરી શરૂ થયા બાદ અમારી મહેનતનું અમને ફળ મળશે અને અમારી મુશ્કેલીના દિવસો દૂર થશે. પણ એ ગોઝારા દિવસે તે પોતાની કોઈ ભૂલ વગર માર્ગ અકસ્માતનો ભોગ બન્યો અને અમને એકલા મૂકી દૂર દૂર ચાલ્યો ગયો. મૃત પુત્ર પાછળ વળતર લેવા શરૂઆતમાં અમને ખચકાટ થયો. પણ દિવસે દિવસે હું અશક્ત થતો જાઉં છું અને મારી પત્નીની તબિયત પણ સારી રહેતી નથી. તારા પિતાના સૂચન અનુસાર હું અહીં આવ્યો છું અને તેણે મને ખાતરી આપી છે કે તું આ કાર્ય પૂર્ણ કરવામાં મને મદદ કરશે."
     
"કંઈ વાંધો નહીં. હવે ઘણું મોડું થઈ ગયું છે. તમે નિરાંતે સૂઈ જાઓ." એમ કહી હું તેમના સૂવાની વ્યવસ્થા કરી પોતે પણ સૂઈ ગયો.
   
બીજે દિવસે સવારે અમે તૈયાર થઈ ગયા. ચા-પાણી પી અમે વળતર મળવાનું હતું એ ઓફીસ પહોંચી ગયા. રમૈયાગુરુએ મને કહ્યું, "આનંદ, મને અહીં સુધી પહોંચાડયો એ બદલ તારો ખૂબ આભાર. હવે તું તારી ઓફિસે જા. આગળનું કામ હું જોઈ લઈશ."
   
મેં તેને કહ્યું, "મેં આજે રજા મૂકી દીધી છે. હું તમારી સાથે જ રહી તમારું કામ પતાવી આપીશ."
    
પછી આખો દિવસ થોડા ઘણાં ધક્કા ખાઈ અંતે અમે વળતર મેળવવામાં સફળ રહ્યા.
      
વૃદ્ધ રામૈયાગુરુએ મને અંતરથી આશિર્વાદ આપતા કહ્યું, "દીકરા તારા આ ઉપકારનો બદલો હું કઈ રીતે ચૂકવીશ..? હવે મારી માંદી પત્ની એકલી હોવાથી તેને મારી જરૂર છે અને હું તરત પાછો ગામ રવાના થઈ જાઉં."
    
"ચાલો હું તમને બસ સ્ટેન્ડ ઉતારી દઉં" કહી હું તેમની ટિકિટની વ્યવસ્થા કરી અને તેમને થોડા ફળો આપી વિદાય કરવા આવ્યો.
     
જતી વખતે એ વૃદ્ધની આંખોમાં જે ભીનાશ અને આભારવશતાની લાગણી હતી એ મારા હ્રદયને સ્પર્શી ગઈ. તેણે કહ્યું, "આનંદ બેટા, તે મારા માટે ઓફિસમાં એક દિવસની રજા લીધી અને મારું કામ પતાવી આપ્યું, હું તારા આ ઉદાર કૃત્યની વાત જતાવેંત તારા પિતાને કરીશ અને તેમનો પણ આભાર માનીશ."
     
મેં સ્મિત કરતા તેમના હાથ મારા હાથમાં લઈ કહ્યું, "હું તમારા મિત્રનો પુત્ર આનંદ નથી. હું અરવિંદ છું. તમે ખોટા સરનામે આવ્યા હતા. એ આનંદનું ઘર મારા ઘરથી બીજા બે કિલોમીટર આઘું છે. પણ મેં જોયું કે તમે ખૂબ થાકી ગયેલા હતા અને મારો જીવ તમને સત્ય કહેતા ન ચાલ્યો. મેં તમારા દસ્તાવેજોમાં આપેલા નંબર પર ફોન જોડ્યો હતો. આનંદની પત્નીએ મને જણાવ્યું કે એ કંઈક કામ માટે બહારગામ ગયો છે. મેં તમારા મિત્રને પણ ફોન જોડ્યો હતો. મેં તેમને હકીકત જણાવી તો તે ભારે ઉદાસ થઈ ગયા હતા. પણ જ્યારે મેં તેમને ખાતરી આપી કે તમારું કામ પૂરું કરવામાં હું મદદ કરીશ ત્યારે તેમને ખૂબ સારું લાગ્યું હતું.તમને જે ખોટ પડી છે એ તો કોઈ ભરપાઈ કરી શકવાનું નથી. પણ મને લાગ્યું મારે તમને મદદ તો કરવી જ જોઈએ. મેં એમ કર્યું અને મને એ દ્વારા અનહદ ખુશી મળી છે."
  
મારી વાત સાંભળી રામૈયાની આંખોમાં ઝળઝળિયાં આવી ગયાં. તેણે મને મૂંગા મૂંગા જ આશિષ આપ્યાં અને બસ આવી જતાં વિદાય લીધી. મારા માટે તેમના આશિર્વાદ ખૂબ કિંમતી હતાં. મારા પિતા તો પંદર વર્ષ અગાઉ જ પરમધામે સિધાવી ગયા હતા પણ રામૈયાગુરુ ને જોઈ મને કદાચ એવો પણ અહેસાસ થયો હતો કે મારા પિતા પાછા ફર્યા છે. આકાશમાં જોતા મને એવી લાગણી થઈ કે એ ત્યાં ક્યાંક હશે. મેં કહ્યું, "પિતાજી, તમે મારા જીવનમાં હું કેટલો આગળ વધ્યો છું એ ચકાસવા આ સ્વરૂપે આવ્યા હતા ને? પત્ર લખીને તમે ચકાસી રહ્યા હતા ને કે તમારો દીકરો મદદ કરે છે કે નહીં. તમારા જેવા મહાન પિતાનો પુત્ર થઈ મેં મારી ફરજ બજાવી છે. તમે ખુશ છો ને..? “ મારી આંખોમાં પણ ઝળઝળિયા હતાં, હર્ષ નાં!
   
મદદ કરવાની ભાવના રાખો, માર્ગો ઉભા થઈ રહેશે...

ઘડપણ ની જરૂરિયાત કેટલી?

અરે સાંભળો છો...કાવ્યા બોલી

મેં ..હસ્તા..હસ્તા..કિધુ..
કેમ શંકા છે ?...હજુ કાન સારા છે..બોલ જે બોલવું હોય તે.....

કાવ્યા નજીક  આવી...આજે તમારી પાસબુક ઘણા વખતે બેંક મા ભરાવવા ગઈ હતી...તમારા પેન્શન એકાઉન્ટ થી આપણો રોજિંદા વ્યવહાર ચાલતો હોવાથી..આ સેવિંગ ની પાસબુક ઉપર મારૂ ધ્યાન ન હતું...
પણ છેલ્લા એક વર્ષ થી તમારા ખાતા મા. કોઈ 15000 રૂપિયા જમા કરાવે છે..તપાસ કરો આ એકાઉન્ટ કોનું છે....?

મેં ગંભીરતા થી. .પાસબુક હાથ માં લીધી..ચશ્મા પહેરી ઝીણી આંખ કરી ને પાસબુક ની એક..એક એન્ટ્રી ચેક કરી...વાત તો સાચી..હતી....કાવ્યા ની
મને ખ્યાલ આવી ગયો......આ વ્યક્તી કોણ છે..

મેં કાવ્યા ને કિધુ.. તને  તપાસ કરી જણાવીશ.

વહેલી સવારે મારા રૂમ ના બારણાં ખોલી નાખવા ની આદત મારી છે..હું આખ બંધ કરી મારા રૂમ ની અંદર સૂતો હતો..મન થી  ભગવાન નો ઉપકાર માનતો હતો...હે પ્રભુ તારો આભાર ..જીંદગીમાં તેં મને માન સન્માન અને સ્વમાન સચવાય તેટલું આપી દીધું.. સાથે સાથે પરિવાર પણ પ્રેમાળ અને સમજુ આપ્યો..ખૂબ..ખૂબ આભાર... પ્રભુ તારો..મારું નિવૃત જીવન તેં સુધારી દીધું....

ત્યાં મારા રૂમ ની અંદર  પિન્ટુ આવ્યો...તેણેે ધીરે થી મારૂ પાકીટ ઉઠાવ્યું....હું..ઝીણી આખે જોઈ રહ્યો હતો...જે મને શંકા કાલે ગઈ હતી તે સાચી..પડવા ની તૈયારી હતી....

પિન્ટુ એ મારૂ પાકીટ ખોલ્યું..અને તેમાં રૂપિયા ની નોટો મુકતો દેખાયો...મેં એક હાથે લાઈટ ચાલુ કરી..અને બીજા હાથે પિન્ટુ નો હાથ પકડ્યો....

પિન્ટુ..સ્તબ્ધ થઈ ગયો..પપ્પા આ શુ કરો છો ,?

મારી બાજુ માં સુતેલ કાવ્યા ને બુમ મારી..કાવ્યા જાગ...આ પિન્ટુ આપણો...મારૂ પાકીટ....

પિન્ટુ ના ખભે હાથ મૂકી હું બોલ્યો બેટા  મારી શંકા સાચી નીકળી..આ તું શું કરી રહ્યોં છે  બેટા?

કાવ્યા..પિન્ટુ સામે જોઈ બોલી બેટા.. શુ છે આ બધું ?

મેં કીધું કાવ્યા....તું પૂછતી હતી ને મારી પાસબુકમાં દર. મહિને રૂપિયા 15000 કોણ જમા કરાવે છે.....એ આ આપણો પિન્ટુ કરાવે છે...

મારા પાકીટ માં દર મહિને રૂપિયા 5000  હાથ ખર્ચી ના પણ આજ મુક્તો હતો...મને એમ કે તું પેન્શન ઉપાડી ને વધતા રૂપિયા મારા પાકીટમાં મૂકે છે...

પિન્ટુ...આંખ મા પાણી સાથે બોલ્યો...મેં કાંઈ ખોટું કર્યું છે. ? પપ્પા...

ના બેટા.... મારી.પાસે..કહેવા માટે કોઈ શબ્દો નથી....એક પુત્ર તરીકે ની ફરજ તું ચુક્યો નથી તેનો આનંદ છે...

માઁ બાપ ની તો ફરજ છે..બાળકોની
જરૂરિયાતો પૂરી કરવાની..પણ જયારે સંતાનો મોટા થઈ તેમની ફરજ કીધા વગર સમજી જાય ત્યારે...માઁ બાપ ની જીંદગી નો .. બાળકો પાછળ કરેલ મેહનત અને ખર્ચ નો થાક લગભગ ઉતરી જાય..છે...

ઘડપણ ની જરૂરિયાત કેટલી? સ્વમાનનો ઓટલો અને રોટલો...મધ્યમ વર્ગ વારસામાં સંસ્કાર સિવાય શું આપી શકે..બેટા

Proud of you my dear son...
પપ્પા...તમારા ઉપકાર અને લાગણીઓ સામે આ રૂપિયા ની .કોઈ કિંમત નથી...પિન્ટુ બોલ્યો

હું કોલેજ માં આવ્યો ત્યારથી  નોકરી એ લાગ્યો ત્યા સુધી..મારૂ પાકીટ ચેક કરી તમે મારી જાણ બહાર રૂપિયાઓ મૂકી દેતા હતા...મારે કોઈ દિવસ તમને કહેવું નથી પડ્યું..પપ્પા રૂપિયા વપરાઈ ગયા છે..હાથ ખર્ચી..આપો...

એવું પણ બની શકે . . કદાચ.તમારા ખર્ચ કે મોજશોખ ઉપર કાપ મૂકી તમે મારી જીંદગી ને  એવી સુંદર રીતે  શણગારી છે..કે આજે હું..ઉચ્ચ હોદ્દા અને પગાર ને લાયક બન્યો છું..
અને જેના સાચા હક્કદાર તમે અને મમ્મી છો...

હજુ પપ્પા આ તો મારી  શરૂઆત છે..મારી પ્રગતિ ની સાથે સાથે પાસબુક નો ગ્રાફ પણ ઉંચો જશે
અને પાકીટ પણ તમારે નવું.લેવું પડશે....પિન્ટુ હસી પડ્યો..

મેં ધીરે થી કિધુ બેટા...તેં પણ હવે પરિવાર માંડ્યો છે..
તારી પણ જરૂરિયાતો દિવસે.. દિવસે વધશે...

અમારે જરૂર..નથી..તું આનંદ કર
અમને જરૂર પડશે ત્યારે તને કહીશું... હવે થી રૂપિયા જમા કરાવવા ના બંધ કર...

પપ્પા..25 વર્ષ સુધી તમે મારી.કેરિયર બનાવી...જયારે ઉચ્ચ પગાર મેળવવા નો હક્કદાર થાઉં ત્યારે હું..તમારી સામે જોવાનું ભૂલી જાઉતો મારા જેવો નાલાયક છોકરો કોણ હોય ?

બચપન મા મારો હક્ક હતો.. તમારી ફરજ હતી
સમય સંજોગો બદલાયા છે..પપ્પા.. આજે મારી ફરજ છે..તમારો હક્ક છે....

માઁ બાપ નું સર્જનએ નિઃસ્વાર્થ ભાવનાઓ  થી કંડારેલ એક મૂર્તિ  બરાબર છે. કદાચ ભગવાન થી પણ ઉચ્ચ સ્થાન તેમનું એટલા માટે છે..આપણે ભગવાન ને જોયા નથી અનુભવ્યા નથી..પણ માઁ બાપ ના .પ્રેમ નો અનુભવ આપણે મિનિટે મિનિટે કરતા રહીએ છીયે...

પિન્ટુ ના માથે હાથ ફેરવી હું બોલ્યો.. બેટા...ખૂબ ખૂબ પ્રગતિ કર... તારી ભાવના અને લાગણી ની હું કદર કરૂ છું....ભગવાને અમારા બંન્ને ની સ્વમાન સાથે બધી જરૂરિયાતો પૂરી થાય તેટલું આપ્યું છે..

એટલે..આજ પછીમારા પાકીટ ને અડવાનું બંધ અને પાસબુક મા રૂપિયા પણ જમા કરવાનું પણ બંધ...સમજ્યો..

ના પપ્પા...લોકો પોતાની.પ્રગતિ માટે મંદિર..આશ્રમો માં રૂપિયા અને ભેટો મૂકે છે, વાસ્તવ માં ભગવાન ને રૂપિયા ની જરૂર નથી અને મંદિર કે આશ્રમ નું યોગદાન આપણી  જીંદગી બનાવવા માં ઝીરો હોય છે..
મારા વિચારો મુજબ સાચા ભગવાન આપણા ઘર માં બેઠા હોય  છે..એ ભૂલીને આપણે  મંદિર અને આશ્રમો ના પગથિયાં ઘસીયે છીયે...
મારી નજર મા ઘર એ જ મંદિર છે..અને એ મંદિર મા તમે બંન્ને મારા જાગતા ભગવાન સ્વરૂપ છો.... માઁ બાપ ખુશ તો ભગવાન પણ ખુશ..

પિન્ટુ હાથ જોડી ઉભો થયો..અને બોલ્યો...અમારા થી જાણતા અજાણતા વાણી વર્તન કે વ્યવહાર માં કોઈ વખત પણ ભૂલ થઈ જાય તો બાળક સમજી માફ કરજો..
એટલી ફક્ત વિનંતી કરૂ છું...આટલું બોલી ..પિન્ટુ ફરી તેના રૂમ.તરફ આગળ વધ્યો

મારા રૂમ મા રાખેલ  ભગવાન ની મૂર્તિ સામે જોઈ..હું બોલ્યો  હે પ્રભુ...તારો.ખૂબ ખૂબ આભાર..
સંતાન સમજુ નીકળે ત્યારે પણ ભગવાન ની કૃપા સમજી લેજો.બધા ના નસીબ મા આવા સંતાનસુખ લખેલ નથી હોતા

   *✍🏼પાર્થિવ...*

    🌀🌀🧿💜🧿🌀🌀
  *💟 સંવેદના ના ઝરણાઓ 💟*

માતા પિતા ના આશીર્વાદ હોય તો..

Believe it or Not

ખંભાતના વાણિયાની આ વાત છે.

એ મરવા પડ્યો ત્યારે પોતાના એકના એક દીકરા ધર્મપાળને બોલાવી તેણે કહ્યું: ‘બેટા, મારી પાસે કંઈ ધનમાલ નથી. મિલકતમાં હું  તને મારા આશીર્વાદ દેતો જાઉં છું કે તારા હાથમાં ધૂળનું સોનું થઈ જજો ! ’

દીકરાએ માથું નમાવી બાપના આશીર્વાદ ઝીલ્યા.બાપે સંતોષથી પ્રાણ છોડ્યા.

     હવે ઘરનો ભાર ધનપાળના માથે આવ્યો. તેણે એક નાનકડી હાટડી શરૂ કરી. ધીરે ધીરે તેની કમાણી વધતી ચાલી. તેણે ધંધાનો વિસ્તાર કરવા માંડ્યો. ધંધાના વિસ્તાર સાથે કમાણી પણ વિસ્તરી. ગામના શ્રીમંતોમાં એની ગણતરી થવા લાગી.

     એને ખાતરી હતી કે મારા પિતાના આશીર્વાદનું જ આ ફળ છે. પિતાએ આખી જિંદગી દુ:ખ વેઠ્યું, પણ ધીરજ ન ખોઈ, શ્રદ્ધા ન ખોઈ, પ્રમાણિકતા ન ખોઈ, તેથી એમની વાણીમાં બળ આવ્યું, તેમના આશીર્વાદ ફળ્યા, અને હું સુખી થયો.

     તેના મોઢે આવી વાત સાંભળી એક જણે કહ્યું: ‘તમારા પિતામાં આવી તાકાત હતી, તો એ પોતે કેમ કશું કમાયા નહિ ?’

  ધર્મપાળે કહ્યું:  ‘હું પિતાની તાકાતની વાત નથી કરતો, પિતાના આશીર્વાદની તાકાતની વાત કરું છું.’

    આમ જ્યારે ત્યારે એ બાપના આશીર્વાદના ગુણ ગાતો, તેથી લોકો મશ્કરીમાં તેને ‘બાપનો આશીર્વાદ’ કહી બોલાવતા. ધનપાળને એથી ખોટું લાગતું નહિ, એ કહેતો કે બાપના આશીર્વાદને લાયક નીવડું એટલે બસ.

     આમ વર્ષો વીત્યાં. ધનપાળનો વેપાર ખૂબ વધ્યો. એનાં વહાણો દેશદેશાવર ફરતાં અને માલની લેવેચ કરતાં. એની કમાણીનો પાર ન હતો.

     એકવાર એને થયું કે આમ વેપાર રોજગારમાં નફો જ નફો થયા કરે એ સારું નહિ, કોઈ વાર નુકસાનનો પણ અનુભવ કરવો જોઈએ. એણે એક મિત્રને કહ્યું: ‘દોસ્ત, કંઈ નુકસાનનો ધંધો બતાવ !’

મિત્રને થયું કે આને ધનનો મદ ચડ્યો  છે; એ એવું સમજે છે કે થઈ થઈને મને શું નુકસાન થવાનું છે? કાનખજૂરાનો એક પગ ભાંગ્યો તોય શું? તો હવે એને એવો ધંધો દેખાડું કે ઊંધે માથે ખાડામાં પડે.

     તેણે કહ્યું: ‘તો એમ કર ! વહાણમાં લવિંગ ભરી ઝાંઝીબાર વેચવા જા ! અવશ્ય એ ધંધામાં તને ખોટ જશે.’

    ધર્મપાળને આ વાત બરાબર લાગી. ઝાંઝીબાર તો લવિંગનો દેશ, ત્યાંથી લવિંગ ભારતમાં આવે ને દશબાર ગણા ભાવે વેચાય. એ લવિંગ ભારતમાંથી ખરીદી ઝાંઝીબાર વેચવા જવું એટલે સીધી જ પાયમાલી.

    ધર્મપાળે નક્કી કર્યું કે નુકસાનનો આ અનુભવ પણ લેવો. એટલે ભારતમાંથી મોંઘા ભાવે લવિંગ ખરીદી વહાણ લઈ તે ઝાંઝીબાર ગયો.

ઝાંઝીબારમાં સુલતાનનું રાજ્ય હતું. ધર્મપાળ વહાણમાંથી ઊતરી રેતીના લાંબા પટમાં થઈને બીજા વેપારીઓને મળવા જતો હતો. ત્યાં સામેથી આવતા સુલતાન એને મળ્યા. ખંભાત બંદરથી આવેલા વેપારીને જોઈ સુલતાને તેમનો આદર કર્યો.

  ધર્મપાળે જોયું તો સુલતાનની સાથે સેંકડોની સંખ્યામાં સિપાઈઓ હતા. એ સિપાઈઓના હાથમાં ભાલા, તલવાર કે બંદૂક નહિ, ચાળણીઓ હતી ! એ જોઈ ધર્મપાળને નવાઈ લાગી. તેણે સુલતાનને વિનયપૂર્વક આનું કારણ પૂછ્યું.

    સુલતાને હસીને કહ્યું: ‘વાત એમ છે કે આજે સવારે હું આ સમુદ્ર તટ પર ફરવા આવેલો. ફરતાં ફરતાં મારી આંગળીએથી એક વીંટી ક્યાંક નીકળી પડી. રેતીમાં વીંટી ક્યાં ગરી ગઈ એની ખબર પડી નહિ. રેતી ચાળી એ વીંટી શોધવા હું આ સિપાઈઓને અહીં લઈ આવ્યો છું.’

ધર્મપાળે કહ્યું: ‘વીંટી બહુ કીમતી હશે.’

સુલતાને કહ્યું: ‘ના, એનાથી ઘણી વધારે કીમતી વીંટીઓ મારી પાસે છે. પણ આતો એક ફકીરના આશીર્વાદની વીંટી છે. હું માનું છું કે મારી સલ્તનતનો પાયો એ આશીર્વાદ છે. એટલે મારે મન એ વીંટીનું મૂલ્ય સલ્તનત કરતાંયે વધારે છે.’

    આટલું કહી સુલતાને કહ્યું:  ‘ બોલો, શેઠ, આ વખતે શું માલ લઈને આવ્યા છો ?’

    ધર્મપાલે કહ્યું: ‘લવિંગ.’

    ‘લવિંગ ?’ સુલતાનની નવાઈનો પાર ન રહ્યો. ‘આ લવિંગના દેશમાં તમે લવિંગ વેચવા આવ્યા છો? કોણે તમને આવી મતિ આપી ? નક્કી એ કોઈ તમારો દુશ્મન હશે. અહીં તો એક પૈસામાં મૂઠો ભરીને લવિંગ મળે છે. અહીં તમારા લવિંગનું શું ઉપજશે?’

    ધર્મપાળે કહ્યું: ‘મારે એ જ જોવું છે. લાખોની ખોટ ખાવા માટે જ હું અહીં આવ્યો છું. આજ લગી જે ધંધો મેં કર્યો તેમાં મને હંમેશાં નફો જ થયો છે; મારા બાપના આશીર્વાદનું એ ફળ છે. એ આશીર્વાદ આજે અહીં કેવી રીતે કામ કરે છે તે મારે જોવું છે.’

  સુલતાને કહ્યું: ‘બાપના આશીર્વાદ ? એ વળી શું?’

    ધર્મપાળે કહ્યું:  ‘મારા બાપ ગરીબ હતા. આખી જિંદગી તેમણે પ્રમાણિક્પણે કામ કર્યું હતું. પણ કદી બે પાંદડે થયા નહોતા. મરતી વખતે તેમણે ભગવાનનું નામ લઈ મારા માથા પર હાથ મૂકી મને આશીર્વાદ આપ્યા હતા કે તારા હાથમાં ધૂળનું સોનું થઈ જશે ! ’

    બોલતાં બોલતાં જુસ્સામાં આવી તેણે નીચા નમી મૂઠો ભરી સમુદ્રતટની રેતી લીધી ને ચાળણીની પેઠે આંગળાંમાંથી રેતી નીચે ઝરવા દીધી, તો–

    એની નવાઈનો પાર ન રહ્યો.

એના હાથમાં હીરાજડિત સોનાની વીંટી હતી !

    એ જ પેલી સુલતાનની ખોવાયેલી વીંટી !

વીંટી જોઈ સુલતાન ખુશ ખુશ થઈ ગયો. તે બોલી ઊઠ્યો: ‘વાહ ખુદા, તારી કરામતનો પાર નથી ! તું બાપના આશીર્વાદને સાચા પાડે છે !’

ધર્મપાળે કહ્યું: 'ફકીર ના આશીર્વાદને પણ એ જ સાચા પાડે છે !’

સુલતાન હેતથી ધર્મપાળને ભેટી પડ્યો. કહે: ‘માગ, માગ, માગે તે આપું.’

    ધર્મપાળે કહ્યું: ‘આપ સો વર્ષના થાઓ અને રૈયતનું રૂડી રીતે પાલન કરો—એ સિવાય મારે બીજું કંઈ ન જોઈએ.’

સુલતાન અધિક ખુશ થયો. તેણે કહ્યું: તમારો બધો માલ હું મુદ્દલ કરતાં બમણી કિંમતે રાખી લઉં છું.’

*બોધ : જો નીતિ સાચી અને માતા પિતા ના આશીર્વાદ હોય તો દુનિયા માં કોઈ ની તાકાત નથી તમને ક્યાંય પાછળ પાડે...*

🌹🙏🏻🌹